Verdwaald
Waar is toch de lach gebleven
die met de zon
ten onder ging
weende met het opkomen
van de maan
en fluisterde tussen rotte bla'dren
van de laatste novemberdag
verdwenen
van een verlaten gezicht
voorbij starend aan de wereld
schreeuwend naar de sterren
in het strakke donker gericht
oh mens
gij die 'm vind
in verloren landen
schenk het terug aan het elfenkind
laat haar niet langer dwalen
in de nevel van schaduwland
Zie ook: http://www.Almaresare.punt.nl
Schrijver: Almaresáre, 1 december 2006
Geplaatst in de categorie: verdriet