968 resultaten.
melancholie
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 181 de duif
vermoedt de avond
in zijn roep
en rekent op de morgen
hoor je
hoe stil het is in mij
de avond valt
steeds minder
klinkt mijn roep
om jou…
Melancholie
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 91 Vallende vlinder
opgeslagen souvenir
op een droge plek.…
Melancholie
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 130 Momenten waarop ik kan zwijmelen in verdriet
Intens verdrietig zijn en ondertussen zo ontzettend gelukkig omdat ik iets voel
Niets voelen
Leeg en verdoofd zijn, geen kant op te kunnen en vastgeroest in je hoofd
In zijn patronen
Of die van haar
Verdriet is prachtig
Verdriet is genieten
Huilen is fantastisch en pas wanneer mijn gezicht plakkerig…
Melancholie
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 72 Melancholie.…
Melancholie
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 132 Zover weg strandt de passie in herinnering
langs de kustlijn geschreven als teken
wat overspoelt door deining van weemoed.
Elk woord dat op cadans de poëzie erkent
door de melodie van onze favoriete band
dat tijdens het dagdromen mij aanmoedigt.
Door schittering van sterren benoemen
kan ik alleen de verlichting verwoorden
door de…
Melancholie
poëzie
4.0 met 3 stemmen 420 Melancholie van scheiden en hervinden,
Stadig verliezen en verloren gaan,
Van binden en gebonden zijn; beminden
Aan dood en leven eeuwig af te staan,
Hoe komt ge mij, waar bitse winterwinden
Hun ijzige gesels op de woning slaan,
Door leed geboog'ne en door liefde verblinde,
U weer te melden met Uw oud vermaan!…
Melancholie
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 189 Het leven van een vrouw bestaat uit wachten
Om nu en dan waar nodig in te grijpen
Verlangend naar de tijd van vóór het rijpen
De kindertijd, zwemmend in droomgedachten
En in een zee van tijd en fantasieën
Verkaveld niet, compleet nog, androgyn
Nog niet geplaagd door hoe zij wordt gezien
Door mannen en hun ideologieën
Vasalis voelde al haar…
Melancholie
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 225 Weemoedig staart ze naar haar handen,
handen die troosten,
handen die zorgden,
handen die kookten,
handen die streken.
Waar waren ze ook weer voor?
ze friemelt met een zakdoen,
strijkt haar rok glad,
kijkt schichtig om zich heen,
om vervolgens weer te blikken
op die doelloze handen!
Handen die ooit nooit stillagen
maar nu alleen nog:
rusteloze…
Melancholie?
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 31 Steeds sneller gevangen in
de jaren, nestelt melancholie
in de versleten kaders van de
ziel, raakt zwanger van een
ongeëvenaarde zachtheid
Gouden tonen vloeien weg als
de oude troubadour wedijvert
met z’n melodieën, die z'n tijd
en tonen verzwijgt, verrukt was
van het fluwelen tokkelen op
de snaren van het beminnen.…
Melancholie
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 100 verzuilt in melancholie
emoties die me de grond in trekken
gevoelens die bedwelmd worden
meegesleurd door de zware stroming van de zee
totdat ik opgeslokt word door de fouten
die we door de vingers zagen
En nu als een anker om mijn enkel de dood zegeviert…
[ De melancholie ]
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 29 De melancholie
dat de aarde wel klein is --
maar onze ziel niet.…
Oktober
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 201 oktober dampt zich
in de eerste kille ochtenden
als voorlopers naar winterse donkerte
af en toe schijnt er een waterige zon
oktober spiegelt zich
in goudgebladerte en grijze wolken
die zachtjes uitvallen in humusrijke aarde
volgende lente weer zinnig groen
oktober verdonkert zich
in bewolkte nachten en benevelde aarde
terwijl de maan aan…
Dappere Dodo
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 352 En wie vandaag aan het paasmaal
zegt nee en voelt zijn bloed koken
bij het aangezicht van al die aal
die ze vingen om voor ons te roken
We hebben met zijn allen schier maling
aan het laatste restant van onze paling
Ga maar tellen nu in de Saragossazee
De volgende generatie zal ze moeten missen
als we gelegenheid geven tot doorvissen
krijgen…
Oktober
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 378 Oktober tovert in de bomen,
strooit gouden zonlicht op het plein
waar kinderen druk bezig zijn
de tijd te vullen met hun dromen.
Oktober en het deert hen niet
dat weer de zomer is vervlogen,
gaaf is hun spel en ingetogen.
Geen kind dat reeds de winter ziet.…
Winter
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 794 in de luwte van Oktobers' dagen
schaduwt zij een onbeminde vreemdeling
vlak hellend grijs boven de stad
een tal van achterlichten blikt op
al wat vergeten is of verlaten,
grijze kragen, sleetse dagen
Berlijn volop
onbekend is onbemind
in het kielzog van reclame
en de wind?
de wind waait voorop...…
Oktober 1
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 589 Oktober tovert in de bomen,
strooit gouden zonlicht op het plein
waar kinderen druk bezig zijn
de tijd te vullen met hun dromen.
Oktober, en het deert hen niet
dat weer de zomer is vervlogen,
gaaf is hun spel en ingetogen.
Geen kind wat reeds de winter ziet.
Het valend blad, het valt nog niet
en donkergroen het gras na regen.…
Oktober
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 488 Oktoberregen vermengd met
vallende bruinerende bladeren der bomen
hartzeer en gruwel
vreugde en verblinding
buiten of binnen
aan jou de keus
vlucht weg…
1995
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 1.004 sabine toen
en nog steeds
ga jij door me koppie
zeker meer opties
maar wat is het advies
jou
altijd
vanaf
die steeg
zo leeg
dan ben jij degeen
de nummer 1.…
oktober
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 654 ooit fluisterde het in mij
heel even als het trillen van een
blad bewogen door de wind
zo zacht het voelde als de lente maar
nu schreeuwt het diep in mij
het schudt en straft zoals de
wind nog voor de winter waait
ik weet: oktober zal ik nooit
vergeten noch mijn kind
dat met de storm vertrokken is
in stilte…
Oktoberlicht
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 214 Oktoberlicht
Tuin gedompeld in oktoberlicht
Als koraal in het rif
Fris, schoon en kwetsbaar in het zicht
Werden de dingen neergelegd
Door de donzig strijkende stralen
Van de middagzon
De bomen, de struiken en het gras
Oh, ik kon
Ik kon hun wezen zien
Alsof ik hen ook zelf was…
Oktober
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 165 In oktober vallen de bladeren.
Met prachtige kleuren bezaaien
ze de grond waar ik op sta. De
eens zo groene zomerkruin ademt
de dode herfstlucht en zucht om
de teloorgang na zijn laatste
vlucht.
Oktober draagt zijn eigen vrucht.
Met haar behagen weet ik waarom
ik besta.…
O dagen van oktober.
poëzie
4.0 met 1 stemmen 129 O dagen, dat weer d'aarde
is uitgeweend,
nu goude' oktober klaarde,
ik ril en peins, o dagen,
dat 'k met Haar werd vereend:
wat schreit er toch in u?
wat schreit er toch in u?…
briev an sintuklaas:
hartenkreet
3.0 met 16 stemmen 1.817 Avast budankt or, sintuklaas!
Petrik
O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus.
O ja, en netuurluk de groetu an pied!…
To the point !
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 212 dat wil je niet weten
wereldstad, Amsterdam een dorp
vergeleken bij Mexico
rode lap voor een stier
maakt hem gek, dol
hier of daar
to be or not to be?
keuzes en nog eens keuzes
in een ultra-moderne tijd
ook zijn er nog het berbers dorp
met berggeit
hondenpoep, kattepis
dat is geen...
geheit!…
DE EENVOUD VAN HET 'GOED'
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 130 sjansend door het grote appartement
Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen
Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt
Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep
‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’
En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen
En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook
En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…
Oktober draagt zijn eigen vrucht
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 70 In oktober vallen de bladeren.
Met prachtige kleuren bezaaien
ze de grond waar ik op sta.
De eens zo groene zomerkruin ademt
de dode herfstlucht en zucht om
de teloorgang na zijn laatste vlucht.
Oktober draagt zijn eigen vrucht.
Met haar behagen weet ik waarom
ik besta.…
Wong Kar Wai's 2046
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 285 Wervelende film
Met melancholie als kern
Schoonheid raakt je ziel…
verbum
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 91 maagdelijk smaragdig
zo ontstaat menig
maar vaak teniet
bezoedelenden loeren
grijpen hun kans
het groen verlept
dan het droog en flets
uiteindelijk stof tot stof
stof dat geen leven herbergt
nooit bezwangerd door epiek
ik stop het in een foedraal
vergezeld met hoop en rede
wanneer de Dodo weer foerageert
kom ook ik weer tevoorschijn…
Medusa
gedicht
3.0 met 2 stemmen 736 Ze was een dodo op Mauritius: vet en
waggelend en ondanks haar logheid
verrassend wendbaar in temperatuur.…
Op zijn kwaadst
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 96 Stoelen omgewaaid
Oktober al op zijn kwaadst
in haar schoonst gewaad…