Alle inzendingen over omgeving

in het gras net zo koud als de stenen die niet willen smelten als je valt sneeuw daalde neer op mijn geweten wat bleek ik een integer mens te zijn zonder aan kracht te verliezen in de schepping ik maak het groen om tussen te wonen zonder de klacht maar enigzins in te perken want van liefde krijg je nog rode oren alles fluit mee in de bomen…

Ik kan je niet ontlopen, overal reis je met me mee. Jij bent veelvoudig en alles buiten mij; toch ook mij incluis. Nauwsluitend word ik omringd en diep dring je in mij door, geen handeling zonder jou. Soms kan ik je kiezen niet zelden dring je op. Ik tracht je te kneden, je aanwezigheid te torsen. Als ik je naar mijn hand zet beïnvloed…

de omgeving van de mens is zijn medemens…

Ik kan lachen, ik kan stil zijn en mijn omgeving zal bepalen of ik open of heel klein ben Of ik rustig of juist druk ben En zal mij duidelijk vertellen wanneer ik iets kan maken of juist nooit meer moet proberen En hoognodig af moet leren Mijn gedrag is mijn omgeving Is dat iets waar ik voor kies?…

met een knipoog naar Gerrit Komrij ze hadden de bomen gekapt de bomen waarin de kraaien bij honderden nestelden natuurlijk was er het gekras maar dat is nog geen reden hun habitat te verwoesten een zeer dat Lochem zich zeker mag aanrekenen de vogels zullen zich danig ontheemd hebben gevoeld zo ook ik als reiziger die de kale plek…

als je het zo laat is de Doene Esweg alleen een lus die aftakt van en weer uitkomt op de Weenderstraat een karrespoor loopt tussen de golvende akkers door het is mooi, stil alleen vogels in koor de boerderijhond blaft omdat hij het vreemd vond dat ik daar loop binnenkort, ik hoop kun je rechtdoor er komt ruimte voor een brug over…

Toen ik hier nog niet zo lang woonde en de eerste baby amper wat geluidjes maakte in zijn witte wieg vond ik het keukenraam te smal om ver te kunnen kijken. Vandaag scheen me de witte tuin een wijds geval, met zoveel leegte na het opruimen van blokken. Een kwestie van gezichtsveld: het lijkt soms of een vrouw na jaren bovenaan steeds nauwer…

Heden voelen mijn voeten zich goed in hun sokken en die weer in hun ruime maar nog niet sloffende schoenen. Waarom dan niet de paden op, de bergen in, de velden over bij deze stad vandaan waar stegen uitlopen op steigers niet meer door boten gebruikt. Wel kan men daar gaan staan uitkijken over het eeuwig veranderlijk zichzelf blijvende…

Wij hebben een mooi witstenen huis, maar we zijn nooit thuis. We rijden in mijn houten wagen door de dageraad, langs wat getoverd werd uit zaad in het land dat ik ontgang. Stop bij een bron: de wielen branden in de zon. Wil je nog beter zien wat ik met jou begon, dan stappen we in mijn luchtballon. --------------------------------…

stoelen, theepot, pen, schaar, presse-papier en boeken, tot aan mijn denkbeeldige evenaar heb ik het beschreven alles in de kamer tot in de uiterste hoeken zodat ik op deze bladzijde mijn leven verder zal leven met mijn woning als noordelijk halfrond en mijn ziel als 60-watt-lamp trouw aan het plafond -----------------------------------…

er staat geen boom voor het raam er heeft er nooit een gestaan er zal er nooit een staan dit is een stad stad zonder boom er zingt geen merel op het dak er heeft er nooit een gezongen er zal nooit een merel zingen dit is een stad stad zonder merel er is geen plein in het centrum er is er nooit een geweest er zal er nooit een zijn dit…

ze is niet echt op zoek naar zichzelf het lijkt alleen maar zo wanneer ze straatlantaarns vervangt door bomen cement ruilt voor kiezel zich een merel op het dak droomt die voor haar fluiten zal enkel hij mag haar doorbreken het zal haar stilte zijn ze doet ermee wat ze wil de merel ook ze zoekt zichzelf niet ze zoekt haar stilte…

tussen de sneeuwklokjes ligt een drol alles lijkt zwart- wit zo zelfs een verloren Galloway die zijn best doet om bruin te zijn karnaval dreunt tegen de klokkentoren ik dwaal door een confettiregen de prins zit dronken op zijn troon enkele narren maken belgeluiden met hun hoofd er drijft een fietswiel op de vijver de eend kijkt er…

Waar de strandboulevard naar de stad toebuigt de zee de rug toekeert gaat een pad langs de kust oud asfalt gras in spleten geen plastic banken daar geen sierstenen na het gras van een tennisveld en de hagen van hogerliggende huizen na het achtererf van een werkplaats alleen de rotsen de duinen een stuk grond tussen doornstruiken met…

er sloeg een paard op hol in het bos terwijl ik net aan het walsen was met een parasolzwam kwamen eikels en kastanjes aangevlogen als een gelegenheidsorkest met hoefgetrappel het bronzen tapijt werd opgeschud als een dekbed een hoed waaide verveeld langs de beek er hing een ruiter aan vast de zon scheen maar dat is een detail…

Ik vul de dagen Sinds jij weg bent Met vals toneel Overal en vaak Gebruik de stiltes Als ze vallen Voor een grap En wat vermaak Doe de dingen Die ik doe Met ogenschijnlijk Speels gemak Acteer in drijfzand Speel het spel Camoufleer Dat ik diep zak Breng hommages Aan het geluk Terwijl ik zelf Vereenzaam thuis Doe geloven Dat ik…

Oranjewimpels omgeven ons hart, vandaag is uw verjaardag, een nieuwe levensstart Oranjewimpels omgeven ons hart, we denken aan u in Aduard belevend uw geboortedag Oranjewimpels omgeven ons hart, vandaag is uw verjaardag!…

Wat zijn wij mensen toch omgeven en gedragen; we stellen soms veel vragen en vinden niet de zin totdat het tot ons dóórdringt dat wij geborgen zijn, dat soms de tranen drogen als wij verbonden zijn.…

Gedenkend aan haar Plaatsten de ouders haar foto Tussen twee kaarsen Herinnerend aan de warmte en het licht in haar ogen De tragiek neemt bezit van hun leven Sinds de dood van hun kind door verdriet omgeven…

Je verwijdert je op straat van waar je niet naar kijkt. Het liefst wil je iets zien dat je zelf hebt uitgezocht of toch iets bewaren van wat je nauw- keurig omgeeft, zonder je om te draaien. Een dakrand, een wolk, wat je vanuit een ooghoek hebt gezien. Je draait je om. Het blauw zoekt de grijze hemel. Het wacht op de jurk van het meisje…

Voor J. Wat probeerde je toch Met mij in contact te Komen, jij die dag In dag uit naast mij Was, met lieve, dan Weer met boze woorden Mij wakker te schudden Uit mijn boze droom Die vierentwintig uur Per dag zonder ophouden Doorging, en zelfs in Mijn slaap jouw en mijn Rust te gronde richtte - Nu, zes jaren later pas,…

Door zand omgeven Kerkhof van woestijnrozen Een vredige rust…

de klokkenluider bimbamt de omgeving plat stilte in scherven…

Verzonken daken worden door zon en bomen glansrijk omgeven.…

Stap voor stap Zet je je voeten neer Omgeven door wit Omgeven door iets wat je bang maakt Een stem in je hoofd Die blijft roepen Het meisje in de muren Ze maakt je gek Vraagt je om mee te gaan En als je op het punt staat Om te zeggen 'ja ik kom' Besef je opeens dat ze niet bestaat…

Je mond is de "uitlaat" van je gedachten, dus denk na, voordat je de omgeving besmet.…

Terwijl ze daar zat zwierf ik in haar omgeving rond met in mijn hand een kaars als gewimperde flambouw en aan mijn zichtzijde keek ik op de ruime heide en de pijpestrootjes als pieken in de late middagzon. Voelde ons afscheid naderen, die grillige luchten en de lieflijke strofen van de blauwborst dreven mij in haar richting.…

Als ik m'n vroegere vriendjes zo'n beetje bij elkaar optel Zijn het er zeker een stuk of zeven van wie ik houd. Jaren niet gezien en toch niet vergeten. Was niet altijd erotiek of zo Maar gewoon het overrompelende of het behoudende dat in Zo'n ontmoeting zit. Och, laat maar. Anders worden De palmen zo jong. Zo machtig mooi. -----------…

Na ommelandse reizen is geen evenwicht Hersteld. Ik herken de achtergrond weer In de spiegel. Maar aan de kapstok Hangt een verre jas. Het lila licht, Waarmee ik samenval, analyseert De tocht van keldervloer tot nok. Voor binnenhuisarchitectuur gezwicht, Zit ik op het gat in mijn tapijt, gelogeerd In de aap van het eigen huis. Staan er…

De wereld ziet en zoekt hem niet: En kent een rijpe geest zijn lied, Nog moet hem na zijn dood zijn naaste omgeving lezen.…