Alle inzendingen over omvatte

Het groen kijkt mij aan ook beton gegrijsd staat het hout in elkaar gewrocht een toestand met geluid de danspas van een fee narcissen als trompetten schrille tonen weerklinken kaatsend over en weer laat ons nu stilstaan bewonderen betasten alles omvattend…

wanneer ik alle gedichten die ik ooit heb geschreven in een lint achter elkaar ga zetten zou ik de aarde kunnen omvatten met een literaire meridiaan maar wie heeft daar nog baat bij…

soms opkomende trieste gedachten deed haar beeltenis me naar haar smachten heb haar nooit uit mijn gedachten gewist ik heb haar gruwelijk gemist in al die jaren de tijd heelt beslist niet elke wond voelde haar weer zitten op de rand van mijn bed terwijl haar hand mijn voorhoofd streelde ik haar stevige borsten omklemde en een tepel omvatte…

Ze omvat mijn woning. Ze omvat Ze omvat de schelp waar ik uit was gebroken Ze omvat, maar ze weet niet Ze weet niet van mijn vrijheid en hoe die gewonnen was Ze had vast. Ze had vast anders gehandeld Maar moeders zeggen: als hadden komt is hebben te laat Ik was eens. Beloofde iets.…

onvergetelijk heeft zich in ons brein gegrift respectvol omvat…

Kijkend in't gelaat, van hij die kilte omvat, weerspiegelt mijn dood.…

[Senryu] Diep gelukzalig omvat ze de bloemenbos met beide handen.…

Alomvattend Is het Al, omvattend? Samenvattend Is het niet bevattend Zeker niet geringschattend. Al met Al Is dat wel het geval.…

het ongrijpbare omvat mij zijn ogen prikken mijn gezicht bevend in de nacht verlies ik aan gewicht…

ze dragen de herfst nog vaag terwijl de winter zich reeds vertaald in koude windvlagen die het nog omvattende naar zich toehaalt…

Omhels het leven Omhels jezelf Omarm de bloemen Niet drie, maar elf Omvat de liefde Vang op, zend uit Omvat de warmte En alle geluid Stuur het naar allen Naar niemand en zij Stuur het naar jou Naar hem en naar mij Zend de energie rond Die positief is Nooit was ze meer nodig Niet eerder zo'n gemis De wereld heeft je nodig Jouw warmte…

geluk is alles en niets omvattend toch is niets zoveel meer dan in woorden te beschrijven ik val ik zink ik vlieg ik zweef ik kom steeds terecht in warme armen…

Zachtjes laat ik mijn hand Jou hand aanraken en zachtjes Omvat jij mijn hand en samen laten we Ons eigen Zijn…

Jouw hand zoekt mijn hand, streelt zacht mijn grove huid, Verkent het eelt op de kussentjes, omvat dan mijn warme hand. Mijn hand vind jouw zoekende hand streelt teder jouw zachte huid, Voelt jouw kleine kussentjes, omvat dan jouw warme hand.…

de dikke eik aan de Dikke Eikweg Ellersinghuizen is weg in de 17de eeuw gepoot werd hij zo groot dat 4 man armen gespreid hem konden omvatten zo wijd maar hij ging dood is in 1975 gekapt dan toch maar de grens over in Heede, daar aan de Hauptstrasse staat een linde van 1000 jaar die je met 4 man lang niet omvatten kan die fier overeind…

Schitterende kristallen als zeepbellen in zilveren sluiers doorzichtig zwevend mijn armen uitgestrekt zoek ik dromen wil ik omvatten jouw werkelijkheid in eeuwigheid.…

Liggend op een aantal wolkenvelden Beheerst hij verveeld het alles omvattende Onberoerd koud fluistert hij tot de wind Stop dat vervagende, geef de liefde een kans…

wanneer ik alle gedichten die ik ooit heb geschreven in een lint achter elkaar ga zetten dan zou ik de wereld kunnen omvatten met een literaire meridiaan maar wie heeft daar nog baat bij..?…

kom maar naast me staan pak m'n been beet wat je aankijkt is te groot om te omvatten met je kleine armpjes hou je maar vast…

Ik ben dichtbij En vier armen Duwen onze handen Naar jou en mij We omvatten Iemand anders En worden zo Iemand anders Heel langzaam Dringt het Tot me door Ik ben nu Een heleboel meer Dan even te voor…

bubbels omvatten haar naakte huid lauwwarm water fluistert liefdesherinneringen door krullend haar op de stoel ligt de wollig zachte handdoek eens droogde die hem nu alleen nog haar…

niet langer in staat te voelen hoe schoonheid groeit open bloeit met liefde stoeit dwing ik mij in het alleen zijn zonder herinneringen omvat de eenzaamheid die het sombere uitvergroot…

Haar weten omvat mij. Zij ziet mij blindelings.…

Woorden zijn niet nodig als handen elkaar omvatten het prille beseffen “ik ook van jou” de stille fluister in de wolken als twee paar ogen elkaar ontmoeten in de warmte van een kus…

Stilte, hangend blad landschap, door een zachte wind omvat. Ritselend blad, als een zacht gefluister,hier in het duister. Kijk, voel ontroering als de natuur rust in de nacht.…

Ik sluit de luiken van het denken en voel de speelsheid van het innerlijke Zijn, de bron van alle kracht, alles omvattend in wie ik ben en mag zijn. Ik kijk in de spiegel der spiegelingen en zeg "Ik hou van mij, ik hou van jou!"…

ik weet nog van het zand en die enorme vlakte van mijn handen rond mijn mond roepend naar een fata morgana waar mensen zwijgend staarden die alles omvattende stilte en de eenzaamheid die mij overviel…

Wat omvat je bagage? Nog veel te veel te veel. Check je grote beslissing... Praktisch ben je verlicht. Want jij vertrouwt je Maat. Sluit nu maar je koffer.…

Met veel moeite lukte het je, Met beide armen mijn verdriet te omvatten. Het is zo groot dat je er niet overheen kan kijken. Ik vraag me af, welk nut mijn verdriet nog heeft. Zou ik dan nu de waarheid geweld aan doen, En het verleden toch smetteloos vergeten?…

Het leven begint als onbeschreven blad maar dat in de loop der jaren een boekwerk omvat. Niemand kan voorspellen wat geschreven wordt of er vreugde komt of pijn maar we weten allemaal dat het blad beschreven zal zijn.…