Alle inzendingen over onbekende zekerheid

Wanneer ik me verloren voel van zekerheid verlaten dan ga ik naar het restaurantje bij me op de hoek. Marie maakt daar haar kipragout gerold in pannenkoek en tapt er pullen schuimend bier die losjes laten praten.…

ZEKER, hij vond haar een irritant misbaksel Hij ZÉkER vond haar een irritant misbaksel Hij vond ZEKER háár een irritant misbaksel Hij vond haar ZEKER een irritant misbaksel Hij vond haar een ZEKER irritant misbaksel Hij vond haar een irritant ZEKER misbaksel Hij vond haar een irritant misbaksel, ZEKER…

Ik durf de grens niet te passeren van het onbekende land. Ik moet jouw liefde daar ontberen en mis steeds jouw vertrouwde hand. Gevaar dreigt van alle zijden. De weg is ruw en onbekend. Mijn zorg dat is jouw lijden, ik weet dat jij er klaar voor bent. Onze wegen zullen zeker samen komen, die band gaat nooit meer stuk.…

Soms, Misschien, Eventueel, Waarschijnlijk, Niet veel is zeker, dat is zeker...…

ben je klaar om over te stappen niet meer vast te houden aan ben je zeker van het onzekere de nieuwe weg die je in zal slaan zul je ons dan niet vergeten ook in het verre onbekende niet als jij straks over gaat dan vieren wij jouw leven en eren al het moois, dat jij ons liet ~*Harry Mulish 1927- †2010*~…

Wat de toekomst zal brengen is ons onbekend, maar ik vind je in ieder geval een geweldige vent. Ook al wonen we dan wat ver uit elkaar, deze dag was voor mij zeker voor herhaling vatbaar……

Weet je ’t zeker?” Gisteren was er nog niet toen ik werd gemaakt. “Nou, je bent anders ook niet van vandaag”. Gelukkig niet zeg, die vent heeft geen potentie een slappe zak met stijve kraag de labbekakker. “Jee, ben je van de kroegbaas, die stakker?” Nee joh, DNA onbekend Morgen is de uitslag.…

Er schuilt een verhaal achter die ogen in het leven van mijn onbekende. Het is zeker niet altijd even leuk geweest en misschien, nu nog steeds niet. Een ondeugende glimlach en oogcontact -die vriendelijke wereld- Als ik uitstap en langs de bus terug loop kijk ik nog even achterom. -en ik ben niet de enige-…

...Lonkende pracht in glorie der Perzische, als een gevangene-eis voor vrijheid In een oogwenk even subliem de prelude, van een nooit gesproken zwoelheid Robijnrood van lippen schittert en zwijgt, vreemd om het onbekende te plaatsen De ziel nieuwsgierig door afstand geneigd, in stijl al begonnen compromis te geven Courtisane met wit geweten…

in enkele woorden iets fraais beschrijven blijkt nog een hele klus... teder het aquarel van de frêle jonge vrouw die haarzelf in naaktheid met ietwat schroom bloot heeft gegeven voor de eeuwigheid…

Je ligt nog wakker en denkt aan de nacht wat komen gaat is onbekend men noemt het wedergeboorte maar sterven is wat ons wacht al wil je vleugels dromen zachte armen om je heen mijn lief, laat ons nu vrijen onder de zon beminnen niemand kan ons helpen armen reiken niet verder dan om het leven heen in zekere zin sta…

mij laten ontvoeren door jouw woorden van trouw jarenlang wist jij mij te ontroeren ik was de allermooiste vrouw Ik leefde in een paradijs voor twee en wij waren de bewoners aldaar als in een droom ging ik met jou mee zo leefden wij intens met elkaar Jij bent de man van mijn dromen maar nu droom ik niet meer over jou want jij hebt mijn zekerheid…

zeker lijkt wel dat ook wij ook dan zullen sporen in de sneeuw…

Langs een lege hemel ontschiet mij vaak iets dat weten heet of God het scheert, het weifelt langs een blinde vlek. Staar je niet blind zeggen mijn ogen…

lorre mag mee hij is onmisbaar en weet dat best maakt zich niet vuil zo is lorre niet hij waakt over de rest aan lucht of er geen tekort is tussen antraciet en morgen mag lorre weer mee en weet dat best…

Iemand iets verzekeren is veel onzekerder dan de zekerheid die zo zeker uit zo’n verzekering wordt verzekerd.…

maar zekerheid Dat is wat ik nog mis…

ik ben maar bij het crematorium gaan werken dat staat tussen een stel bladerloze berken grond-, water- en luchtvervuiling gaan maar door ja, ik heb een baan met toekomst want het crematorium brandt wel door…

We mogen genieten van het dagelijks leven En vertrouwen schenken aan God de Heer Die ons leven leidt, iedere dag maar weer Een zekerheid, die een ander niet kan geven.…

van zekerheid…

Nu weet ik het zeker: God is liefde zoals ik hem laatst tegenkwam op een winderige straathoek in verschoten spijkerjas, pijnzend over iets zeer lastigs ik wist niet wie hij was en vroeg hem naar de weg, gehaast zoals altijd die wist hij niet- hij was hier niet zo goed bekend maar uit zijn onbeholpen worden sprak hoe graag hij me geholpen…

de kersenbloesem is geknakt door diepe rouw in een Japanse lente een bij zoemt vergeefs waar is zoete honing? ginds daalt hij neer voor nectar in papavers…

in handen van hoop ligt een hart vol vertrouwen veilig geborgen…

Het is waar de mens aan lijdt Aan het zoeken naar zekerheid. Zijn hele leven Heeft stuwkracht gekregen Door onzekerheid. Zekerheden Zijn alleen zeker in het heden.…

een paar woorden je kunt ze tellen het regengebied breidt zich uit over het land en iedereen is vol heimwee naar een geliefde naar haar, naar hem naar jou, love you en in de vroege ochtend sta je op zeker nog steeds jij eeuwig en altijd hou ik van jou…

misschien bestaan we wie weet ook niet de meeuwen vliegen achter het schip in de golven en even later zijn ze er niet meer neem alle atomen en bedenk dat niemand dat is toch zijn we er en we zijn woedend…

In plaats van te doen wilde ik het zekere weten van de volgende stap Maar wat nu zeker waant is morgen lucht of regen leven kent geen zekerheden behalve dat het eindig is Je moet wel nemen wat voorbij komt anders komt het om te nemen terwijl jij wacht…

Heel weinig is zeker: wél dat water vloeien kan en dat er licht komt na de nacht, maar of de regels van dit klein gedicht ooit ergens zijn verwacht? Heel weinig is zeker: wél dat dagen snel voorbijgaan en dat er ooit een laatste komt voor elk van ons, maar of liefde blijft?…

Kwam op aarde voor de mensheid, zodat zij niet langer zonder hoop door het leven zouden gaan Die hoop is als een anker, zeker en vast. Niet steeds heen en weer geslingerd door elke wind en vorm van lering of lot, maar zeker, door geloof in het bestaan van God.…

Vertrouwen en moed monden uit in zekerheid. Zelfs in zware tijd.…