Alle inzendingen over onmin of meer

Voor de val breekt zijn de asters al geknakt in onbuigzame handen Jouw haat wapent een gebaar van diepe onmacht in dode ogen en weet dat mededogen meer zegt dan een oorlog verwoesten kan de onmin zal luisteren naar het ruisen van verloren namen die ten hemel werden gedragen Laat dan de havik jouw koude bloed verlaten en de gaten…

minder En U dichter, U wacht hier een schone taak Slijpt Uw pen, schrijft heel gedegen Laat hen voelen wat U denkt door al Uw pennenvruchten Onze kinderen schuiven door de poorten van de hel plastic bergen, zure regen ozonplaag en gekruiste degens Wie draait de wereld om op het grote wiel: De mens die zijn ziel en zaligheid in onmin…

trollen trappen treurig traag tegen zorgend zachte zoete zuigende zinnen klassiek koel kijken kan kollen krachtig killen maar moedige mensen maken meesterlijk miezerige molletrollen met moeite mak trieste trotse trollen treuren traag troetelig treuzelend de drang der duistere doodslag deed de demonische das om onzichtbare overgevoelige onmin…

Ogen struikelen over gebroken glas over versleten regels die ooit in onmin het daglicht zagen Mijn handen vouwen je beeltenis samen Met betraande ogen kijk ik richting de overwoekerde tuin waarin de boom een tak breekt Het regent vragen in late uurtjes er wordt druk gespeculeerd vanuit te strakke keurslijven In een terugtrekkende…

Deze onmin, ruzie en woordenwisselingen, worden wel door ons betaald. Dat zit 'm in de belastingen. De staatskas, daar zie je de bodem al van, maar daar was al iets op gevonden. De belastingen omhoog, lonen en uitkeringen omlaag, iedereen moet zijn mond houden en heeft het maar te nemen.…

nog erger dan het sterven is bij leven verlatenheid erven en chaos je zuigt in een kolk waar de ziel likt aan een scherpe dolk *dans le paradis du coeur* het touw naar de hemel lijkt gebroken de opperherder is, onaangekondigd, ondergedoken ik hoef niemand te vertellen hoe mensen mensen pellen *dans le paradis du coeur…

Ik sloeg de deur dicht. Alles trilde. Als jij niet vertrekt, dan doe ik het. Buiten zinnen graaide ik mijn koffer vol. De vraagtekens bleven liggen aan zijn voeten. De voegwoorden verdunde ik, met liters tranen. Ik had je lief, riep ik, van het moment dat je blindelings bij me binnensloop. Iedere ader verbond ons in het echt. Iedere cel was als…

naarmate de tijd verdaagt verdooft zij ook de oorzaak die vaak dubbel is gelaagd als het denken dan uitgeput vertraagt begint de eenvoud aan zijn werk; het snoeien in een verwilderd rozenperk maar eer het hart zich weer opent moet men zich ook ontdoen van opgestapeld ijs ervaren wij meestal het noodzakelijk ontdooien als…

Zo wil ik niet ik zijn. Nu nukken bezit van me nemen als waren het krijgshaftige Moren aan de kust van Gibraltar.. kijk ik naar haar lichaam en zie heupen schreien, schouders die kromtrekken en boze voeten, die willen gaan stampen op de koude keukenvloer maar dat vooralsnog niet doen. Later wanneer ik naar huis ga, en in het park onder…

'Wat staat dat pak je lelijk, vent!' De timmerman, die voor z'n vak gekleed was in een spijkerpak, kreeg van z'n griet geen compliment. 'Je blonde krullen zijn verdwenen! Wie heeft je toch zo stom gekapt?' vroeg zij. Hij voelde zich getrapt op alle tien z'n hamertenen. 'Je bent een slet, een hoerentrien,' zo zag-ie tot een weerwoord…

Ik blijf altijd in jouw buurt misschien zal je het niet merken smaakt je hart wat bitterzuur na het lezen van mijn teksten Durf jij je nu al meer te uiten na je menig peer te laten stoven laat de weinige kansen toch ontluiken om terug in ware liefde te geloven Je ogen, mijn liefste, dienen om te kijken je hart om te beminnen, alles aan…

Ik verschiet in woorden als ik een vreemde tocht verneem die aan mijn been blijft hangen en ik in kilheid versteen jij zegt maar spreekt ook buitengaats dat onze reis zich verlaat maar lieve zeg me nou waarheen jouw gepraat gaat slechts achterwaarts aan mij voorbij en stapelt rotsen op de helling waar we staan wankele tonen schuren…

volmondig spui je vitriool dat ook je ingewanden heeft verbrand vlammen ogen in een desperate koorts bij het zien van het minste soort nooit was er die uitgestoken hand wel de hitte van een grote brand de reden is nooit uitgesproken al in eerst ontmoeten zagen jullie wederzijdse spoken maar niemand laat zich zien in het bespiegelende…

ik hoor de woede in je stem ken ‘t klappen van de zweep en voel de striemen in mijn hart de schaduw van jouw ijzigheid ontneemt mij alle lust…

Ik peer hem, sprak de lichtbron in het schap Dat is geen licht, dat ons wil gaan verbieden Wij zijn er gloeiend bij door dat soort lieden Die zorgen dat ik er als lamp mee kap Hallo, geen lamp die nog die warmte geeft En de gezellige uitstraling heeft…

Wie zegt dat de impeachementprocedure in de senaat een ware winnaar kent? Was het the Speaker of de president die speechte met doeltreffende allure? Die oude honden vochten in een foetermatch. De derde loopt heen met het been: Pete Buttigieg!…

Het festival dat gaat komen zal vorige edities overtreffen. Het wordt het eerste festival waarop gelijkwaardigheid landt en voeding vindt. Het dak van de wereld komt omlaag, Niemand zal meer te veel boven een ander kunnen uitstijgen. Himmelhoch was voor velen te hoog. De wereld wordt eindelijk bevolkt door gewone mensen. Hoe toch…

de troost te weten dat ons lijdend lijf zijn weg naar de eeuwigheid wel zal vinden…

ik zit voor het raam en ik kijk naar marleen ze fiets daar maar in rondje's en is altijd alleen marleentje is twaalf en zegt niet zoveel ze is een beetje anders en kijkt een beetje scheel maar zij is mijn liefste ik hou veel van haar ik geef haar een zoentje en een lint voor haar haar marleentje, marleentje toe blijf even staan…

ogen op het plafond gericht handen bijeen op je rug een boze meid vertelt jij en je komokoffers gaan naar moeder terug het is een koddig gezicht ma's afgeladen fiat panda een rondje rond de kerk…

klapdeuren de bar links, toilet rechts het lampje boven het middenpad belicht witte matrozenpakken en ernstige gezichten van jongemannen die in shanghai hun onschuld verloren ik drink en wacht geduldig…

Afrika Afrika, er druipt bloed van de kaart nu ik je gadesla jouw grenzen zijn getrokken langs een liniaal kerven nog scherp en radicaal in Afrika, een slapende reus die maar niet ontwaken wil er verwaait zand uit de woestijn over een nieuw stammengeschil in Afrika, waar kleuren tussen groen het felste zijn, het paradijs bestaat…

vezels en water groenten en fruit daar ga je van poepen dan komt het eruit stoppen met roken kappen met de drank begin met bewegen en kom van die bank het leven is lang zonder chips en cola het leven is goed zonder peuk en bier de dokter kan met vakantie want er is geen kanker meer hier eet geen reclame of een schreeuwde leus verwoest…

wrede vlammen verlichten de nacht de angst op ons gezicht is voelbaar, de hitte onwerkelijk de oude stee kreunt, het vuur grijpt de stal de dieren bonken tegen de wand en schreeuwen plots maakt een schaduw zich los van ons die verstard zwijgen en kijken hem na dan werpen in vlammenstrijd de staldeuren open, de koeien bevrijd rennen…

ik schrap fazanten van het asfalt en raap konijnen uit de berm ik pluk de aangereden egel van het graffiti scherm meeuwen neem ik mee of zwanen, die hang ik over mijn arm en eenden, soms nog stervend met de veertjes bloederig warm zo struin ik de wegen af de snelweg is een dode dieren zee de straat een open abattoir en zelfs mensen…

hoeve Bouwlust heeft verloren en is nu een eenzaam krot de deur staat nog wel open maar de planken zijn verrot griezelig kruipt er schimmel op de wanden in de voortuin zwiept de wingerd ferm zijn takken door het raam tussen distel en brandnetel ligt een bordje met een naam dat verpulvert onder mijn handen er knagen kevers aan de balken…

langpoot en huisvlieg, hooiwagen en trilspin sprinkhaan en huisslak, wandelen de keuken in oorworm en pissebed, zilvervis en dopluis dit zijn mijn vrienden over het plavuis snuittor en dagpauw, roofwants en lieveheer kale en behaarde bosmier zie ik meer en meer over het petroleumstel, uit de gootsteen dit zijn mijn vrienden om mij heen in…

Eet geen vlees van dode dieren Eet geen product uit de slagerij Wie een karkas op zijn bord wil Is de spil van smeerlapperij Eet geen kip, paard of varken Is het immers dierenlot Slechts te dienen voor onze maaltijd Mensen dat is toch veel te zot Levend door kokend water Hangend aan een vleeshaak Creperen in donkere hollen Voor onze…

de buurman is er niet meer zo boog hij voorover zijn jam en brood zo greep hij naar zijn borst, een zucht en lag hij dood vreemd zoals het gaat maar het wordt steeds leger minder om gedag tegen te zeggen telkens stiller op straat de nieuwe buren praten niet schrikken gewoon als je wat zeg zijn met allerlei dingen bezig hebben geen tijd…

die dag vertrok ik met de wind in mijn rug ik vertelde mama, u ziet mij niet meer terug nou ja, voorlopig dan, tot over een jaar of twee mama zei, jongen neem een boterham mee als het zover is dan moet een man gaan niet twijfelen en naast de kachel blijven staan maar een warm hemd aantrekken en een frisse onderbroek dan het pad oplopen met…