317 resultaten.
Liefde
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 1.468 Hoewel ze ontelbaar is beschreven,
was dat een ieder naar eigen beleven.
Wat kan ze dan al niet zijn,
van God tot seks of zielepijn.
Terwijl deze letters samerijgen,
weet ik niet anders dan over haar te zwijgen.…
Rodinmuseum
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 112 ontelbare keren heeft ze er over gelezen
maar nooit echt gezien, hoe zou dat wezen?
ze heeft het Rodinmuseum de hemel ingeprezen
na jaren verlangen, eindelijk oog in oog met De Kus
juicht nu haar hart; de schoonheid is bewezen…
Fluisteren
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 96 Ik zie ontelbare kiezelstenen rollen,
tijdens voetstappen door het grind.
In het rollen en het fluisteren.
In het kloppen van mijn hart.
Daarin proef ik eeuwigheid.…
in ons hart
hartenkreet
4.0 met 11 stemmen 2.249 Ontelbaar veel woorden
om alles mee te zeggen,
Zijn nu onvindbaar
om dit gevoel uit te leggen
Zo onwerkelijk als het lijkt
zo echt dat het is,
Wat zo onmisbaar was
is nu een groot gemis
We zien je nu niet meer
leeft nu van ons apart,
Je bent niet meer in ons midden
maar voor altijd in ons hart.…
Uit duizenden
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 154 Uit duizenden
Zo op het oog
Ontelbare achterlichtjes
Hier naamloos verzameld
Op Groningen Centraal
Ken ik zelfs mijn
Eigen niet, toch is het
Mijn toekomst die hier
Voor me ligt, maar,
Weet je, door de waas
Van anonimiteit zie
Ik haar niet
Groningen, Centraal Station, september 1978.…
wie ben je
hartenkreet
4.0 met 13 stemmen 820 ik zie de twinkeling
in jouw ogen
als ontelbare sterren
aan het firmament
het lijkt zelf
een klein mysterie
omdat ik niet weet
wie je bent
ik wil drijven
op de wolken
ik wil dansen
in de wind
en hiermee wil ik
even zeggen
dat ik jou
heel bijzonder vind…
´t verzet
hartenkreet
2.0 met 8 stemmen 951 Om je diep tussen een voegnaad
te wringen
onbereikbaar voor ontelbare omstandigheden
muren bladderen en zitten vol met oneffenheden
in gangen diep en droef vol van verlangen
druipt een druppel verf naar beneden
de zwaartekracht en je leven…
Loslaten (doet pijn)
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 610 koud
en
verlaten
ontelbare
tranen
rollen
onzichtbaar
niemand
heeft
dat
in
de
gaten
loslaten
niet
meer
geloven
in
nimmer
vragen
noch
oeverloos
verlangen
naar
woorden
vol
warmte
en
begrip
want
het
uit
jou
geboren
zijn
blijkt
geen
garantie…
Doorgronden
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 491 De dag nooit hetzelfde
of elk uur
of elke minuut dat telt
raakt het ritme nooit de
grond van ontelbare gedachten
ruimte is altijd aanwezig
ook al is ze beperkt
nieuwe mogelijkheden maken
de drang naar het ontdekken
een levendigheid van
natuur.…
Niet zuiver op de graat
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 386 jouw integriteit
bleek een façade
met het naken
van de winter
viel jouw masker
als krakelee uiteen
in ontelbare stukken
schone schijn
welke het daglicht
niet kon verdragen
je verpulverde
zienderogen
langzaam daalde het stof neer…
Mijn liefde voor jou
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 200 Mijn liefde voor jou is net zo groot
als de bladeren aan de bomen, ontelbaar zijn.
Mijn liefde voor jou is net zo enorm
als de aarde groot is.
Mijn liefde voor jou is net zo talrijk
als de sterren aan de hemel.
Mijn liefde voor jou is onmetelijk.
Hoe zit het met die van jou?…
Bladmuziek
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 150 eindelijk weet ik nu
dat ik muziek kan lezen
van ontelbare bladeren
die 't gazon bekleden
vraag mij niet te zingen
van een gedrukte partituur
ik zie wél wat hoog of laag is
en de huppelnootjes
het blad in eigen tuin
vormt een magistraal orkest…
Dans der geesten
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 136 wanneer de nacht valt
schitteren ontelbare
sterren aan een immens
blauwe hemel
is het wachten
op de lichtshow
van oogstrelende
kleuren die uren
dansen zonder
akkoorden
toch bollen
hun rokken op
en gaan deze
feilloos over in elkaar
tot de Dagvorstin
het stokje overneemt…
Voetje voor voetje
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 171 voetje voor voetje
uur na uur
lopen ze
in een eindeloos lange slinger
vrouwen, mannen, kinderen
opa’s en oma’s
ontelbare kilometers,
net zo lang
totdat iemand de poort
zal openen
om hen te verwelkomen
en te omarmen met vrede…
nog even tijd
hartenkreet
4.0 met 9 stemmen 1.593 aan het eind van dagen
ontelbare vragen
alles zoveel mooier
laat ik jullie gaan
als dromen in het duister
geschonken aan licht
in al het zacht gefluister
naar het einde toe
maar nog even is tijd
geslopen in mijn hand
langzaam zal die gaan
en leef ik nog
in dromen…
openbaring
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 268 voor mij
bent U
een diamant
met ontelbare
lichten en kleuren
bent U
blauw en dan weer
rood lichtgeel
donkerviolet
bent U
in oplichtende ogen
zonnestralen
bliksem
bent U
als schittering
zo vaak anders
dan wij verwachten
(uit de bundel tot leven geroepen)…
Zeewijzer
netgedicht
3.0 met 16 stemmen 430 Ik breek het open,
ontelbaar licht
een droom tot leven
gedicht.…
Lot
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 116 wegen zoeken hun bestemming
slingerend door het landschap
ontspoorden zij even gelee
stuitend op een molshoop
die nooit te berde was gebracht
viel de gebaande weg
uiteen in ontelbare puzzelstukjes
de maan fronst en verdwijnt
schijnheilig achter de wolken…
EEN TROOSTENDE HAND
hartenkreet
4.0 met 7 stemmen 703 Een troostende hand zegt vele malen meer
dan ontelbare goedbedoelde woorden
het gevoel heeft het gehoor overtroffen
in het leven kan je toch nog boffen
weggehaald voor de poorten van de hel
dat beseft hij nu zeker wel
dit was het verhoren van zijn gebed, maar
die warme troostende hand heeft hem gered…
Het leven wacht
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 152 Voor Anton
Licht dat in ontelbare
Kleuren uiteen barst,
Dwars door het donker heen,
De nacht verjaagt tot
Achter de horizon
En met de saaiheid van
Alle dag korte
Metten maakt,
Vreugde die voor
Het oprapen ligt
Het nieuwe leven wacht…
Relativiteit
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 98 Ontelbare keren
kwam ik los,
maar aarde trok
me altijd terug.
Nu ren ik achteruit
tegen de draaiing in,
op een dag stijg ik op en
versla de tijd.…
Droomspiegel
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 118 Stap voor stap
Voelen mijn tenen
Het koele
Van de spiegel
Waarover ik droom
Terwijl ik mijn teen stoot
Aan een druppel water
Breekt de spiegel
In ontelbare cirkels
Omringt door het voelbare
Vloeibare
Laat ik me zakken
in een kolk van Liefde
Tot op de bodem…
de zon schijnt altijd
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 125 de verblindende schijn
van het aardse genot
weeft een donker gordijn
om het wezen van God
want ook al is Hij de bron
van het eeuwige licht
zoals een wolk voor de zon
bedekt waanzin ons zicht
wie de lust kan bedwingen
en de hebzucht kan temmen
zal Zijn glorie bezingen
in ontelbaar veel stemmen…
Post
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 169 Mijn eenzame gedachten
vormen ontelbare PS’sen;
ze vliegen als postduiven weg.
Geen grenzen kunnen
mijn minnende mijmeringen dwarsbomen
Zo smokkel ik de verwachting van het weerzien
over het afscheid en de tijd heen
die ik bukkend sprokkel.…
Gespleten eenheid
netgedicht
2.0 met 9 stemmen 432 Zichtbare deining
beroert het oppervlak
waaronder de stilte
van een onpeilbaar diep
Waar leven wordt gebaard
in ontelbare diversiteiten
die als eenheid verwekt
elkaar al eeuwenlang bestrijden
Deze sluier van vergetelheid
bedekt het kalme weten
van Leven dat IS
maar aan hebzucht blootstaat…
Laagjes
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 81 het zijn
ontelbare laagjes
die antwoorden op
vraagjes aan je huid
op de grens
van buiten en
binnenkant wordt
het spel gespeeld
de autonoom
die nooit de
deur dichtslaat
voor een probleem
communiceert
ook al wordt hij
zwaar geattaqueerd
en in het nauw gedreven
er zullen altijd
laagjes zijn die
antwoorden geven
uit de tijd van…
Striemend zand
hartenkreet
4.0 met 6 stemmen 486 Ontelbare druppels
geselen het gelaat
over de rug van de dijk
van dit klimaat.
Lief en leed doorkruisen
mijn gedachten,
Ik fiets, ik leef!
en wil echt niet wachten.
Morgen is daar wel de zon.…
Zou het niet kunnen dat
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 215 Aan de ontelbare wezens
die in leed, in werkelijk leed en vertwijfeling
leefden en stierven
en nog zullen leven en sterven
zou het niet kunnen dat
althans mijn hoop voor jullie
m'n pijnlijk onbeholpen hoop
lijnrecht in tegen alles wat ik weet!
dat tóch,
op één of andere manier...
dat die wellicht toch iets-
hoe ijdel ook.…
Vogels in mijn hoofd
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 164 Er wonen vogels
In mijn hoofd,
Ontelbaar veel -
Allemaal, een voor een,
Gekooid achter tralies
Van onnuttige gedachten
En voorbije toekomstdromen -
Hunkeren doe ik ernaar
Ze los te laten en
Ze vrij door het
Luchtruim te laten vliegen
Om mij op weg te helpen
Naar mijn voorgoed
Herwonnen vrijheid…
Fluitenkruid in 't gemeenteperk
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 90 Geen distel meer
Te zien, door
Ongeschoolde gemeentemannen
Vakkundig uitgeroeid
Tussen ontelbaar vele
Wilde rozen die op
Barsten staan -
Maar tussen al dat
Moois troont zo maar
Een elegant geurende
Jongedame in onkreukbaar
Wit getooid -
Hier is de natuur
Onverwacht het allermooist
Voltooid…