Alle inzendingen over onthaasten

De bladeren bewegen traag als de wind even ruist een eenzame zwarte kraai krast schor zijn eigen lied achter de heg loeit een koe als antwoord op een andere met in zijn snavel een worm rent een merel hippend langs Lang staar ik naar de overkant van het beboste dal gehypnotiseerd door een roofvogel die zweeft met de stromen tot hij langzaam…

verbinden het hart met wat vroeger bood rest steeds meer leegte van zielloze dingen mechanische frasen een levenloos zingen verstarren de lijnen gaat weelde verdwijnen in strakke vakken geen zacht vloeien meer gemist wordt nuance die aanzet tot kansen begrip als de vrucht men heeft het te druk om de blik te verplaatsen de taal te onthaasten…

Op ruim tien kilometer bij mij vandaan, onthaast in het bos voor mijn tent gezeten, kijk ik ietwat verdwaasd het schouwspel aan. Voor even mijn eindbestemming vergeten, zie ik nog slechts mijn liefste voor me staan met haar warme liefde onafgemeten.…

lieve mensen geef eens wat glans aan je dag doe het met een schaterlach het maakt vrolijk het maakt blij even niet de maatschappij maar gewoon echt jij al is dit het lichtpuntje van je dag vind ik dat je je prijzen mag of geef op straat eens gewoon een glimlach weg het doet wonderen wat ik je zeg onthaasten is ook een mooi gegeven dan…

wielen in een voort- gaande beweging maken van de afstandbediening een kaasrasp zonder enig doel het volgen vergt moed als de tijd verspoed in geluiden die uit het transparante het hedendaagse wil verzoenen in één groot geheel, wegbewijzing in wetgevingblauw verscheurt de hoop als het justitiëlerood in krijgsmachtgroen me op de valreep onthaast…

Als bij rijzen van zonnegloren over velden parelen zijn gestrooid toont de wereld mooier dan ooit dat zij eens voor geluk is geboren hoe vredig kunnen landerijen zijn als alles in ochtendlicht is overgoten aan iedere tak een fonkelende robijn smaragdgroen van tere jonge loten maar over de wegen raast verkeer in niets ontziende haast en…

Zoekend zijn dagen in woorden in gedachten in uren van licht vinden de dagen van uren zoeken in woorden in gedachten in duister van nachten en brengen daar Licht.…

Sta oog in oog met de tijd Zonder dat hij mij laat passeren Er is geen voet zo snel Of hij attaqueert iedere stap En houdt het roer in handen Nauwlettend houdt de tijd zijn oog Gericht op elk gebeuren Hij speelt de meester van het zijn Maar is een ware slavendrijver En drijft de wereld naar ondergang.…

Winterjassen opgeborgen in plastiekhoezen, en laarzen in kartondozen onthaasten op zolder. Zomergekleurde jurken zetten terrasjes in bloei en zoenen doen het stadshart sneller slaan. Kwispelstaartend heft de hond een achterpoot. Met gespitste oren blaft hij langer dan gewoonlijk.…

Kalmeer me, breng me tot rust, onthaast me, zodat ik eindelijk weer eens kan relativeren. Dat ik jaren zó kon leven, dat verbaast me, ouder wordend ben ik niet te oud om te leren.…

opent wondertjes in mijn denkpatroon *** buiten graast de kou op het terras, het groen is grauw en dorstige vlagen wind hoeden de vragen die niet willen weten van rijm of rijp, het verliest ergens van maar van wat kunnen we beter niet vragen het voeren van de kippen sluist mijn adem door de weke aderen van deze tijd, het kiest en onthaast…

Westerwolde onthaast terwijl alles voortraast vanuit Oldambt, Stadskanaal ga je hier terug naar normaal vrijheid smaakt beter dan elke 100 meter een verkeersdrempel nerveuze controle drukt zijn stempel in Westerwolde terug is het achter de rug heradem, voel je vrij in deze streek ontspan je zo in levenstempo van opgejaagd naar cittaslow…

Onthaasting voor een habbekras Geen herrie en geen uitlaatgas Geen winkelwagen in de sloot Wat ruist er dus door ‘t struikgewas? Geen koekoek of een springmatras En ook geen kauw of vlinderdas Ik werp het antwoord in uw schoot Het is.. het is.. de fluisterboot!…

we moeten onthaasten. we moeten ergens in geloven. we moeten elkaar respecteren. we moeten de wet gehoorzamen. we moeten sparen voor de oude dag. we moeten ontspannen. we moeten ons conformeren. we moeten slapen. hoe vrij ben jij? zeg eens hardop: IK BEN VRIJ !…

rusten brengt Toch ook een vreugde in mijn hart Als een kleine vlam dat op meer wacht Oh, ik zou willen dansen, vliegen, zweven En me nooit meer ergens anders begeven De straat is vol leven Maar alles gaat langzaam De mensen lijken aan de grond te kleven Als wiegend koraal in de oceaan De tijd lijkt alleen voor mij stil te staan Dit onthaast…

op de snelweg op de vluchtstrook liggen de restanten van wat de mensen zoal wegdoen tussen kleine en grotere dieren die niet meer op tijd konden vluchten -Je weet, van elke soort maar één, zegt zij en opent de veldfles giet wat op haar hand telt met haar vingers de druppels voor een bijna ontstekelde egel een vogel zonder vleugels een onthaaste…

Voordat ‘k hier kwam, kon ik je niet goed plaatsen maar nu ‘k er jaren woon, moest ik me wel onthaasten: ik zag jouw duist’re hemels, roze zonnen, zoveel in jou gevlogen, mijn leven flink bewogen, driftig gedraafd op dreven, mijn zoon jou afgegeven.…