Alle inzendingen over ontlopen

. ---------------------------------------- Het vloeken leerde ik gewoon op straat, Dat te ontlopen was mij niet gegeven. Mijn kleinkind wordt het vloeken ingewreven Omdat dat in zijn kinderboeken staat. Derhalve laat dat joch wel eens een vloekje, Maar godzijdank geheel conform het boekje.…

3 Kerstdagmiddag, 27 december 2023 Vertrek Amsterdam-Airport Wateroverschot, al 6 weken regen Aankomst Malaga, Zuid-Spanje Waterschaarste, al 6 weken droogte Het lijkt wel de omgekeerde wereld Of dichter bij huis: een omgekeerd Europa Het meest verrassende aan het weer is het weer zelf en dat keer op keer op keer En in toenemende…

een gokker waant zich in het paradijs; met één op zeven kun je niet kapot misdadigers ontlopen het schavot elke misdaad is gewoon altijd prijs! oplossen hangt niet af van percenten, zorg eindelijk eens voor meer agenten.…

We boeken ons aan verre reizen arm We smijten om te reizen met miljarden Want wat hier wordt beschouwd als "niet te harden" Heet in een ver, vreemd land plots "lekker warm" We gaan naar hete oorden en ontlopen Daarmee de eigen Nederlandse Tropen…

Om haar te ontlopen hield ik van niemand. Ik schreef in de spiegel een vrouw van ivoor, knielde, aanbad, en bleef groot. Ik kon niet verliezen. Vanmiddag heb ik haar weer gezien in de stad, volstrekt overbodig, op zoek naar een jurk die nooit meer past. Zij is schoon, al schoner dan oud. Ik heb haar lief. Zij gaat dood.…

de rand van ons land wat nu met koude voeten staat in afwachting dat het anders moet politiek in verbrokkeling in aanblazing van nieuwe verlichting wie zal met wie gaan peddelen zal er nog cohesie zijn in lenigheid de kamers zijn opgemaakt maar wie met wie in het torentje poses nog in stilstand van ontdekken, ontlopen…

De dagelijkse taken: het oprichten van het standbeeld dat ik ben geworden, het bedekken van het lijf, drinken van koffie, het ontmantelen van de plannen van gisteren, het enzovoort. Het nogmaals opschorten van ongeloof. Ik geef me over aan je onthutsende aanwezigheid, je ogen. Dat ze me zien is nog het vreemdste, dat ze leven zijn en vol…

Verwijder de taal welke schuilt onder angstige zinnen en ontloop de kans op menselijk falen oprecht alleen is de pijn geschreven achter de naam op het lijstje tussen koffie, snijkoek, en oh ja ook nog tabak kus, mooi mens, adieu ik ga boodschappen doen lopend ...…

Het spel dat wij spelen Vanaf uw geboorte Is reeds vastgelegd De tijdspanne die u heeft Ik speel met uw lot En dat van anderen Soms belieft het mij Eerder op te eisen… Soms wat later Ontlopen kunt u mij niet Beetnemen kunt u mij niet Tja, wie bepaalt de regels… Het spel dat wij spelen U en ik Eist een tol, zowel…

als een dichtvriezende rivier ontloop je vergeefs het meesleurende niets dat onder je door stroomt en toch je gaat ze te lijf de pijnlijke groei de spartelende worsteling met angst en agonie ruk je je los je wordt die je bent met onvermijdelijke moed en dan dichterbij de dood de omgekeerde bloei: leeg genoeg om vol te lopen…

Je hoopt de dood te ontlopen te ontwijken Je ziet de dood in de ogen onbekend met z'n list.…

Laat die tranen lopen Huil maar uit Je kunt het niet ontlopen Huil maar... je bent zolang al flink geweest Huil maar uit Dat helpt je nu het meest Huil maar...…

iedere dag weer doen de kleuren van nieuwsbeelden zeer aan mijn ogen het lijkt erop dat zij de realiteit willen ontlopen met een valse voorstelling van zaken of het iets heeft te maken met manipuleren moet je mij niet vragen ik stel de kleuren steeds bij omdat anders contrast zijn waarde verliest en alle info wordt opgediend als…

Hoog en droog achter mijn pc Nippend aan mijn net gemaakte thee Vergezeld van een heerlijk kokoskrans Ontloop ik gelukkig die ene natte dans Want buiten is er die enorme zomerregen Goed voor de tuin, die kan er dan weer tegen Blij dat ik vanochtend de boodschappen heb gehaald Anders had ik nu ontzettend flink gebaald!…

langs de grote grijze rivier tracht ik het verleden te ontlopen de bodem is soms zo zacht dat ik wegzink van vaste grond naar de afgrond is een kleine stap van de zwarte rouw naar het passionele rood daartussen de witregels alles van vroeger meenemen naar later kan ik niet niet alle doden zijn begraven ik zit de storm…

Kan ik dan deze gedachten aan jou niet ontlopen? Je bent er als ik ontwaak, tot aan het slapen gaan. Wordt een spook dan nooit moe? Leg je nu eens neer en doe je ogen toe. Want echt ik ben doodmoe.…

Het gaat niet meer de relatie onderhouden onmacht verwondt het hart de liefde verstomd door online afwijzing echt contact ongewenst Angst, projectie en koppigheid staat tussen hen in verdwaald in emoties op een eenrichtingsweg Liever ontlopen dan voelen wat de aangedane pijn van emotionele schade het lichaam vertellen wil…

in vleugjes wind vond ik de boodschap zij rook stervend kleurde herfstend in het gelend groen blies torenhoog de geuren van het onbekende verkende in nieuwsgierigheid de plaats van ooit bestemmen helaas de beul is er en stropt de knopen maar weet dat jij dit keer het lot weer in een nieuwe lente zal ontlopen…

hij lacht hem wacht een zekere oogst zijn winter scoort als lente in het ochtendlengen gloort heb uw vijand lief is ook zijn bestaansadvies nog zijn de mensen bang voor hem in al een levenslang samen omarm wat niet te ontlopen is geef je schaduw een gezicht ook hij is aangedaan als wij alles maar laten gaan samen verder…

je ego trippelt je haast voorbij op hooggehakte sandaaltjes verwaand loop je ernaast in een poging ze bij te benen elke stap opzij is enkel om schooiers te ontlopen want om aandacht bedelen is immers je eigen specialiteit hooghartig blik je lucht en mist zo al het moois dat onder diepere gronden allang aan je voeten ligt…

kiezen, en als ik me de weg vergis, toch maar door te gaan, waar al lang geen pad meer is, geen duidelijk doel, ingeslagen door de tijdsmechaniek die richting geven moet aan de voortgang van stappen, een voorspelbare tragiek, zal me in de herhaalde vraag verliezen of ik wel het juiste heb gekozen, kan ik mijn gerede twijfel niet ontlopen…

Ik kan het niet laten Ik ga steeds vreemd Ik kan Eva niet ontlopen Met haar zwoele stem Leidend en bevelend Kwam ze m’n leven ingekropen Je gaat te ver Een tikkie terug En hier, hier naar beneden Iets meer naar links Iets meer naar rechts Ja, zo ben ik tevreden Thuis zeg ik niets Want ik bent bang Dat ik het uit moet maken Want…

Door warrig geheugen het gebroken ijs ontlopen dusdanig ontroerd dat verder bevriezen geen doel had tot de conclusie gekomen om eigen woorden begrijpend de maan weer zien schijnen boven duinen en zee in het blikveld dromen dagen van vroeger vragen besluitend zonder antwoorden doorlopend de wanen een broek voor de nacht.…

Zij was het die mijn hart sneller deed kloppen Zij was het die mijn hart feller deed slaan Zij was het die mijn liefde niet kon stoppen Zij was het in mijn leven voortaan Ik ben het die mijn tranen deed lopen Ik ben het op die dag van haar dood Ik ben het die haar nooit kan ontlopen Ik ben het die haar mis tot mijn dood…

Op welke weg je ook zal lopen en waar deze ooit eindigen zal het vallen zul je niet ontlopen, maar, raak dan niet aan lagerwal. Houdt altijd toch je doel voor ogen, behoudt je goede moed! Struikelen hoort echt bij dit leven en ook een beetje tegenspoed.…

Kerken werden omgebouwd tot restaurant Katholieken lieten zich ontdopen De Kerk kan haar lot niet meer ontlopen Nu schuift men ook de Roomse feesten aan kant Pasen zal nooit meer zijn wat het is geweest Je kan maar beter wennen aan ’t Suikerfeest In België moet Pasen, Hemelvaartdag en Allerheiligen verdwijnen als wettelijk betaalde feestdag…

blijf dicht bij de waterkant drink deltagolven, ontredder volhard in onslaapbare dood aarzel niet met bestaan kom van nature voor ontloop een rode lijst twijfel aan avondwater verdwaal en herpak juni en juli, moerassen, vennen, ruik warmte en water hondsdagen, vloei met desem van aarde, kom ooit terug…

ik heb de wolken gezien het rood van luchten in warme hunkering om nog even te blijven niet te vluchten maar hun kleur te verdiepen in genieten ga ik mee duik in het donkerrood van zee om de nacht te ontlopen het is een hopen want het zwart heeft mij slechts spoken gebracht waar licht leven geeft heeft donker tijd en stilte…

Probeer te lopen, te ontlopen die wanhoop, hun gedachten breek door deuren…

Het vuur vouwt kussens in je ogen, geslachtsrijp maar onvermogend daal je af om de pijn te ontlopen striemen die sprekend jouw taal verslaan lijken op de duizend doden die het zand hebben beschilderd met kleuren die niet eens bestaan toch drink ik van de rode wijn die mijn Wad me heeft geschonken en zal mijn pijn jouw innerlijk gaan bevruchten…