Alle inzendingen over onzeker zijn

Je hebt me lang in onzekerheid gelaten, Slapeloze nachten, iedere dag Gister wilde je er ineens met me over praten En wat ik verwachtte was een tegenslag. Het kwam voor mij zo onverwacht, Je uitte je gevoelens voor mij, Stiekem had ik daar al die tijd al op gewacht. Was dan eindelijk die onzekerheid voorbij?!…

Je hebt me lang in onzekerheid gelaten, Slapeloze nachten, iedere dag Gister wilde je er ineens met me over praten En wat ik verwachtte was een tegenslag. Het kwam voor mij zo onverwacht, Je uitte je gevoelens voor mij, Stiekem had ik daar al die tijd al op gewacht. Was dan eindelijk die onzekerheid voorbij?!…

Je hebt me lang in onzekerheid gelaten, Slapeloze nachten, iedere dag Gister wilde je er ineens met me over praten En wat ik verwachtte was een tegenslag. Het kwam voor mij zo onverwacht, Je uitte je gevoelens voor mij, Stiekem had ik daar al die tijd al op gewacht. Was dan eindelijk die onzekerheid voorbij?!…

Je hebt me lang in onzekerheid gelaten, Slapeloze nachten, iedere dag Gister wilde je er ineens met me over praten En wat ik verwachtte was een tegenslag. Het kwam voor mij zo onverwacht, Je uitte je gevoelens voor mij, Stiekem had ik daar al die tijd al op gewacht. Was dan eindelijk die onzekerheid voorbij?!…

Waarom kan je jezelf dan toch niet geven, toch mijn onzekerheden die ik meedraag, vertel het me dan gewoon, Waar zit jij toch mee in je maag?…

Een dierenhouder in Terblijt Was korte tijd zijn cavia kwijt Hij zei: al duurde 't maar even 't Is moeilijk te leven Met die knagende onzekerheid…

blijf mij halverwege ontmoeten nog groen in onzekerheid geniet van wat niet uitgesproken wordt maar door fascinerende kronkels wordt verwoord in plaats van te dicht bijeen begeerte te vergeten…

Tijden van onzekerheid, Verslagenheid, genegenheid Verloren en vergeten Alsof niets en niemand je wat boeit Niemand anders, geen enkele vis Voor wie je hetzelfde voelt…

Die vele pixels die contact willen, ik zie de onzekerheid en verdriet. Maar ik kan niets voor je doen, je staat nog op mute.…

een man schuifelt wankel langzaam onzeker voetje voor voetje een man denkt na over de volgende stap verdriet kan niet vlug het heeft tijd nodig…

Het is het tijdperk van de spuiten de GGD en huisartsen ze prikken er op los vijftien minuten wachten en dan weer naar buiten ze kwamen op de dag met hoop bejubelde het verlaten van de angst die in een onzekere toekomst lag…

Onzeker heb je zekerheid gezocht. Angstig dat je weer zou falen in je gevecht met de Dikke van Dale werd je Ketelbinkie op het 'Kofschip' Woorden gebeiteld in je ogen vielen verbrijzeld op het meedogenloos papier. Tot je de pen in je eigen tranen doopte en je vloeiend je eerste zin neerschreef.…

Onzeker gaan de mensen Ter Music-Hall; Onzeker staan de mensen In de zwarte zaal. -------------------------------- Music Hall (1916)…

is het voor even Een dip een onzeker moment En voel ik het morgen weer Dat jij er echt voor me bent…

Je wist niet wat je wilde, Was onzeker, inconsistent. Dat ik daarvan de dupe werd, Is ons allebei bekend. Ik spreek je vaak dat maakt het moeilijk, En ook makkelijk tegelijk. Want hoe graag ik je wil vergeten, Jouw vrienschap maakt me rijk. Onzeker blijf ik achter, Met gevoelens in mijn lijf.…

Het hoofd dat Al maar door Blijft malen Aangestoken door Onrust en onzekerheid En druk bezig Blijft de mens In mij te verontrusten - En dan het hart! Dat voldoende heeft Aan vrede en verdraagzaamheid Van nu aan Tot in eeuwigheid…

Muziek doorkruist m’n hoofd stuitend op een doolhof van oneffenheden In een wirwar van onzekerheden Op zoek naar een helder zicht met minder rafels en een beetje meer licht.…

angst kruipt onzekerheid sluipt de specialiteiten van de nacht een onaangenaam verrassingsmenu dat je tot de laatste hap nog moet uitzitten terwijl ik toch echt zoete dromen had besteld…

Ons leven een keten van patronen We schuwen onzekerheid pijnlijke verrassingen de uitglijders en fiasco's vinden geen belonen Alleen het honen van de meerderheid.…

Hoe moeilijk Kan ik Het mezelf maken Door mezelf Weer zo Te laten Beïnvloeden Door hoe De ander Het wil Waardoor Ik mijn plan Laat veranderen En ik onzeker En zelfs Angstig wordt In het uiten Hoe ik het hebben wil…

Gelukkig is het tijdelijk En niet voor langere tijd Machteloosheid is een rot gevoel Dat raak je niet snel kwijt Afhankelijk zijn van anderen Niet zelf kunnen sturen Onzekerheid die aan je knaagt Als het langer blijkt te duren Gelukkig is het tijdelijk Hou ik mezelf steeds voor Voorlopig moet het dan maar zo En draait de molen door Uiteindelijk…

hoe lang is de remweg als de eindstreep zich steeds wil onttrekken aan het zicht hoe gok je een afstand zonder die roze bril die verten vol vragen zo mooi kan verzachten hoe vaag is angst als het verspreid wordt door de voelsprieten van onzekerheid misschien zal het nog kleuren maar nooit, nee nooit scherper dan een donzen vermoeden…

hoe lang is de remweg als de eindstreep zich steeds wil onttrekken aan het zicht hoe gok je een afstand zonder die roze bril die verten vol vragen zo mooi kan verzachten hoe vaag is angst als het verspreid wordt door de voelsprieten van onzekerheid misschien zal het nog kleuren maar nooit, nee nooit roder dan reeds gevloeid bloed…

Ik wil de droom zijn van elke onzekere vrouw die heel erg aan onzekerheid lijdt Zodat ik vertrouwen en zelfrespect kan geven in hun vrouwelijkheid. Ik wil de droom zijn voor de jongeren die de kans niet krijgen om wat te zijn in de maatschappij Zodat ze later kunnen zeggen: 'Zie je wel ik ben ook gewoon een normaal iemand zoals jij'.…

Een vraag die ik mijzelf wel duizend keer heb gesteld Het is een feit deze pauze in mijn ontwrichte leven waarin ik nu met angst van onzekerheid samensmelt……

Varend in onzekerheid, de storm trekt hem mee. Hoe ongewis zijn lot. De drijfkracht, zijn gewicht. Voor een oceaan is zijn massa veel te licht.…

Van bloem naar bloem, vliegen ze onzeker. Ware kleuren? Echte hartenbrekers!…

Meisje de mooie vrouw die je tot je eigen verwondering bent geworden met je stille onzekerheid je dappere verweer je tedere uitstraling dochter ik ben er, mijn meisje eens beloofd altijd weer.…

In een vlies van onzekerheid wentel ik mij dromen verwacht ik meer dan dat zij kunnen geven Het ontbreekt hen aan geduld aan alles dat eerlijk is nee, het leven dient hard gespeelt te worden ondanks dat het is geen spel....…

De glimlach speelt met tranen De aanvaarding speelt tikkertje met de opstandigheid De wind sust troostend wilde haren En ik fluister naar de eindeloosheid van het onzekere met gebalde vuisten…