Alle inzendingen over oogopslag

je keek me aan ik zag het vragen in je oogopslag, onzekerheid die handen vingers gaf in strijken langs elkaar op zoek naar hem of haar je stem die ik zo eindeloos goed kende die mij verwende met een sprookje als ik lastig was klonk schuchter toen je vroeg, wie ben je ik draaide om, je ogen zogen me naar binnen ik zag een vonk…

Op iedere nieuwe dag zie ik je met elke oogopslag. Mijn leven is aan jou gewijd. Mijn liefde voor jou kent geen tijd, zij overstijgt de eeuwigheid.…

Want jij treft me: bij eerste oogopslag, jouw verschijning. Je raakt me... jij smaakt naar meer: naar een fikse beet in een wilde aardbei.…

Nauwkeurig probeer ik De woorden te analyseren Die je voor mij verzwijgt, Maar door je oogopslag Overduidelijk kennen laat - Jammer genoeg laat de grammatica Me hier in de steek, want Er zijn geen regels voor het ontleden Van een tekst die niet bestaat…

Het oog won de slag En kreeg oogopslag.…

begraaf me in gedichten in een kist die spijkerhard is voor gezichten die het beter wisten mijn oogopslag aan hen hun laatste hamerklappen jatten ook mijn licht woorden tafelen mijn graf ik herrijs niet in oordelen dat doen er al zo velen…

hoe heb ik je lief gehad in het gebed van gisteren in werk van mijn handen of in die blik die lach die lichter is dan zon die heller is en fel verblindend in een oogopslag mijn hart klopt af en eindelijk geen tegenslag…

Wij dragen gaarne een oranje bandje Om onze pols als teken van respect, Want in één oogopslag wordt dan ontdekt Wie er wil deugen in ons kikkerlandje. Dus wie geen lust heeft om dat ding te dragen Heeft geen respect en wordt verrot geslagen.…

Voor wie er liefheeft en bemint Zijn woorden niet meer nodig Een oogopslag, een stil gebaar De rest is overbodig Want liefde spreekt een eigen taal Wordt in het hart geboren Wie daar zijn zielsverwant ontmoet Hoeft verder niets te horen…

bewolking dreef voor de zon opdat zij nooit meer schijnen zou nooit meer je oogopslag noch je lieve warme glimlach de hemel huilt haar wolken leeg nu je bent weggerukt de leegte immens…

Met een liefdevol gebaar gaat zijn hand door haar grijzend haar Haar olijke blik streelt zijn warme lach met die altijd verrassende oogopslag Gearmd en zwijgend gaan zij voort want hun pure liefde behoeft geen woord…

ik zoek je blik je hand je lijf na een afscheid voor heel even in vaag bewegen kom ik je soms tegen dwalend zonder plaats bepalend waar ben je toch ik mis je hart je stem je oogopslag ik voel je nog…

De kleur is niet belangrijk het gaat om de oogopslag die zegt alles van 't innerlijk en straalt uit een gulle lach Ja, ogen kunnen praten let op, het is echt waar nu heb je 't niet in de gaten maar ooit is die éne blik daar Ogen kunnen uitstralen hoe men zich voelt vandaag ook kunnen ogen balen de oogopslag is dan vaag Maar het mooiste…

Geen woord teveel hoop ik dan maar of 1 gebaar of oogopslag maar voelen laat zich niet verwijzen en plant zich schaamteloos voort richt zich op zeldzaamheid dat immer luistert en vertaalt een andere taal spreekt de taal van het altijd verstaan.…

ja het doet ertoe wat komt en blijft hangen als avondlicht de lange aftiteling van een gedicht het naspel waarin je verschijnt en langzaam weer verdwijnt het eind van de dag de echo van het licht een laatste oogopslag…

Hij plant woorden in haar huid als taal eerst slijpt en dan zwijgt spreekt haar oogopslag ijzig blauw zij speelt dauw en verbloemt tot sneeuw haast zwart de eerste narcis laat ontwaken…

ze verleidt je met haar zilveren lach bespeelt je met heldere oogopslag lest haar altijd naar liefde hunkerende dorst met hoge zang kwieke snavel en sexy citroengele borst de mannetjes in de race voor de immer betoverende pimpelmees…

Als uit de verte Ken ik jou Een horizon niet Aangeraakt Toch zo bekend Zelfs zonder oogopslag Onzichtbaar Vaak gezien Als uit de verte Zie ik jou Fata morgana Onontdekt Toch zo bekend Zelfs zonder woord Stilzwijgend Veel gezegd.…

Zonnestralen badend in de oceaan Een oase aan blauw vergezeld in een collage Van dansende kleuren, tinten, en stralen In de taal van de stilte Jou gevoelens verzaligd In een oogopslag sprekend: “De duisternis is ontdaan. Wat zijn die dagen toch stralend”…

Verleidelijke oogopslag omfloerst door donkere wimpers zwart satijn de sluier die haar silhouet omhult bloemen in haar haren alleen voor hem geen schaduw van twijfel als zij haar hart voor hem opent en zijn lippen de hare kussen dan glimlacht de wind…

daar sloop iets weg heel stil in het donker als een schaduw in de nacht daar verdween het plots in een oogopslag vloog het weg als een vogel daar bewoog het heen en weer als 2 klauwen in de lucht, maar oh gelukkig was het een tak…

Je bent verrukkelijk, je bent lief je bent mijn zon in superlatief ik voel je handen nog over mijn lijnen ruik je geur die straks weer zal verdwijnen je laat me zweven het hele leven in je oogopslag op een namiddag van een zomerdag…

Jouw ogen vullen zich grijs kleuren schaduwen in zwart-witte lijnen, doorwaadbaar in het spiegellicht je wist de warmte, smelt de schaamte in wangenrode armen donker en duister apart omrand je mijn huid met een oogopslag…

niet aan je blik maar aan je lichte oogopslag merk ik de aarzeling het verlangen van je hand door mijn haar te glijden zoals een hinde weifelt bij haar eerste sprong de durf inschat weegt jij de begeerte af aan je vingertoppen voel ik de perfekte landing.…

Iedere avond het warme gevoel stralend zoals zij naast mij ligt daalt haar passionele schittering die ik vang in één oogopslag.…

De onbevangen oogopslag van een kind, eeuwigheid in een moment.…

het zijn niet de woorden die zinnen schrijven het is niet de oogopslag die huid laat tintelen het is niet die ene blik die wangen laat gloeien het is niet de mond die liefde laat spreken het zijn de handen die spreken, leven en laten voelen waar taal tekortschiet…

De onaanraakbare liefde van een oogopslag, de bevrijdende diepte van het wak. De zielsmuziek, de trillende snaar die van bewondering sprak.…

een wand vol gezichten richt zijn oogopslag naar mij ik buig en laat mijn haren hangen want hun ogen zwichten als ik lijd, aan averij niets blijft achter houten kijkers alles is, zoals het is verborgenheid schept geen genoegen als ik daar jouw mens-zijn mis…

U kunt vandaag gewoon wat zitten dromen Want vraagt men wat er scheelt dan zucht u; 'Ach' U doet een mooie trieste oogopslag En zegt; 'Ik had me zoveel voorgenomen' En ruim voor vijven roept u dan: 'Ajuus!' Blue Monday is een schitterend excuus.…