Alle inzendingen over oordeel hulpverlening

Dodende liefde. Iedere nacht komt jouw beeld te boven, in mijn hoofd dreunen de laatste woorden, die ik tegen je zei en waarna je wegliep, terwijl ik je nog had willen zeggen.......... Maar de kans werd me ontnomen, je weggaan leek op een vlucht, niets kon je nog tegenhouden, niemand kan mijn woorden nu nog horen. Twijfel en ongeloof…

Vergeten op de dag des oordeels Leef ik nu nog steeds Lopend op mijn blote voeten God waar ben ik toch geweest Hier wat voeten in de aarde Daar wat water bij de wijn Wacht ik op dat ene oordeel Dat het leven ook heel mooi kan zijn…

enkel voor mij die ene diepe wens: mens, oordeel niet te snel overweeg wel!…

In de overgangstijd is het even vrede Om elkaar te bestrijden zijn de oude krachten te zwak en de nieuwe nog te gering - kleuters in hun blootje die iedereen vertederen en tijdelijk ontwapenen in het spijtige besef dat die blootheid haar onschuld verliezen zal aan de verlangens die woekeren in de groei van lichaam en geest en levens…

Daar Bush voorgoed Bin Laden hoopt te stoppen Gooit hij nu bommen op Afghanistan, Al heeft hij hart voor de gewone man Voor wie hij voedsel zegt te zullen droppen. "Nou", zegt straks een Afghaan, "noem dat maar boffen, Ik ben door een pot pindakaas getroffen!"…

Soms hoor ik wel eens Van collega’s verderop Waar zij op terug kunnen vallen Voor het geval van ‘je weet maar nooit’ Fysiotherapeuten, psychologen Verpleegkundigen, orthopedagogen Jeugdhulpverlening heet dat, t is maar dat je het weet... Ook zij werken met kinderen Hun ouders zijn er niet, of niet nabij Net als bij ons, waar donkere kinderen…

Kom broeder, vouw in deze hoge nood uw handen. Laten wij dan hier temidden van zwoele zonden samen even bidden, dus kniel ootmoedig neder in de goot. Ga daarna vroom en kuis naar eigen huis en laat uw pad verlichten door het kruis.…

Droge tranen schrijven nullen op een gapend massagraf kon mijn giro maar verhullen dat ik veel te weinig gaf Laat mijn bloed toch sneller stromen bij het zien van grote rampen nachtmerries zijn roze dromen onder televisielampen Schuif mij op de schaal van Richter door naar menselijke actie maak mijn eigen lijden lichter als hulpverlener…

Weer zie ik mij als kind van acht op straat Staan zeulen met twee dozen vol met kleren Om die in vrachtauto’s te deponeren, Die gingen daarna richting Ooltgensplaat. Wat men toen zei had niks van doen met dreigen; “Die Zeeuwen kunnen nu de kleren krijgen”.…

Mijn oude ogen zien wazig, ze verlossen – me van oordelen!…

geklaard Rij naar huis, voldaan Dat ik mijn bijdrage Kon leveren aan weer Een generatie die De school verlaat Mijmerend over Het voorbije werkjaar Zie ik aan de donkere Hemel vlakbij een vlammenzee - Een passerende auto Heeft vlam gevat De bestuurder Op veilige afstand Kijkend hoe zijn Heilige koe in vlammen Opgaat - hulpverlening…

kraai op lichtmast krast en krast indringend zijn laatste oordeel…

Critici die zichzelf niet kennen, ventileren oordelen. Wie een criticus kritiseert, is een criticaster. Criticasters ziften muggen, of neuken mieren. Critici die zichzelf kennen, ontmaskeren criticasters. Teksten blijven ze schrijven. Meningen blijven ze delen. Oordelen slikken ze in. Dichters ziften hun gedichten, liever zelf.…

kijk, zonder oordeel anders zie je wat je denkt kijk, zie het verschil…

Mensen door de straat met grote ogen lees ik ze veel mens, veel verhaal Hun kleding en vorm zijn de letters voor het woord dat mijn oordeel is Koffie bij mijn krant kan ik naar letters kijken zonder te lezen Door de koffiedamp zie ik de straat…

De storm is gaan liggen op de zeebodem, werkt dieper in dan op uiterlijk vertoon, vertoont geen krimp, weigert te erkennen wat een storm zijn moet. Daar beneden bruist het van beweeglijkheid. Verwondering. De spiegel is onbuigzaamheid voorbij, kou en rimpelloos lijken nu hard door kunstige cosmeticaknepen verstard. Reeds rijst haar hand…

Toen zat ik op zíjn stoel legde zout op slakken zette kruisjes in vakken gaf volop ruimte voor persoonlijke groei Met voorbeeldige gesprekstechniek stond ik eerst serieus op zijn tenen gaf toen lachend een schouderklop Ik speelde hem de bal toe (raakte net nog zijn schenen) pakte hem terug en kopte in Hij kon er mee leven, beloofde…

Je vroeg om een oordeel dat heb ik je gegeven in alle eerlijkheid mijn hart open gedaan in weten vertrouwen het kan de vriendschap aan alles mag worden gezegd omdat we elkaar verstaan het doet me nu pijn dat ik veroordeeld wordt omdat ik oordeelde met liefde en fatsoen jou veroordelen zou ik nooit doen ik blijf er voor je zijn…

zou ze zeggen hoe moet ik dat uitleggen slechts een antwoord op de vraag niet laag op laag met soms het gevoel van ook nog eens de volle laag een maag die daarvan omkeert wi heeft er van geleerd? de steller van de vraag de gever van het…

dame van nummer 9 vond dat het lang genoeg had geduurd Ze zou de politie gaan bellen Die de verslaafde moest gaan vertellen Dat het afgelopen was met tolereren Hulpverleners zouden hem leren Dat het enige dat hem zou resteren Zijn heroïne verlangen Te gaan vervangen Het geschiede aldus En de verslaafde belande in de methadonbus De hulpverlening…

Niet oordelen wil ik over een ander Maar mij spiegelen aan die mens Waardoor ik zelf positief verander. Dat is mijn allerdiepste wens.…

De waarheid die ik aanhang, Die vind jij niet deugen, Maar maak je met dat oordeel niet Jouw waarheid tot een leugen?…

Wespennesten, slangenkuilen Oordeel, uitspraak, achterklap Heksenjacht, een foute grap Nergens schaduw om te schuilen Massa, maaiveld, grote muilen Buiten dat, behoorlijk slap Wespennesten, slangenkuilen Oordeel, uitspraak, achterklap Tal van dingen die ik schrap Vrede stichten, stap voor stap Leugens voor de waarheid ruilen Wespennesten,…

Oordelen dringen een gevoel op, van machteloze macht. Plotseling hoor ik de schoonheid, van de stilte. Ineens zie ik mijn gedachten wijken. Muren vallen geluidloos om. Een poortloze deur valt in het slot. Oordelen hoor ik machteloos bezwijken.…

slechter of beter de dobbelsteen wordt gerold door eigen ego als je bent in wat er is valt al het oordelen weg Tanka…

Mij lijkt dit oordeel Geheel onterecht.…

Niet enkel oordelen vellen Meer gelijkwaardig openstellen, Minder verticaliseren. Maar waterpas Komt later pas.…

Meteen heb ik een oordeel klaar na één berichtje over Broch. Hoezo? Wat weet ik nou van haar of over handbal? En dan nog: ikzelf ben slechts een rijmelaar.…

Dat wie niet werken wil, niet ete! staat geschreven. Hij die niet denkt, hij mag wel eten – maar niet leven. --------------------------------- uit: Dichtwerken (1869)…

impulsen van een batterij weer schuiven de panelen we zijn in samen met te velen privacy slaat op hol zonder rust worden we dol we hebben de balans verloren oncontroleerbare energieën ondergraven met onbekende kracht ons geestelijk gezag aarde roert zich in een donker verontrusten dat aan de horizon oprijst in een laatste oordeel…