Alle inzendingen over op de grote amsterda

Gestaag nadert onze pensionering wachten decennia vrije jaren hoe we die tijd gaan ervaren hangt af van de voorbereiding Door gevoels-misleiding versnelt onze gevoelstijd ervaren we die vrijheid als strijd en vaak heerst de teleurstelling Gezonde jeugd zit vol levenslust wat slijt, er ontstaat gelatenheid als er niet aan wordt gewerkt…

Verwaaid door de wind alleen achtergelaten op de verlaten akker. Het vergeten kind gebleven toen de panfluit uit Hamelen vertrok. Maar in haar handen droeg ze het zwaard Indural het scherp veelzijdig snijdend wapen van het woord. dus zou ze nimmer eenzaam zijn. Ze kreeg de gave stil te blijven staan om als boom diep te wortelen…

Weer Wakker Met grote gevolgen Voor allen betrokken en Voor allen vértrokken Voor jou Voor mij (Relaas van een ex-comapatiënt)…

mensen verzamelen zich om moeder aarde te danken winden wervelen rond van zuid, west, noord, naar oost een buizerd vliegt zijn kringen ziet met zijn scherpe ogen hoe bloemen, bessen en vruchten een kleialtaar versieren in een licht briesje vleugt adem van de grote geest…

Niets blijft iets Als niets blijvend is Zoals de boom zijn blad verliest Geeft het leven dan nog iets Dat zorgeloos bestaat Het gevoel te leven Tussen iets en ook weer niets Geeft veel verlies aan toen Toen er zorg was om iets Vertrouwen op het heden Streven naar iets moois Kan toch voor iets gaan zorgen Zorgen voor iets groots…

Wat met zo’n grote bek, Sta je echt voor gek, Als je niet weet wat je zou willen.…

Maar: ze is helemaal niet zo groot, als dat ze eruit ziet, is nietig en klein, stelt niks voor maar wenste oh ja wenste uit het diepste van haar hart, dat het anders zou zijn, want wat is ze: nietig en klein!…

Je kent ze wel, De kleinzieligen Die alles beter Weten dan jij het Ooit zult weten - Die niet luisteren Maar meteen hun eigen Debiele waarheid Door je heen zullen Schreeuwen - Zij zullen oordelen spuwen Gegrond op minder dan niets - Kleine zielen, Grote monden, Kleingeestigen zijn zij Met grote ronde Scheuren waar…

We gaan toch niet beginnen Over grote gezinnen. Want een beer Wil altijd meer Binnen is binnen. In het bos Is de beer vaak los.…

leven overheersen In een tomeloos bombardement Van prikkels dat ons de mond wil snoeren; Vooral dit giftig roze etiket Dat jou ongevraagd wordt opgeplakt, Een jongensachtig meisje ben je hooguit, Of een jongen met een zachte, vrouwelijke kant, Maar gay, of lesbo, absoluut niet, Volmondig is je antwoord nee, Geef mij dan liever het grote…

's-Ochtends eerst een appel om op te starten Gewonnen Elfstedenkruisjes: zeven Door heel hard schaatsen en te beleven Er compleet voor gaan, zonder lot te tarten Een schaatsheld die wist van de hoed en de rand Gaat 't schaatsen volgen vanaf de bovenkant Jeen van den Berg; 8 januari 1928 - 8 oktober 2014 *Elfstedenrijder…

Komt zoals het komt, Je weet immers niet beter - Dagen bitter en zoet, Alsof wat dan ook Er nog toe doet - De stroom van die rivier Hou je toch niet tegen, Valt het goed, lach dan maar Valt het tegen, laat dan Je tranen gaan ook al hoort Het niet, het huilen van een man; Je leven is een avontuur, Het eind meest ongewis, Groots…

(Zie voor deel I, mijn beschouwing 'Echt reizen is een kunst' van 20 december 2014) Echt reizen is een kunst die je moet beheersen maar wat in Gods naam zeg je tegen de tijd die na crash heeft besloten dat niemand naar huis keert? terwijl op ieder iemand wacht die niets meer mag hopen...…

niet wetende waar het is begonnen onder de dieren waar de mensen wonen van de grote steden bij de samenvloeiing van de rivier de stem in de mist tot in ons land waar het coronavirus van nerts op mens is over gesprongen…

brein Wat is het effect ervan Wat is het plezier Wat heeft Degene die dit voor ons maakt In het vizier Waar gaan we naar toe De mobiel De cel Informatie Razendsnelle communicatie Piepkleine berichtjes Als muizentaal Digitaal Wordt normaal Als god Die gecodeerd wordt En dan te bedenken Dat het allemaal begon Met een vuurtje In een grot…

Geen handjes tastend uit te steken, geen glimlach doet de harten troosten en waar de lichtste adem breekt, rouw-baar rouwen in een ademnood, groot verlangen naar de oerzee van de moederschoot.…

Hij bond de strijd aan met de Saracenen De koene koning uit het Roelandslied Wie van hem afstamt zegt de sage niet Hij liet een harem delen in zijn genen De Christen-koning werd gekroond tot keizer Door zijn minuskel werd Europa wijzer…

Met de belasting die ik braaf betaal Gaan tal van grote bouwbedrijven strijken Door middel van hoogst kwalijke praktijken Die frauduleus zijn alsook illegaal. Maar hopelijk zal hen dat straks berouwen: Dan mogen ze hun eigen cellen bouwen.…

Weer heeft de oceaan zichzelf getemd en is alles door een serene rust omklemd goudgeel glinsterend door het avondrood mijn ontzag voor haar is onmeetbaar groot.…

Het grote nabij, voor het getij. Keert weer weder, knielt zich neder. Inzicht in het niet, het grote in 't verschiet. Eenzame loop, het grote kroop. Het sluipt erin, zonder enig beding.…

De wereld zo groot, zo veel te ontdekken, Mijn hand zal er altijd in liefde zijn.…

Ik kan je niet aan, je bent te groot groots in je zijn, je wezen, je geest, je liefde. Ik hou van je, maar ‘k moet je laten gaan, eruit moet je, heel ver weg verdwijnen geen spoortje, geen restant, geen sprank anders vernietig ik mezelf, verrot ik...... gesmoord in passie en aanbidding. Ik moet terug.... Tabula Rasa....…

hij voor iedere vraag een antwoord dat hem zint veertien, ze bloost verdoofd door zijn attenties onstuimig op haar wang geplet met zijn feilloze handen op haar uitdeinende vrouwelijkheid veer tien vertrekt, met hem zijn standpunten, zijn trots hij zal eindelijk leren zingen als ieder maatschappelijk vogeltje zo vrij als het kooitje groot…

Dan voel je grote dankbaarheid, want je bent hen niet echt kwijt.…

een kleine grote jongen bent…

Dansen met een vlinder op de middelmaat van vragen waar jij groter wilde lijken dan wat paste in je hand kleine emmertjes met zand zo licht gedragen naar het water zomaar tranen zou verslikken in weerschittering van jaren Zoveel dingen die jij anders zag maar niet meer terug kon draaien niet voor hem - die kleine man met wie jij vlinderde…

'k Denk aan jou Normaal de dingen Die doorgaans simpel Zijn te duiden Tastbare contouren In mooie lijnen Ademend de passie Over de grenzen van Een dieperliggend Verlangen naar Een wellust Juist intimiteit Altijd passievol In haar grootte…

hoog opgetrokken hangen reigers volledig in hun spanwijdte…

Ze is zo groot, zo warm, zo zonnig; ze geeft straks heel de klas de borst. -------------------------------------- uit: 'Op Pennewips plek', 1982.…

Zij behoren aan de herfst en grote vazen met takken eikenblad die ogen trekken mijn tuin sterft reeds af accepteert geen chrysanten behalve dan de afvalbak als ook zij gestorven zijn…