Alle inzendingen over ornament

Ik inspecteer liever het plafond op ornamenten Of kijk naar daar waar Muren elkaar raken Dan dat ik in jouw ogen moet staren…

In de kroeg hervond hij zich iets aangeschoten in stilstaand zwijgen trofeeën jachtig starre blikken wisselend opzettelijk wild het was zijn natuur in dierlijke zin verstard tot een ornament.…

Als verf op linnen schilderen woorden zinnen, lijnen pennenstreken geletterd van zwart op wit ornamenten van nieuw licht Tot een doek zich laat lezen als gedicht, tekent taal het bericht.…

De kerstboom biedt nu extra veel plezier, we vullen hem dit jaar met ornamenten, met namaakijsjes, muffins vol met krenten, gevulde koeken, frikandellen, bier. De boodschap van het kerstfeest deze dagen: niet één, maar een complete winkelwagen.…

Op fluwelen voeten door velden van distels met de koude kalkoen die mijn huid bekruipt Het honingzoete lekt en druipt op de mosgedoopte zerken van oude en prille paden van gestorven helden De aanblik van het steigerend paard geschuimd en met ornamenten manen duizend penselen in zijn staart sintels vergruizend in volle vaart over winterpaden…

waar schoonheid schrijnt in subtiele ornamenten fluisteren dikke pilaren het afzien en zware werk generatieslang is er gebouwd aan toren en kerk waar nu gezang opkrult en de gelovige zijn plicht vervult in kapellen hangen gebed en diepe devotie tussen brandende kaarsen de plaats voor duistere negotie nog kijken de heiligen neer op…

je ornament barok in lange rok en krult uitbundig in je rondingen monumentaalt in rijk en warm bezit ogen stralen uit het donzig wit haren opgestoken ogen iets geloken met fluweel gevoerd de taille ingesnoerd zo open je de dans op het gala van de eeuw de prima donna van het bal maar voelt al binnenin het eerst verval…

de wereld versteent stoelen worden ornamenten de dag morsdood en hortensia geronnen bloed maar iets is dat nog beweegt langzaam trekt het een groezelig nachthemd aan wanneer ik muisstil en starogend boven een leeg glas tot godzijdank de ijskast slaat aan…

Ik ontmoette je voor de tweede maal nu bij de fontein voor het theater in mijn geheugen was geen plaats voor al je schoonheid en ik verloor mijn gezicht ik volgde je onder kroonluchters en ornamenten die mijn interesse moest vastklampen om te kunnen lopen tot aan de geheimen van het pluche ik hoopte dat je me zou herkennen dat mijn hand…

Pijnlijk staat hij daar, nog slechts gekend als ornament.…

Vochtige ramen boven rode ornamenten weerspiegelen de wereld in een waas IJzige sidderingen blussen vurige tongen die gretig likkend het fort belagen Overeind gehouden door resistente muren waarachter de inhoud gereinigd wordt…

Het orgel dat orkest wat hangt aan ´n kerkmuur met ornamenten veel beelden zelfs engelenlijfjes maar vooral veel pijpen van supergroot tot piepklein voor orgelklanken zo improviserend zeer muzikaal diep emotioneel mijn levensziel intens raken en doen bekennen 'k heb vriend: het orgel!…

Pilaren van rust Als groene ornamenten verschenen Het maakt je natuurbewust Bij het strekken van je benen Hun zachte wuiven in de wind Robuuste vormen aanschouwen Door het gemoed bemind En zij, straks, hun bladeren weer openvouwen Het lieflijk deinen En vogels verschijnen Als pilaren van trots Als natuurlijke rots…

als je heel goed luistert hoor je hoe de ezel de os toefluistert over ornamenten die verhalen moelijke zinnen van de drie koningen vertalen hoor, de herdertjes blij van zin, blaten dat kreeg engel Gaybriël in de gaten en blies met al zijn kracht de loftrompet, voor allen te horen de aankondiging dat er weer een schaapje was geboren…

lees het verhaal achter schoonheid geniet pracht en praal in paleizen en kerken vind je de werken van de gewone man een leven in dienst van anderen om tijdelijk in eeuwig te veranderen in ornamenten vind je hun gezicht stiekem uit het zicht de beelden zijn heren hun schaduwen lijken de eeuwen te regeren dat is er niet meer…

Als je morgen doodgaat je glimlach lijkt verstomd je ogen zo verdomd onzichtbaar, je gelaat een dichtgeslagen boek waar ik jouw zinnen zoek in huid van perkament je blikken afgewend naar verder dan het hier waar ik niet reiken kan zo zal ik deel daarvan en immer jou nabij in wat jij schreef en zei je lach een ornament voor morgen…

als de kast wedergeboorte prijsgeeft beklimmen zij de hoogste steigers om zich in kleuren en geuren een ornament te kronen hij en hij samen de ziel van hun huis zingt uit kloppende kamers van eros en amor uit volle borst zingt zij in een - zich steeds herhalend - refrein tot op t sterfbed toe en ver daarbuiten want er is iets dat…

In stilte zie je haar staan Door blauwe lucht omgeven Ze laat haar licht vredig gaan De ogen zullen rust beleven De maan Als haar aura weergegeven Wolken zie je langs gaan Gedachten die het moment beleven Laat maar gaan Als een ornament van rust Als je haar ziet staan En een gedachte zich focust Laat maar gaan……………………

een roestig ornament op een witgekalkte muur getuige van verlating van een eens bedrijvige cultuur doorstaan het donderen der kanonnen gesmolten ijzer blinkt als bloedstaal druipend nu geronnen nog uit haar hart het doodslied klinkt waar in de Notre Dame uw zuster haar glazen stralen nog immer schenkt siert uw vergane pracht bewuster…

de stilte had iets statigs een hoog plafond en donkere ornamenten de schouw beheerste de entree met muren vol strengkijkende regenten het stemgeluid heeft het verbruid hier ritselen papieren getekend tot besluit het witte boord in zenuw opgeknoopt met water aan de lippen ze laten je zo stikken nog is er geen opening van zaken…

Ornamenten zijn onbekenden. Ware aard schenkt en hoedt. De werken van de aarde zijn steengoed. ----------------------------------------- uit: 'Het geduld van de dingen', 1996.…

poort tot ongekende visie als spiegel vermomd als glas geschapen uit gesmolten toversteen met zilver beplakt in gouden lijst omhuld met ornamenten gekruld zie ik het beeld van een man die ik niet plaatsen kan uit de spiegel getreden mijn geest overreden mijn lichaam vertreden denk ik in mijn droom mijn vader of zijn zoon wie…

Zij was jouw ornament, droeg bij aan jouw glorie. In haar hart heb jij nooit gekeken, jij maakte alleen jezelf blij, ja zo vervloog een story.…

zag je huis op eeuwenoude fundamenten voelde jij je thuis generaties daar geboren getogen in een strak regiem en toch verander jij de ornamenten en wat togen zachter zijn de kleuren de ruimtes herverdeeld een nieuwe tuin waarin de zon weer met de lichten speelt op dat fundament kon ik jou vinden wij deelden samen dat beginnen…

je fletse ogen staren door het raam waar achter niets en alles is te zien hier, lijk je, ogenschijnlijk, in het luchtledige opgegaan voor je staat koffie, op een tafel, een groot bruin vierkant vlak in een verlopen herencafé met ouderwets ornament waar iedereen is maar elkaar niet kent in dit lokaal, bruin gerookt kijk jij in…

je fletse ogen staren door het raam waar achter niets en alles is te zien hier, lijk je, ogenschijnlijk, in het luchtledige opgegaan voor je staat koffie, op een tafel, een groot bruin vierkant vlak in een verlopen herencafé met ouderwets ornament waar iedereen is maar elkaar niet kent in dit lokaal, bruin gerookt kijk jij in…

Naast hen een treurig bloemboeket, en wat vergulden ornamenten, onderhouden van gemeenschapscenten, als decorum neergezet. Zo zag ik wat het torsen van een kroon, doet na langdurig dragen, je gaat je als onaantastbaar gedragen, totdat een volk opstaat uit haar droom. Daar zat een metafoor, van een “machthebber” die verloor.…

Verschaf mij een monument zonder gemeengoed te sparen broze geeltjes, groefpilaren ranke torens, ornament. Verkoop mij een monument laat de wandelgangen varen veeg die handel met bezwaren onder panden: fundament. Ader marmer als het ware opdat gans de aard dement langs vergane glorie rent.…

ik streepte zwevend weg in straffend raken wist van mythische figuren bouwstenen te maken voor mijn komend rijk gegrondvest op de rede geen dwaze luchtkastelen versierselen en ornamenten maar transparante treden op de ladder naar omhoog zonder losbandigheden aan het einde van de regenboog toch zijn er rafels in de krochten beneden…

Weten te waarderen Van het aardse kunnen leren Uit de grond van haar hart Natuur waarmee jij spart Uit respect voor het leven Groeikracht gegeven Liefdevol mogen verzorgen Voor haar ben je geborgen We hebben het gekregen Al het voortspruitende leven In groeizame ornamenten Ontdaan van het decadente Zorgvuldig zijn we ermee omgegaan…