Alle inzendingen over oud-marinier

Minister Hans Hillen wil de mariniers onderscheiden die in 1977 een einde hebben gemaakt aan de treinkaping bij De Punt. Niet alle mariniers stellen daar prijs op, omdat daar burgers zijn doodgeschoten. ----------------------------------------- De mariniers die gijzelaars bevrijdden, Die worden nu alsnog gedecoreerd.…

Ruurd van der Weij, oud-marinier is een man, klein van stuk met in zijn hand vaak een fors glas bier, slechte tijden interesseren hem geen ruk. Een keppel op zijn kop, medailles pronken op zijn borst, ze zeiden bij de marine al: een adelborst met forse dorst.…

Hij kiest het ruime sop en vaart later als marinier op een fregat.…

je levensverhaal is opgetekend in scherpe en in zachte lijnen over de strakke droge vormen van jouw zongetaande verschijning mijn ogen lezen leed en liefde zien je broze handen die ooit krachtig maar ook teder werktuig waren rusten in je moede schoot recht nog de rug op verzwakt gebeente kaatsen je ogen het leven al terug slechts nog in…

oma waren er nog bij Mijn vrienden wilden mij de lucht intillen Mijn vader hield wel degelijk van mij Ik zou hem heel wat vragen stellen willen Hij vocht als marinier nog overzee In de koloniale oorlog mee…

oma waren er nog bij Mijn vrienden wilden mij de lucht intillen Mijn vader hield wel degelijk van mij Ik zou hem heel wat vragen stellen willen Hij vocht als marinier nog overzee In de koloniale oorlog mee…

trek je het nog een beetje je was marinier, weet je en dan hangt je mond scheef, rechts doet het niet meer de ouwe hap zag deze attack niet aankomen, dat doet zeer met moeite verwelkom je de bezoeker met links en dat doet pijn, je was zo anders gewend…

De mariniers gaan binnenkort verkassen, Ze worden naar Nieuw Milligen gestuurd. Wat Doorn betreft vrij aardig in de buurt, Best leuk om onze Jantjes te verrassen. Voor één man is de toekomst ongewis: De Zeeuw, die grotelijks belazerd is.…

Heb jij het lef om marinier te zijn? Durf dan, net als die grote Zeeuwse zonen, Om stoer in Vlissingen te komen wonen.…

Ik schuilde onder een afdak bij een pleintje met fontein zag een visser op een fiets later een marinier met twee meiden zij hadden het afdak nodig Ik poetste mijn tanden bij het fonteintje zodra de eerste trams reden ging ik op weg naar ‘t station en passeerde de marinier met een verfomfaaide meid in de hal van het centraal trof ik…

Vandaag is het de dag: “the die is cast” Het blijven eigenheimers al die Britten Ze gaan hun gang maar ´k kan er niet mee zitten Ook Boris vind ik maar een vreemde gast ”But what comes next” dat blijven wilde gissingen Stuur toch die mariniers maar snel naar Vlissingen…

midden zee Namen mijn lieve ouders Hun liefdesbedje mee Het vriest nog, zei de marinier Dat geeft niet, zei de heks Zo werd ik midden winter Gemaakt met toverseks Dus wie mij weleens aankijkt En rare dingen ziet Die zeg ik onomwonden: Je kent mijn ouders niet!…

Soms draaide hij muziek Walste met haar de kamer door Fluitte met opzet hard en vals De man die zich op schilderles Afzijdig hield bij het pauzeren Zij bracht de stille kunstenaar Dan altijd koffie Met verbazing zag ik Hoe hij tijdens reünies Kleurrijk en met open blik Tapijten conversatie knoopte Voor mij bleef hij gesloten boek Batik…

De Maasbrug symbool van on- verzett'lijkheid leed aan metaal- moeheid en was gedoemd - Geen marinier die 't stage knagen van den tijd een halt toepriep - Integen- deel! Reeds rees uit Rotown's harte- bloed een nieuw symbool ons tege- moet - scharlaken in de neongloed - De Mariniersbrug Poort die naar heden voert!…

De tropen en het vuur nog in zijn zaad Werd ik warmbloedig ernstig kind verwekt Met onderhuids, werd later pas ontdekt De trauma´s van een Hollandse soldaat Het Vaderland was nauwelijks bevrijd Toen hij, net terug van werk in Duits gebied Zijn teerbeminden wederom verliet Om mee te doen aan een verloren strijd Mijn vader was een jonge marinier…

BLØF zong het al: soms kan je hier in Vlissingen Wel aangesproken worden in het Duits, Maar tegenwoordig woelen onderhuids De haters van de bronzen beeld-beslissingen. De Ruyter loopt gevaar, is het gerucht, Ik zwijg en slaak een diepe zilte zucht.…

Eenzelfde blik door het verkijkend glas heb ik menigmaal uitgelezen als marinier, toen ik nog een tevreden zeevarende was. De leiding voerde mij weer naar de kust, er wacht nu geen lief meer op mij hier, de deinende zee brengt in mij geen rust.…

Mariniers dragen vliegkostuums. Zo vliegen ze naar schepen toe. Veren hebben ze niet nodig. Behalve, in hun kont. Vogels kunnen niet denken. Dat denken vele mensen. Jammer en helaas. Mensen bezitten de aarde nu. Dieren zijn van ouder tijden. Vogels hebben afgedaan. Mensen zijn de baas. Denken we.…

Een rustige dag plotse wind raakt het water reflectie rimpelt Tel grijze haren hier en daar een glans of gloed jong van geest, nog steeds…

Ze stond bekend als Rooie Rina indertijd En ze schreef brieven naar een jongen in de tropen Met wie zij fier de boulevard over zou lopen Ex- marinier uit een koloniale strijd Er waren vele jonge vrouwen toen bereid Te pennen met soldaten en daarbij te hopen Dat zij de eenzaamheid die naast hen was gekropen Ietwat verlichten konden met genegenheid…

ze denkt in dagen bijna alles is voorbij tijd deert haar niet de winter sleept zich door trage dagen de wind trekt zijn sporen in de boekenkast zwijgen verhalen van hartstocht en verlangen de klok slaat gesmoorde uren het deert haar niet het is bijna voorbij…

Ben je de zeventig gepasseerd, loopt alles niet meer zo gesmeerd. Kwaaltjes komen om de hoek, je vitaliteit raakt een beetje zoek. Je gewrichten zijn wat minder soepel, niet erg, want door een hoepel, hoef je niet meer te springen. Net zoals hangen aan de ringen, die gymlessen zijn uit een ver verleden, maar misschien dat in uw geest van heden…

Met dank aan Wil Melkert voor de inspiratie van zijn netgedicht 'Een mentale vlam'. __________________________________ Mijn ik was in de ban van haer fysiek de zachtheid van haer macht en haer bekoring zij wilde mij beheersen zonder storing maer 't grote misverstand maekte mij ziek Haer scheve schaets leek een imperatief zij…

geest, doch in overleven bedreven geaard in schraal zand met gelovige angst onder een streng regiem mijn moeder is niet meer al even ze heeft mij gezoogd gedroogd, wakker gelegen was bang voor woorden van buiten al lang voor het einde heeft zij zich voor dode ruiten in eenzaamheid uitzichtloos moeten bewegen; van oud…

meer zij mij met de nek aankijken en het liefste mijn nek wreed omdraaien want teveel eerlijkheid verpest hun droom en maakt onrustige zielen zwaar verbitterd kom wees van staal en net als ons gehard zachte eitjes worden gulzig opgeslurpt en uitgespuugd want het spiegelbeeld verpestend terwijl zachte eitjes heel lekker kunnen zijn en mariniers…

Als je later oud bent en gerimpeld blijf je nóg de mooiste voor mij Zal ik nog net zoveel van je houden als ik zo vaak al tegen je zei Schoonheid zit immers van binnen en is niet aan leeftijd gerelateerd En dat is wat ik zo aan jou vanaf het begin heb gewaardeerd Dus kijk je later in de spiegel denk dan maar gewoon hieraan Het aantal rimpeltjes…

evenaren hij zaaide angst en moordde voor de lol de zwarte kerkers zaten overvol met door zijn beul bewerkte martelaren maar toen ik laatst die beelden van hem zag vermoeide ogen, rimpels en gebogen vernederd door een bitter hoongelach verscheen een vreemd gevoel van mededogen was dit nou die moordlustige tiran ik zag alleen een broze oude…

jij, zoals je daar staat zo nonchalant misschien stond je anders als je wist dat er iemand naar je keek, ik.…

pijnscheuten schieten door me heen rimpels wanneer ga ik heen? ik wil niet meer wachten ik ben het zat kwijt al mijn krachten weer een kou gevat het zicht wordt slecht mijn handen trillen ik wil geen gevecht dood zou ik willen…

Zachte stappen in de verse sneeuw, oudjaar lijkt al weer zo lang geleden. Ik kijk door het raam en geeuw, er is sindsdien al veel tijd vergleden. Goede voornemens, heb ik die? Ik zou het echt niet weten. Ach, ik neem dat niet zo nauw, zie ik ben nu ook tevreden. Mocht ik toch nog wat willen wensen, dan alleen nog liefde en geluk, maar…