inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 70.224):

Zeeman

Ik zou dolgraag weer eens gaan varen
en dan uitkijken over de immense zee,
de wind weer vrij spel door mijn haren,
neemt al mijn droefheid met zich mee.

De grote leegte van de grauwgroene oceaan
reduceert je leven tot alleen dat moment,
dat je op de brug als ijswacht moet staan,
je plots zonder familie of vrienden bent.

Eenzelfde blik door het verkijkend glas
heb ik menigmaal uitgelezen als marinier,
toen ik nog een tevreden zeevarende was.

De leiding voerde mij weer naar de kust,
er wacht nu geen lief meer op mij hier,
de deinende zee brengt in mij geen rust.

... Ik heb bij de H.A.L. gevaren en bij het Corps Mariniers ...

Schrijver: Ruurd van der Weij Fortin, 9 maart 2020


Geplaatst in de categorie: emoties

4.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 117

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
Ruurd van der Weij Fortin
Datum:
9 maart 2020
Nee, Jean- Pierre Ami, dat was op de Maasdam op weg naar Canada.
Naam:
Jean-Pierre Ami
Datum:
9 maart 2020
Ahoy zeevarende Ruurd, hier zeearend JPA. Was dat van die ijswacht toevallig op s.s. Rotterdam - over?

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)