Alle inzendingen over ouder worden

(die soms welverdiende en te lang uitblijvende van een kind voor z’n ouders of andersom) Waardering moet soms rijpen als een druif aan z’n struik De zon moet haar met licht en warmte bestrijken Dan in vaten liggen gisten Rust het daar voorlopig uit En dan na jaren van beklijven proeven we wat we nog niet wisten en niet zagen Verblind…

Het is mij een droom te ontwaken door een hand op het haar en de slapen en de streling van zaaien en rapen meer dromen te voelen maken; hoor in het omhullend geruis van een adem de zee, de wind op een lang, leeg strand, en een kind ver van het ouderlijk huis - Zij vroeg mij waar we nu waren.…

wij wisten het niet maar de talen die we spraken verstonden elkaar soms niet gebruikten dezelfde woorden maar de betekenis zong in hun melodie andere akkoorden omdat wij uit andere ouders waren geboren de omgeving contextueel een heel andere response liet horen zijn wij te lang geïsoleerd gebleven hadden een hele aarde…

ze eten ze slapen ze schijten ze zeiken ook de zuurpruimen uit de vruchtenbuurt ook halfoude of oudere mannen en vrouwen die moeilijk of raar lopen kijken niet echt blij de gemiddelde huizenprijs is 500 en 50 duizend euro de kinderen zijn wel blij en het zijn er veel de moeders goedgekleed en soms stijlvol de vruchtenbuurt…

In de kamer hangen portretten van kinderen die niet willen zitten in de stoelen van ouders die niet willen kijken naar elkaar. De kamer is donker. De nacht is blind. Hij neemt de trap naar boven. ------------------------ uit: 'Uitweg', 2001.…

verjaardagsavontuur toeters en bellen je kaarsjes tellen heel veel ballonnen voor jou wordt er speciaal gezongen cadeautjes van groot naar klein sommige dingen moeten voor je een verassing zijn en als je verjaart krijg je natuurlijk een lekker stuk taart je voelt je vereerd door iedereen word je gefeliciteerd en morgen is alles weer gewoon een dagje ouder…

Kleinkind brabbelt Opa brabbelt driftig mee wat die twee bespreken, ‘k werkelijk geen idee Ze vormen een front die oudere man en dat lieve kind en wie kan ’t schelen wat iemand daarvan vindt?…

Wat zijn de foto's mooi geworden en past jouw lach lief bij jouw vriend als jullie samen huwelijk dansen want dit geluk heb jij verdiend en zitten daar de trotse ouders houden zoveel van hun zoon als jullie samen blijven dansen op die blije huwelijkstoon wat is jouw vriend een stoere gozer en kan hij zoenen als een man nee niemand zal…

Ik mag me dus Gelukkig prijzen Met mijn familieschaar Door ouders Zoveel nakomelingen Elf kinderen bij elkaar Die kinderen Kregen weer kinderen En 'k raak de tel soms kwijt Maar zulke mooie herinneringen En feestjes zijn dan ook De meest gezellige Aangelegenheid…

Zoals mijn ouders leefden Zou ik nooit willen 40 jaar lang een vechtgenoot Na een jaar zou ik al gillen Ik ga nog liever eerder dood Ik wil gelukkig zijn Veel warmte krijgen En waardering op zijn tijd Ik wil geen zielepijn Of constant hoeven dreigen Om na jaren om te zien in spijt Ik wil verliefdheid Van iemand houden En wat passie, telkens…

een kind in zomers die als bladeren verwaaien kan verdwalen op de wind tot aan het graf van een winterse dood zal ik de mantel van herfstvlinders dragen met vleugel-ogen zonder vragen mijn schaduw vooruitwerpen in de tijd waar ik het licht kan vangen dat paden plaveid om rozen te kweken want geuren worden kouder en kleuren ouder…

Je gezicht, het is ouder geworden, maar ik zie nog steeds dat betoverende, waar ik destijds voor viel, nog steeds voor kniel.…

met de rechterhand schreef hij zijn verzen, angstvallig de toekomst vermijdend alsof lijnen voorspelbaar waren de linker bleef gesloten voor de wind die met de bomen mee langs het water huilde herhaaldelijk onderstreepte hij tot het punt waar een ouder wordende horizon de regen wilde opvangen: “als een zon breekt tel ik de bloemblaadjes…

Kinderen die treuren om een ouder die weer uit werken gaat. Zomaar een straat. Afscheid nemen voor de korte termijn. Het zoenen om het met elkaar gelukkig zijn. Het dagritme van de regelmaat. Zomaar een straat. Een levensader zonder meer. Een doorgang voor het verkeer. Een werkelijkheid die geen verbeelding laat.…

Zij lieten voetgangerszones zien waarin ouderen zich soms wankelend voortbewogen. Er liep zelfs iemand achter een rollator, zomaar op straat. Dat vond ik prachtig, Maar het blijft geen autoloze stad. Daar moeten ze nog iets voor vinden.…

Mijn eigen gelijk begon ondergronds, uit verzet tegen de ouderlijke macht het beet zich vast in zichzelf Ook hun religieuze eigen gelijk begon ondergronds, uit verzet tegen de gevestigde macht het beet zich vast in zichzelf en meelopers het fantaseerde over later en oefende geweld zodat ik moet zwijgen ondergronds, onmachtig ik…

Ik daag jou uit, langzaam om jou heen dans ik dwars door de laserstralen heen mijn ogen laten je niet los Ik dring ver genoeg in jou door om niet meteen met je mee te gaan We spreken af voor morgen en daarna over een week Thuis wachten mijn ouders met hun dromen over mij In de stad wacht een carrière en in mijn lichaam wacht alles…

De oude dichter struikelt over zijn woorden ze hebben niet meer de betekenis van toen ze een weg naar een waarheid vonden liefhebben, beminnen, houden van het gevoel is nu anders geworden woorden hebben hun volgorde verloren de ouder dichter stottert wanneer hij over stoere brandweermannen droomt die een binnenbrand komen blussen verlangens…

ineens zijn ze dan zo groot Dat ze zelf hun potje koken Hun wasje draaien Hun kamer stoffen en zuigen Gaan verkeren En ze je niet meer nodig hebben En hoe groot is dan je vreugd Als ze bellen Gaan vertellen Van de kookkunst Van hun lief Van de studie Van het feesten En ineens zijn ze dan zo groot En dat is goed Daar groei je van Als ouder…

Hoe het komt dat zomers in heldere zonnewarmte de ouder wordende mens zich plots weer jeugdig voelt weet misschien alleen de zon, in zonnig denken zonnewarmte koestert zacht de levenshuid een verkoelende wolk komt als een bruid om de schaduw stilletjes te wenken want rimpels liegen niet, veroorzaakt door een lach geluksgevoel verovert dagelijks…

Wanneer het tussen ouders niet meer gaat, huilen de kinderen midden in de nacht, Alles leek zo perfect, maar is ineens gebroken, Vader dwaalt wat rond en moeder is zichzelf niet meer.…

Je voelt je jaren ouder, Omdat je nu geen toekomst ziet. maar je moet niet blijven huilen, Ook al ben je reeds alleen. Spoedig zal de zon niet langer schuilen, Dan breekt ze stralend door de wolken heen.…

Nu we ouder en bezadigd zijn elkaar alleen 'n nachtzoen geven doet de herinnering soms pijn.…

schieten tekort om die gevoelens te vertalen Het is er, ongevraagd vanaf het eerste ogenblik dag en nacht aanwezig puur en ongekend In de loop der jaren wordt de liefde sterker vaak op de proef gesteld het houden van, dat blijft 'n Enkele oogopslag gebaar of blik wordt woordenloos verstaan door kijken naar elkaar Liefde tussen ouder…

De jaren verstrijken eerst langzaam, dan vlug, en hoe ouder je wordt vroeger komt nooit meer terug. Je hebt je herinneringen die je altijd zult bewaren, en krijgt er steeds meer bij in de loop van de jaren. Als je oud geworden bent en niet meer leeft in deze tijd, dan weet je alles nog van vroeger trek daaruit je profijt.…

Zinderende zomerzon schijnt over de daken van smalle straatjes Kinderen spelen op straat Ouders druk bezig met tassen inpakken Gestresste vakantiegangers Overvolle stations, snelwegen, vliegvelden Stewardessen druk in de weer Vrolijke mensen Vakantie…we komen eraan!…

Op de vooravond na de zegen afgezonderd in haar kamer kraakt het ouderlijk huis wacht zij roerloos op Middernacht voelt zij dwars door haar fontanel een engel dalen vederlicht in zijn tijdelijk verblijf Morgen loopt zij in gewaden zwaar van goud en zilverdraad eet zij gele met witte rijst vermengd van één bord eerlijk alles delen lief…

tekst label theezakje van restaurant op hoek, knooppunt van herinneringen en gevoelens hier in alle rust enige klant Uitzicht op zonnige hemel, oud pand, kinderspeelplaats, trams behangen met reclames ouders met fietsbakken vol kinderen, oude lantaarn Concluderen dat er niets geen pijn, verdriet integendeel, alleen levendigheid…

Jij wordt ouder - de ander ook Vriendschap voor jou - jou voor vriendschap De wereld wordt groter – je wereld wordt kleiner Het verslijt hier en daar Jij gaat weg - de weg is lang Nog net de vingertoppen - we bellen elkaar! Jij bent alleen - door dik en dun Het is stuk, voorgoed…

een traan nuchter van geest en vertrouwen maakt het rouwen lichter op de dag het is geen feest maar het mag een enkele lach herinnering ogen spreken van gedrag er ligt zwijgen in het groeiend zien vluchtige blikken, voorzichtige knikken een hand rust op een schouder het weten, we worden ouder…