2813 resultaten.
Moeders stem
netgedicht
2.0 met 10 stemmen 1.438 Ik hoor hem:
moeders stem
Kan m'n oren
m'n oren niet geloven
Alweer een jaar
dood & begraven
Zand erover
zoveel scherpzand
Steen erop
zware roodrosse steen
Stil...
zo meteen
hoor ik
hoor ik weer
haar stem.…
ZOMAAR 'N ZOMERDAG...
netgedicht
2.0 met 9 stemmen 1.654 Zomaar een zomerdag, een julidag
een ziekenhuis
Toren van alle soorten
barmhartigheid
met tienmaal
honderd ogen
Ik ken
de helling van de opgang
Het aantal
treden van de ingang
In mij
geen lied, geen zang
M'n keel
gesnoerd
Achter de bos bloemen
alleen mededogen
Ik vraag 'n vaas...
voor m'n tranen?…
Lierzang van een vader aan zijn enig zoontje
poëzie
4.0 met 10 stemmen 2.917 U wijd ik heden mijn gezang
Gelukkig kind! zo mild bestraald met zegen!...
(Maar laat ik eerst van uw behuilde wang
Die traantjes vegen.)
Gij op wiens pad, bij 's levens lentegloor,
Slechts rozen zonder dorens groeien...
(Pas op wat, Jans, daar stopt hij erwten in zijn oor.)
U, wie genot en zoetheên tegenvloeien,
Wie nog geen zonde drukt, geen…
Bejaardenzorg
hartenkreet
3.0 met 8 stemmen 934 de oude schildpad
loopt danzij een rollator
weer als een kievit
hangouderen vertrappen
geraniums op het plein
-------------------------------------
Voor toelichting kijk ook op:
www.youtube.com/watch?v=jNV5bgsv984…
Reisgezelschap
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 2.127 een reisgezelschap zoals wij:
een stille en een prater
maar anders dan bij ons;
het is een zoontje en zijn vader
maar zoon is oud en pa is kind
dat zie je aan hun ogen
en alles wat van praten rest
zijn de zoon zijn monologen
Pa weet niet dat zijn zoon hem duwt,
lijkt weg van deze aarde
maar de zoon kijkt trots, uitdagend haast
en laat…
HERINNERING AAN VADER
netgedicht
2.0 met 11 stemmen 1.935 Mijn vader...
hij was een straffe roker
Aan het opsteken van een sigaar
kon hij zich wijden
In rook op
gingen 'haar gordijnen'
Vitrage in 'haar sop'
en nieuw behang geplakt om de 2 jaar
Wij vulden-als kind-
de sigaretten en sigarenkoker
Voor de rokende visite
niet in 't minst bang
Het is nu...
-jaren na z'n overlijden-
dat…
Herfst van haar leven
netgedicht
2.0 met 172 stemmen 44.696 Moeder zei eens:
ik ben in de herfst
van m'n leven
En even...
dacht ik
aan haar terug
Haar overlijden
al vier jaargetijden
achter de rug
Herfstblad ligt
op
haar zonnewarme steen
Ik ben even
herfstwind
de baas
Helaas
gaat haar naam
weer schuil onder herfstblad
Door de aders heen
zie ik haar handpalm
ze zwaait.…
MOEDERS VLEUGELS
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 1.202 Haar ziel
moet wel
vleugels hebben gekregen
Zij liet
haar duiventil
voor wat het was
In haar huis
kwam
geen woord
Gebaar
van haar
me tegen
Er werd
gezwegen
als het graf
Maar boven haar tuin
kon de lucht
niet blauwer
Het KNMI
voorspelde
regen
Deze zonnige
eind-julidag.…
Wachtstand
netgedicht
4.0 met 17 stemmen 386 voor streeploos glazen ruit
verstilt de blik naar buiten
nergens stuit het lege licht
dat schel de kamer vult
onaangedaan
schijnen oude ogen
zodra een weerklank binnendringt
raakt het koude aangezicht
peilloos
diep bewogen…
Vaders
netgedicht
2.0 met 9 stemmen 1.419 Vaders
Op straat hield ze
me even aan
en vertelde
zomaar
over haar leven
ze was toen zes
over haar vader
zo opeens weg
was hij
nu al meer dan
vijftig jaar geleden
begrijpen deed ze het nog steeds niet
zei ze
en liep door
ik bleef staan
en keek om
begreep het ook nog steeds niet
over míjn leven
van meer dan vijftig jaar nu…
En dan
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 1.273 26 jaar
Billen niet meer de volle perzik waarin je wilde bijten
Je man, zijn huis, zijn vrienden
Heb je zo makkelijk gekregen
Met nagels meer verzorgd dan de huispoets
en gewillige borsten altijd bereid voor meer
Geen tijd om te studeren, want wat wil je
Elk feest uitgenodigd, Met alle vrienden aan koffie
je sport, je lijn, je outfits…
Veroudering
netgedicht
4.0 met 32 stemmen 941 deze boom is uitgegroeid
minder buigzaam nu
gehuld in ringen eerder leven
dat de eigen bloei besnoeit
en langzaam op doet geven
krachten getrotseerd
gevormd door het verleden
te lezen in verharde lagen
die het tere binnen schragen
tot ze eindelijk zijn verweerd
de weerstand in het heden
het opgewassen zijn
vastgelegd in rimpellijnen…
Het oude nest
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 336 ik heb
geen vogel
meer in de hand
ze zijn vertrokken
laagvliegend
over het land
natuurlijk
heb ik ze geleerd
zich weg te scheren
pas na een
puberaal proberen
begonnen zij dat te leren
toch zie ik ze
graag cirkelen
boven het oude nest
maar het
te vaak landen
geeft soms wat stress
uitgevlogen naar
eigen huis en haard…
Kleine mens
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 876 Ik zie een kleine mens
halverwege de akker staan
in een zachte najaarszon.
Gebogen, bijna biddend.
Hij ziet me niet.
Zijn handen
steeds opnieuw
de aarde tegemoet,
verzorgend, bewerkend,
liefhebbend.
Zijn lichaam
in diezelfde schoot nu,
omarmd.
Als ons iets is geleerd,
dat in de aarde niets sterft
maar slechts wacht
op nieuw leven…
Verstrooit het licht
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 101 je bent van glas
dat in zijn matheid nog
maar vage beelden lacht
waar het bewegen
nog slechts een schaduw
is van het echte leven
je krachtige lijnen
zijn broos en breekbaar
door de tijd geraakt
het kristal transparante
heeft na vele jaren zijn
vitale flonkering gestaakt
nog ben je niet gebroken
maar in de warme middagzon
verstrooit…
ALS EEN KINDERTEKENING
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 243 Ze krast
nog van links naar rechts
Van onder
naar boven
Het kleurpotlood
onhandig vast
Als bang
voor de grootte
Van hun hemel
als 'n blauw vel papier
Gaan ze
met hun strepen beloven
Trouw te zijn
aan hun 'eigen levenslijn'?…
mama
hartenkreet
4.0 met 7 stemmen 1.296 kon ik de tijd maar keren,
keren terug naar toen..
opnieuw met jou beginnen,
de dingen anders doen..
als ik toch had geweten,
dat jij er maar zo kort zou zijn..
had ik het zeker anders gedaan,
zonder het verdriet en de pijn..
de relatie tussen moeder en dochter,
gaat niet altijd over rozen..
maar we hebben er het beste van gemaakt…
A.D.H.D.
hartenkreet
4.0 met 21 stemmen 1.809 schommelen of op de wip
sommige kunnen echter niet kiezen
zij zullen dankzij dokterdealers verliezen
concentratiegebrek en ietwat druk
Relatine op recept uit handen gerukt
ADHD rennend naar de apotheek
eindelijk rust, zonder geschreeuw of preek
Kinderen behoren te zingen schreeuwen, gek doen of spelen
in ieder geval de drukte met zijn ouders…
Kind van de rekening
hartenkreet
4.0 met 16 stemmen 1.462 kind van de rekening
Dit kind geen pakje boter
te halen in een tas
te kneuzen en te vormen
alsof het stopverf was.
te kleuren naar jouw wensen
te kneden naar je hand
gestuurd naar vreemde mensen
buiten de deur beland.
pionnetje bespeelbaar
als troefkaart uitgebuit
spionnetje heel deelbaar
twee kanten kneedt het uit.
geduwd en uitgetrokken…
Verwijt
netgedicht
4.0 met 29 stemmen 1.511 Ik wist het, maar kon je niet zeggen
dat je onverwachts op reis moest
een dief in het holst van de nacht
me achterliet met te veel vragen
Heb je niet meer kunnen vertellen
hoe ik me met je verbonden heb
in gedeelde tijd voor je zo verdunde
je huid steeds witter werd
Je ging als een luchtvaartballon
dreef weg omhoog in de lucht
zonder geluid…
Dochterlief
hartenkreet
4.0 met 52 stemmen 1.893 Hij is volkomen
veranderd door zijn oudste dochter
Er is een tederheid
die zelfs liefde
niet wist aan
te wakkeren…
Bij een oude foto
gedicht
2.0 met 47 stemmen 14.145 dertig was ik
(in 1963 was ik niet lelijk)
de vrouw die me fotografeerde zei:
nu moet je aan mij denken
ontspan je lippen
een gescheiden vrouw
met vier aardige katten
maar even dominerend
als mijn Duitse hospita
dus hield ik flink afstand
ze had een donkere kamer
waarin ze mij heeft ontwikkeld
zelfs uitvergroot
(later ingelijst
hoelang…
Adhdertje
netgedicht
3.0 met 18 stemmen 790 Zijn verleden
torst hij al
met zich mee
hij is nog
maar negen
erg druk
adhd
en eigenlijk
verlegen
De storm
drijft hem
alsmaar voort
kan zich niet
concentreren
Ook al is hij
slim genoeg
uit die boekjes
kan hij niet leren
Hij wil best graag
het maakt niet uit
alles wel proberen
liefst met zijn handen
stap voor stap
kunnen…
Koopkracht en koopzwakte
snelsonnet
3.0 met 18 stemmen 765 Het oude vrouwtje was geweldig blij:
Eerst ging zij immers dit jaar naar verluidt
Een hele euro er op achteruit,
Maar nu krijgt zij er toch een euro bij.
Alleen de euro’s die ze heeft gespaard
Zijn volgend jaar geen eurocent meer waard.…
Drakenstekers
netgedicht
4.0 met 14 stemmen 1.019 Als een kind reisden we rond
langs wilde bossen om te dwalen
in de duimelotverhalen
die verkleefden aan het hout
Waar het stout ons niets kon schelen
voor de takken die wij braken
en de draken die wij staken
met Sint Joris en de schout
Nee - nog even zou de zon
het zoete smelten ons besparen
ook al jokten we de jaren
voor ons uit - we…
lachen in de herfst
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 326 het lachen in de herfst
verleerd bijna vergeten
dat het er was
als mossig groen en vochtige aarde
dat leven doet
jouw hand op de mijne
de kinderen in de bladeren
wervelwindje van leven
een zomaar zondagmiddag
en nu
nu ze groot en bijna weg zijn
vallen de bladeren weer
slaat regen ongeduldig tegen hetzelfde raam
van waar ik je lopen…
niet meer!
hartenkreet
4.0 met 51 stemmen 2.698 papa mama,
Nee ik wil niet, nu niet meer
Ik wil niet praten steeds maar weer,
Het is je eigen fout, je eigen schuld,
Ik wil niet praten, al heb je nog zoveel geduld
Het is mijn leven, mijn verdriet,
mijn moeilijkheden zie jij niet.
Ik los het zelf wel op, daar heb ik jou niet meer bij nodig
Jouw hulp is voor mij helemaal overbodig.
Dit…
Aanleunwoninkjes
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 383 De vervliegende tijd vervormt
de lijnen van hun lichaam
van strak en fier als kathedralen
tot knusse aanleunwoninkjes
't gevolg van gezegende arbeid
gedragen vruchten en tegenwind
De kleur van het leven is gebleven
ondanks de langstrekkende kelken
waaruit soms bitter, dan weer zoet
genipt of gulzig gedronken wordt
het paar, gespaard en…
Tand des tijds
snelsonnet
2.0 met 14 stemmen 887 Een kunstgebit, een glas en wat tabletten
Zo ging dat vroeger, schoon duurde maar even
Nu wordt oma verwaarloosd bij het leven
Geen tijd om er de tanden in te zetten
En valt haar oude hart straks plotseling stil
Geen mens die haar dan nog beademen wil…
Pa
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 758 soms hoor ik nog het zachte
ploffen van je dobber alsof
ik jou tussen 't riet ontwaar
terwijl het beeld verbleekt
de zon hier warmer schijnt
weemoediger ondergaat
waar je verstrooide lichaam
met de tijd verzonk, je ziel
voorgoed met je oude stek
verweven blijft…