Alle inzendingen over ovale

En wie wordt het kind van de rekening?? Dat zal het kind van Nederland een zorg zijn!! Lekker zitten op de schoot van Opa Biden Marcie laat zich graag kennen bij de groten En de zeer grote man Hoekstra kijkt toe en denkt “Wat een lul, neen wat een pikkie die Marcie, wat een klein kind, wat een zorg, wat een toestand"…

mijn arm graait in een hoge struik kalend in de lome droogte doorheen de doornige vlechten zie ik de kruik steil en stil op jouw kruin, een roerloze hoogte mijn voeten zinken in een heuvel van mat lover ik raap één blad, ovaal en toegespitst, met een gave rand bloesem aan de scheuttop, jouw parfum waait over jij kwam hier op een rafelig…

feuilles longues et ovales et le vert foncé de l'ombre en dessous les bois plus loin et l'herbe vert jeune et légère tout ça sous l'accolade d'un ciel gris; une nuance du noir et blanc dans laquelle tu dors pendant j'écris) Terwijl jij slaapt in zwart en wit schrijf ik het genuanceerde groen het lichtgroen van de blaadjes lange, ovale…

Een leven lang Goede seks als kunst beleven Als schaatsen in een 'Olympic Oval' Echt álles geven. Verdragend de pijn Liefde is als medicijn Gezondheid voor ons leven Veiligheid en vriendschap In deze, duurzaamheid geboden Als de zon schijnt, straalt natuur Dieren vrolijk.…

in een natuurlijke ovaal tussen dikke beukentakken beweegt een houten mast met vage wimpel zonder vlag waarschijnlijk een toeristen tjalk die voor even in de haven mag in het zonlicht, in de schaduw van de vol gegroeide kronkeltak door het ritme van de rode pannen en het hangend groen gebladerte ervaar ik op balkon met koffie en gebak…

Maar probeer het de president eens uit te leggen, die zit in zijn Oval Room over macht te dromen. Over zijn legers die marcheren over vele grenzen, en slachtoffers maken onder onschuldige mensen. Haat en vrede gaan niet hand in hand, En vele mensen worden van hun leven beroofd.…

pijnbomen omringen het ovale plein van Lucca, een samenzijn met jou hier is als een aanslag op mijn piano nocturne no.5, Op.15 nr 1, F.Chopin en verhaalt over onze geliefde streek gelataria’s serveren de heerlijkste koffie en dolces, we nemen de trein naar Siena, kijken onze ogen uit naar elkaar en het landschap, terwijl ik in een tunnel…

Ovale wind waait dag en nacht langs knoppen, bijna bladeren, sluit zich in een voortdurend onderdak verlenen om ieder ding. De druppel van gedooide rijp draagt vuurkleur van de regenboog, het diepste geel, haast groem koud blauw, nieuw wit, water dat brandt.…

Ovale wind waait dag en nacht langs knoppen, bijna bladeren, sluit zich in een voortdurend onderdak verlenen om ieder ding. De druppel van gedooide rijp draagt vuurkleur van de regenboog, het diepste geel, haast groem koud blauw, nieuw wit, water dat brandt.…

Een grote kleine man zat voor zich uit Vol overgave machinist te spelen Die zou zich zo te zien nimmer vervelen Met Märklinloc en zijn stationscheffluit Zijn wereld was op bord uiteengezet Met rails en wissels in een groot ovaal Een lange sliert wagons: mens in metaal Hij was de baas maar moest op tijd naar bed ...Reeds sloeg het klokje…

klei Resten verweerde oneetbare stoelen van padden en amper te determineren gemasculineerde geblindeerde mollen Schoorvoetend dolend door hun dolorosa in metamorfose van der mollenfeeste Kruisweg door kraters vol ledige kraamkamers ondefinieerbare spermatozoën van vogelnestdieren in verzonken bekkens Obscure camera's ovale…

Toen ik mezelf nog kende en herkende Voordat vergetelheid mij stal Mijn verval kleedde en het vergeten smeedde Niemand kent mijn naam nog En het eten van dagen heeft mijn naam verteerd Ik heb geleerd mijn dag kent vele nachten En in deze oceaan van mensen Wil ik niet als gewonde worden gevonden Ze herkennen mij niet, niet mijn ogen In het ovaal…

slingerde over het gruis niet ver voorbij de vangrail lag de Egeïsche Zee klotsend op de rotsen - als je tuurde zag je aan de overkant het silhouet van een Turkse berg een moederborst de zee ontgroeid Door een tinnitus van muggen en dwaallichtjes prikkelpeer wankelden we het strand op probeerden onze tenen zo min mogelijk aan de ovalen…

Totdat ze òmging en haar wang 't koraal Van haren arm deed dalen, en ovaal Dien maakte van rond als een zuil. Ze zag Over haar hand die in de schaduw lag, Twee oogen en het lichaam van een vrouw Die lag als zij, ook languit op den dauw, In 't andre weiland in den schijn der zon.…