Netgedichten

netgedicht (nr. 76.292):

Geheugenspoor

Een grote kleine man zat voor zich uit
Vol overgave machinist te spelen
Die zou zich zo te zien nimmer vervelen
Met Märklinloc en zijn stationscheffluit

Zijn wereld was op bord uiteengezet
Met rails en wissels in een groot ovaal
Een lange sliert wagons: mens in metaal
Hij was de baas maar moest op tijd naar bed

...Reeds sloeg het klokje zeven uur en dus....

Deed hij de seinen weldra op groen springen
Daar gleed de D-trein spoorslags ter remise
Er was echt geen seconde te verliezen....
Halsoverkop stoof hij Den Haag-C binnen

...Daar stond Klaas Vaak, hij deed z'n oogjes dicht...

En droomde van de oude zolderkasten,
De schilderijen uit Pasoeroean
Kristallen vazen, ajam en patrijzen
De schoorsteenmantelklok, en die Javaan,
De hanenvechter met z'n angstig grijnzen
Uit Soerabaja en de gamelan
De geur van Indië en Haagse gasten

En maakte in zijn slaap toen dit gedicht...

'Dag lieve oma, fijn dat je er bent!'
Wij mochten haar van moeder tutoyeren,
De Lussanet...ja dat moest ik nog leren
Maar oma zei "Dag jongen, grote vent!

Kom ga je mee, we gaan naar Leidschendam
Langs molens, vliet, het spoor en door de wei
Je hoeft niet voor je kaartje in de rij
Oom Han is conducteur der blauwe tram!"

...Hij was vier jaar en reed de ganse dag
Zijn Märklinstoomloc met de rode wagen
Het spoor vond hij terug op grijze dagen
Als hij weer droomde dat hij oma zag

Bij Voorburg, waar de tram door stratensleuven
Al piepend voortgleed langs de Leidse vliet
Die blauwe tram, ach, ik vergeet hem niet
Al word ik negentig of tachtig-zeuven.....