Alle inzendingen over overmorgen

Morgen kan alles anders zijn de dag ruikt naar avondrood de hand die gisteren leven vatte voelt de overmorgen-dood begrijp de geur van bloemen proef de kleur van de maan die engelen tastbaar bezingen voor hen die gekleurd verstaan.…

zal ik er nog zijn als jij over mij heen zult kijken en dat wat komt, ziet als onvoltooid dat jij in je verwachtingen het thans begrensde ergens, waar dan ook, zal mogen verrijken is het gras dan nog groen zoals wij dat nu teder betreden en mijn avond niet lijkt vervallen in een vergeten verleden weet je dan nog dat je danste spontaan…

Aantoonbaar peuken-pot(je) verplicht vanaf overmorgen!…

Moe zijn als wanneer je slapen wil opgetild van de koude vloer en dat vandaag zijn grip verliest evenals morgen en overmorgen er is enkel vannacht Zo moe is men wanneer regen enkel een zucht is en donder een kuch zo moe is men vandaag en morgen en overmorgen en vannacht…

Even over morgen Overmorgen Zullen al je zorgen over morgen Morgen over zijn.…

ik mis je in uren die als dagen maanden duren kon ik tijd bezorgen vandaag was het al overmorgen…

Ik leidde jarenlang de kerke stond daar eenzaam aan de top en na al die jaren werken moet 'k overmorgen al weer op…

geur absorberen die altijd zó vertrouwd was ach ja zo maken we wat herinneringen voor het vergeten van de dag van overmorgen Lejo…

Morgen doen we het anders, dan zullen we het beter doen Overmorgen zullen we weten of het beter was Maar eigenwijs als ik ben, ik weet het nu al Het zal altijd goed zijn met jou aan mijn zij.…

Gisteren nog daar, overmorgen weer hier, Waar was ik eergister? Was ik daar of nog steeds hier?…

naar weer een nieuwe maan kil en koeltjes zoekend naar een warmbloedig bestaan in de striemde regens van verdriet met vage vergezichten in het verschiet Achter de kale trede een steile klim naar een wijde blik achter de horizonnen waar geleden verleden zich snel en slim vermengt met luchtkastelen en ballonnen vol opgeblazen dromen voor overmorgen…

morgen zal je aan mij denken als herinnering aan vandaag zoals je nu nog weet van gisteren ...alleen van vroeger wordt het vaag morgen zal je mij herkennen als de bezoeker van vandaag maar of je mij overmorgen herkent ...dat is nog maar de vraag…

vandaag ben ik jarig en hopelijk morgen en overmorgen en de volgende weken maanden en jaren en daarna ... daarna nooit weer maar dan is het misschien pas tijd voor het echte feest?…

de zon schudde van het lachen op de berg nieuwe wijn traant nu zachtmoedig in het glas druiven aan de ranken hangen eindeloos te verlangen naar de eerste vorst ijswijn snikt dan overmorgen uit de most.…

Overmorgen haal ik niet morgen nog misschien, ben meer een man van alle dag wat geeft het ik zal wel zien.…

Lang geleden En Toch als nu Aanwezig Niet om je te vullen Met intens verleden Heden is nu Morgen Overmorgen En levenslang Wissen kan ik niet Te intens Maar Niet vervuld Vertel jouw kracht Waar scherpe randen Gladgeslepen kunnen worden…

Er is tijd om overmorgen iets te hebben achtergelaten. Daar moet je vandaag voor zorgen. Voor sterfelijkheid. -------------------------- uit: 'Schoolslag', 1994.…

Soms moet je wel glimlachen om eigen dwaasheid en gebrek aan vertrouwen; niet alles is immers slecht en ondoorzichtig, er zijn ook zonnige momenten en al vallen de bladeren nu in snel tempo, er is meer. Ook nu worden ieder ogenblik weer kinderen geboren: beloften voor toekomst en volheid van leven, al is ook dit begrensd in tijd en ruimte. Vergankelijkheid…

Misschien is het een tikkeltje voorbarig, Maar overmorgen gaat de vlag in top. De driekwart eeuw van mij zit er dan op, En tevens is die dag de Koning jarig. Ik heb het echt geweldig voor elkaar: Heel Holland vlagt de dag dat ik verjaar.…

wat zijn gedichten meer dan verzen voor één dag wanneer ze zullen overleven is dat al een wonder want dikwijls vervliegen tedere woorden zoveel sneller dan de mens de dichter zelf daar hebben wij het nog wel eens over tenminste als we overmorgen zijn naam niet zijn vergeten…

lijnen rivieren speels in mijn handpalmen hun verleden ken ik hoe anders de loop mijn glazig kijken verbetert geen zicht op overmorgen enkel tevredenheid vrees voedt zichzelf -wat laat leven- nu ik ook voorbij deze handen durf te zien…

de kist gedragen zes mannen, eenstemmig zwart een laatste woord nimmer meer over de lippen je bent weg en je kinderen kwijt een ex zwelgt in verdriet maar wel te laat ik lig hier lekker en overmorgen ook laat mij nu maar met rust…

Steeds weer verslaafd aan goede voornemens begint elke morgen weer met een wens, die ik overmorgen toch weer negeer. Gewend aan goede wil geef ik maar toe. Ik besluit vandaag dat ik geen wens doe…

Overmorgen is vandaag eergisteren. Over een poosje is straks een tijdje geleden. Na lediging is wat vol was leeg en zo is een bovenetage soms ook beneden. Voor de één is zwart dat voor de ander wit is. Is de werkelijkheid een onomkeerbaar feit. Echter, de absolute werkelijkheid is: Er bestaat geen absolute werkelijkheid.…

het volk van het slaapstadje schrikt wakker van trappelende paardenhoeven die al briesend galopperen langs de uren van tijd het zandpad van verleden wil de hoefijzers van deze trappelende benen behouden zij zijn de soms onmogelijke weg naar overmorgen met leidsels vrij geteugeld soms steigerend maar altijd dansend…

Morgen en dan pas overmorgen: Bedolven onder ontredderde gebaren. Nodeloos zwelgen in het zweet Dat mijn rug laat rillen. Het antwoord weigeren Tot het bijt in mijn geheugen.…

't leven heeft losgelaten gisteren toen de zon mild scheen haar gezicht tussenin na nachten van gewilde slaap er zal nog meer geschreven worden morgen of overmorgen als zij het jonge afscheid draagt verder weg van vandaag 't leven heeft losgelaten wit op hemelsblauwe lakens…

dag en nachtmerrie en de vermenigvuldiging eindeloos klonen het is niet mijn lichaam maar dat van een ander zonder tuit of fluit een bel etage waar is de verborgen trap naar het souterrain overmorgen is het collectieve geweten weer groter geworden een zwarte noordzee we staan vast in een file voor een diep gat -…

Overmorgen is het zó. De druk even weg, een ritme beteugeld. De geur van ontspanning voltrekt zich in getemd ademgeluid. Louter weelde in het ochtendblozen. Intens geluk zorgt voor een zichtbare glans.…

Laat mij rusten in het land naast de rivier waar liefde leven schonk niet ooit of overmorgen nu lijkt me wel goed hoe moe denk je dat lamme vleugels kunnen zijn waar nog dalen als zelfs de zon geen dag meer halen kan enkel hier strijk ik de veren oeverloos naast mijn rivier…