Alle inzendingen over parasols

In de tuin een verlaten ligstoel een gebarsten bloempot in een hoek een vergeten parasol, verregend alleen mijn schaduw eenzaam op het natte gras. Moe ben ik een gebroken standbeeld... Over mijn gezicht langzame tranen van eenzaamheid.…

tussen fleurige parasols die als tropische eilanden op het vroege marktplein drijven en terwijl zwierige banieren oranje prinsen bezingen sterft er een kind een rijzige gestalte wandelt - ogenschijnlijk zonder om te zien - met de handen in de zakken de beschaduwde steeg binnen weg van het plein Het is God!…

Het was mijn parasol voor de zon. Boom, oh heerlijke boom, snel zal ik je weerzien. Weg,... Op deze plek stond de boom toen, nu is er alleen maar een groot zwart gat. Omgewaaid, of omgezaagd, ziek geworden of gestorven. Maar ook al is die boom er niet meer, Ik zal hem nog altijd in gedachten houden.…

Schaduwen hebben geopende parasols geplant in een verdichte wereld, lappendeken onder een blauw gewelf, een brug over ravijnen, euferismen van onuitwisbare lijnen, een verbond tussen water en land en de melkweg z'n tranen lekken laat over te winnen grond, de kern van onschuld ligt in de kringloop van vragen en in een symboliek die een…

- Claire obscuur met een loom gebaar hef ik mijn glas naar de mond zink even weg in mijn gedachten, heel ondeugend, doch ingetogen me vervolgens weer te vergapen aan buurvrouw haar fraaie kont abrupt komt aan deze blote demonstratie een einde, terstond mijn echtgenote maakt zich deelgenoot van de richting mijner ogen waarna ze rap de parasol…

herinneringen aan jou heeft alleen deze vrouw Je stammen zijn nu zo dik groeiend vol met bladeren omhoog wat had ik met jou een schik ik kroop met een plankje naar de regenboog boven in je kruin, in een boekje te lezen en ik, ik had niets meer te vrezen dat mijn vader mij daar toen vond Ik zie mijn moeder nog zitten onder die natuurlijke parasol…

en Hamas (sjalom) hun versgebakken bestand en regenden raketten op de hoofden van Palestijnse peuters zonder paraplu of parasol nog weerlozer bijna weekend in Fabeltjesland Belgische baby’s die hun middagslaapje zo wreed voelden ver- stoord door man met mes zelfs bijl en doodgewoon in Rotterdam een docent die het leven niet…

Een heel leven verteld in een uur onder een parasol een leven bol en vol hulp, van ergens in rollen en ja de reizen van je vrouw en jouw zeilen, je boot net verkocht terwijl wij boten zien op het meer, de lieve meisjes in geel groen die ons serveren, aan het einde vertel je hoe ze de weg afreed.…

ook hoogzomer brengt koude dagen die ons humeur lelijk kunnen plagen de tuinstoelen moeten weer ingeklapt 't lijkt of we naar de herfst zijn overgestapt geen kleurige parasols meer op het gazon geraniums hangen verwaaid op het balkon bloeisels laten zich plukken door de wind de tuinman kijkt niet langer fier en blij gezind doch hij weet…

Bezaaiden we je witte baaien vol stalen blauwe stoelen met een parasol. Maar onuitroeibaar zijn je dorre distels, droge haverstelen, wilde bloemen, olijfboomgaarden die met holle ogen naargeestig rechtvaardigheid uitstaren, de geur van linde, jasmijn en brem, je vergezichten zijn er nog van dorpjes blinkend tegen groene bergen.…

Als een parasol werd opengevouwen bedekten de takkenbossen mij. En uit de boombasten zongen vele monden. En ik voelde mijn voeten wegzakken in het mos. En bij een ven stond een bordje met daarop geschreven: U bent de eerste mens die hierin moet baden. Onder rode en blauwgroene sterren. Hierin zwemmen nimfen met libellevleugels teer.…

Vanwege l'amour heeft Rossignol Zijn kleine krullenbol Natuurlijk zo vol, als van a en b mol, Geen nachtegaaltje gaat er over straat, met een parasol, Of mijnheer is dadelijk op hol, En op neepjens-kappies is hij dol. Maar - dat moet ik zeggen - Philomeel Zet toch altijd zijn beste beentje voor bij zijn vrijster.…