Alle inzendingen over parijs

het beroemdste levend standbeeld siert niet de straten van New York of de wandelgangen in Parijs maar weet het publiek te behagen met zijn luchtpriemende snater tussen de warme kragen langs duinmeer en moeras in het land van wieken en water…

Zo weemoedig wordt ik door Bach, Ik waan mij in Parijs daar bij de Notre Dame ,Zo subtiel speelt de pianist de Air on the g string, gevoelig stuk van Bach Het is net alsof je wordt gezegend bij Het luisteren ernaar, zo gevoelsmatig is hij…

Tussen schapen en wolken ontwaar ik het web van oplichtend Parijs. Na hoog gebergte de verschillende leegten van stadse vergezichten. Met een rood en blauwe horizon want de zee is nou eenmaal blauw en rood is niet altijd zo rood als het lijkt.…

in de kloostertuin van Eloïse, zij wordt even oud in 1164 bijgezet in ’t graf Een vriend schrijft dat Abélard zich opricht, haar in z’n armen sluit een zucht opstijgt uit de aarde Op Pere Lachaise ‘t Parijse kerkhof wordt het paar, bijna duizend jaar op weg naar eeuwigheid, druk bezocht…

Dat brengt mij op een schitterend idee : Parijs – Roubaix begint voortaan in Londen, Luik – Bastenaken – Luik start in Den Bosch, de marathon van Rotterdam in Oss.…

Of zou er ergens toch een Franse brief Nabij de plaats des onheils zijn gevonden: "Wij zetten hiermee kracht bij aan de eis: Verplaats alsnog de Spelen naar Parijs!"…

We zagen twee keer Holland aan het werk: Oranje speelde tegen de Wit-Russen En ergens in Parijs stond ondertussen De Nederlandse tennisser Verkerk We baalden van de voetbalwinst en Martin Die sloeg zich als verliezer recht ons hart in…

Parijs ontwaakt, de rook is opgetrokken, De hoofdstad, heel Europa is in rouw, De kathedraal van Onze-Lieve-Vrouw Ligt hulpeloos in stukken en in brokken. Voor Sint Franciscus is er volop werk, Elk kruisbeeld schreeuwt hem toe: “Herstel mijn kerk!”…

hier Parijs ! kijk de nieuwe gymnast ! straks zal ik je wonden genezen straks zal ik je haren kammen straks als je aangespoeld wordt zal ik voor altijd je antihoofd verzorgen Ici Paris! Amen.…

kasseien, regen, kou … een helse reis ‘La douce France’ ligt niet in het noorden de beulen die hun eigen lijf vermoorden betalen voor hun brood de hoogste prijs ontvluchten zij een volger met een zeis of is hier sprake van een groep gestoorden die malend deze troosteloze oorden verwisselt met het aardse paradijs de winnaar juicht, krijgt…

Parijs ‘77 I. de langzame woordenslijper slentert met plooien in de pantalon de Seine af de kerk voorbij maar op Pont Neuf spuugt hij de scheermessen op een hoop en veracht de revolutie en met gebruinde tanden doet hij de Eifeltoren roesten II.…

Je weelderige haren ruiken schuimend naar jasmijn en je glimlach smaakt naar meer als ik de smaak proef van vanille Je rêve comme la nuit maar deze nacht zal anders zijn als ik voor het ochtendlicht mijn vlag hoog hijs op jouw Bastille…

In Parijs, onder een brug lag een jongeman te sterven. Geld en goed zou hij verwerven maar hij kwam nooit meer terug.…

Vier mooie ogen raakten verward een spontaan gesprek aangeknoopt dit was zo totaal anders, zo apart beiden hadden dit stiekem gehoopt Deze reis ging naar de hemel en terug tussenstop centraal station Parijs een weekendje gaat altijd vliegensvlug maar het duurt langer spelenderwijs…

Ik kreeg een hotelkamer met openslaande deuren. Zesde verdieping. Jij, al anderhalf jaar dood, zat tegenover mij. Ochtend. Een zeer lange neger bracht ons ontbijt, hij glimlachte. Tussen ons in schikte ik kopjes en messen. Ik schoof een croissant op je bordje, hier, dat vind je lekker, kletste ik. Gaan we naar warenhuizen, paleizen of gewoon…

gemaskerd achter een gezicht heeft het kwaad wat aangericht men liet het wapen spreken om de profeet te wreken mensen van het vrije woord werden openlijk vermoord gekwetst door de satirekrant nam het kwaad de overhand religie heeft geloof verward volgen nu hun eigen hart voor zichzelf de grens verlegd in hun hand zelfzuchtig recht.…

ze lonkt in zwart sieraden grijs merken van tassen vertellen hun prijs hakken gehoogd laarzen die tikken in het nonchalante voorbijgaan van blikken die subtiele echootjes klikken gare du nord de champs elyssee samen op trappen van de sacre coeur foto's alweer voor de fine de fleur proef parijs zonder handschoen zie haar…

Ik heb de weemoed van uw stad verstaan. Een stad vol vreugde, zeiden zij die nooit Geneugten weten dan het vlees ontplooit, Vol zoete tastbaarheid en weken waan. Maar in uw parken geurde uit iedre laan 't Verleden: grootser tuin, voorlang gerooid; En iedre lijst die strekt of rijst of glooit Aan uw paleizen, hing de erinnring aan.…

Hoe kom ik erachter waar moet ik beginnen Een krijsende stilte verdooft mijn bestaan Zogenaamde idealisten rukken je hart uit het lijf Uit naam van geloof onaardse en gruwelijk pijn Jouw kind gebruikt als een smerige schietschijf Door idioten uitgevoerd met een verziekt brein Ik weet niet hoe de zonen van Parijs nu heten Maar honderden ouders…

ik dwaalde door de straten van Parijs vergaapte mij aan die mooie oude stad genoot van het overheerlijke ijs alsook van haar die ik het meest aanbad we wilden wat vragen over de toren de winkels op het schoon geveegde plein in het centrum kon je het koor horen dat begonnen was aan een nieuw refrein ze zongen duidelijk, en hielden wijs genoten…

zag je door beslagen ramen aangekomen nog op reis een vleugje buitenland verdromend in je ogen je kuste me ik rook Parijs ik nam je hand de koffers maakten grenzen een eiland in de mensenzee we lachten samen de omgeving deinde met de golven mee je stem had zuidelijke klanken woorden nog een licht accent ik gaf je bloemen…

een zwarte nacht van bloed, angst en tranen vluchten de mensen door deuren en ramen knallen de kalasjnikovs als vuurwerk voort wordt over de wereld d' angstkreet gehoord wordt Parijs ooit nog die mooie stad van licht of hangt daar nu blijvend het terreur gezicht wordt Parijs ooit nog die prille stad van liefde waar haat plots harten tot in…

Niettemin zal ook dit jaar het geel weer als winnaar gloriëren om de schouders van die held te Parijs, die het meest veelzijdig toegerust is voor deze sportieve wielerreis.…

Rob is top voor mij de dood' Maar uiteindelijk gloort de Via Dolorosa en gaan ze gezamenlijk over de finish en na Matthijs z'n tranen bij het graf om z'n moeder geeft de jonge vader Rob Matthijs een kus en die kus die sust, berust, beroerd als in een mooi geschreven en gezongen Parijs Chanson!!…

ze verdragen humor niet dat blijkt weer in Parijs er wordt geschoten op het vrije woord dat onverwoestbaar is sluiers worden afgerukt tonen haatgevormde klauwen bloed wordt zichtbaar in cartoons druipt in woord en beeld oh Allah, oh Jaweh, de wet van naastenliefde wordt verkracht…

De kans om door te komen was niet groot, Want kansloos was er in Parijs verloren, Zodat ze thuis wel vijf maal moesten scoren, Maar zie, er is toch leven na de dood. Waar tout Paris nou stevig zit te balen, Haalt Barça wederom de kwartfinale.…

- in reactie op Wim's snelsonnet - Pak je rust en kom niet met verhalen over waaiers, nauwe stegen en de sprint van groenewegen morgen wachten toppen van besneeuwde kathedralen, dus ren je rot en laat die trappers malen, je moet immers Parijs nog zien te halen!…

Het vuur in Tokio is weer gedoofd, En de medailles zijn weer omgehangen, Nu gaan we drie jaar naar ‘Parijs’ verlangen, Daar worden nieuwe prijzen uitgeloofd. Maar wie écht won, - ik voel het aan m’n water - Dat horen we misschien pas járen later.…

Het is koud en oud, als een park in Parijs, de hoofdstad van Frankrijk. Ik wil in bed liggen met iemand die lange tijd over hetzelfde na kan denken. Wat er bijna is, de maan boven een veld, een liedje ver weg. Tegenovergesteld aan wat beloftes terugneemt die niet gedaan zijn.…

De oogst geschoren een overschot aan rozen driftig in de knop tamme kastanjes hazelaars in volle dracht en al die noten peren hangen zwaar en appelen die blozen abrikozen ook een drink in de zon een roman van Foenkinos Délicatesse denkend aan Parijs al een tijdje geleden een haiku van mij…