Alle inzendingen over pijn

zij nadert ik kijk haar aan herkenning In haar ogen zie ik de beelden van pijn en angst Ik herinner mij haar bevende stem toen ze smeekte te stoppen Toen was ze klein nu staat ze daar met ronde borsten voor me haar tepels priemen uitdagend naar voren Haar massale dijen staan in het teken van cellulitis Een echte vrouw Ik wil haar leren…

kortsluiting harde woorden met rake klappen en vele rollende tranen spijt…

Zonder ooit nog lieflijk om te kijken, het uurwerk van mijn klok te ijken, neem ik afstand van onze vader tijd, en voel ik niets dat lijkt op spijt. Tranend kijk ik hoe je ó zo lief slaapt, hoe je ten laatste male knorrend gaapt. In de spiegel van de liefde, zie ik aankomen, het mes dat mij kliefde. Af is het ogenschijnlijk eeuwige leven…

echte liefde, non-stop ik heb je nooit willen kwetsen dat doe ik niemand aan maar op deze manier kunnen wij niet door blijven gaan je zult het moeten leren ook al kun je dat, denk je, niet praten in een relatie is heel belangrijk het voorkomt veelal verdriet om jou beter te kunnen begrijpen vroeg ik een ander om raad dat ik jou daarmee pijn…

Sorry mamma, Ik wou je niet boos maken, ook al weet ik niet wat ik heb gedaan. Sorry mamma, Je moet niet gillen wat ik je ook heb aangedaan. Sorry mamma Ik weet het ik ben stout. Sorry mamma Ik wil alleen maar dat je van mij houd. Sorry mamma, Ik weet ik ben waardeloos Sorry mamma, Wees alsjeblieft niet boos. Sorry mamma, Alsjeblieft mamma…

Helaas, mocht het niet zo zijn, En dat doet mij, verschrikkelijk pijn. Ik wil geen antwoord meer, op mijn vragen, Ik vind wel een vrouw, die de pijn met mij wil dragen. Vanaf het begin, heb ik alles van jou doen geloven, door je eeuwige trouw, te beloven.…

Iets dat zegt ik weet het gewis dat alles van waarde weerloos is Pijnen die dicht bij elkaar blijven krachteloosheid die je draagt antwoord dat je graag wilt horen liefde die verlangend vraagt. iets dat zegt ik weet het gewis dat alles van waarde leven is…

onmacht in de strijd het gevecht met jezelf verwoest wordt een leven verscheurt door pijn waar angst sluipt in nachtelijk dwalen het zoeken naar waarom de vraag, nog hoelang en jij luistert naar stilte het snikken gesmoord angstvallig wakend dat niemand het hoort…

Ik wil zo niet langer leven Ik kan het niet meer aan Ik zou zo graag sterven Waarom laat God me nog niet gaan? Omdat er mensen van me houden Omdat er mensen om me geven Omdat anderen het niet aankunnen Als ik niet meer zou leven. Ik leef dus voor een ander Moet het zo van God? Dit gevoel moet snel verdwijnen Want ik ga er langszaam aan…

Zonder de stilte te vragen om een gebaar staat ze voor het altaar van de hoop en is haar kind de rechter die ze alleen om hopeloze liefde smeekt als haar medicijnen haar weer veranderen in het kind dat ze nooit meer vinden zal…

In mijn hoofd heb ik deze scène Al duizend keer laten passeren De pijn telkens getracht te voelen Zodat ik deze nu kan incasseren…

Ik deel mijn pijn met alle mensen die zich kunnen indentificeren met deze tekst. Wees sterk en je komt er wel uit: hoe lang de weg ook is: je komt er uit! Laat niemand je waarde afpakken want het is het mooiste en waardevolste wat je bezit...........…

Ja, ik heb gezwegen met de woorden die je wenst want je bent mijn vloek die ik kan schrijven zolang ik gehoorzaam weet dat ik overal tot je spreek en smeek dat je eindelijk zwijgt om mij te vinden in je verhalen over de liefde en de pijn die ons voorgoed zal veranderen.…

Mijn hart maakt overuren, hoe lang kan dit nog duren? Het raakt geblokkeerd, helemaal door jou geobsedeerd. Het wordt zo vreselijk moe, is aan een adempauze toe. Al de emoties zo intens, dat is niet goed, voor geen enkel mens. Ik sta te wankelen op mijn benen. loop op het achterste van mijn tenen. Mijn verlangen om jou alles te geven,…

Verdronken In verdriet. Gestorven In dit kinderlied. Herboren Uit een traan. Je bent verloren In een oceaan Een oceaan Met mensen die denken, Tijdens het openslaan Van `het boek', Aan de wijze woorden Van een god Bij het vallen van het Definitieve doek…

Het liefst had ik voor altijd bij jou willen zijn Bij jou voelde ik me fijn Die dagen zijn over Het enige wat rest is pijn Je maakt het deze keer niet goed met je mooie woorden Probeer me niet strikken met die gladde praat Het heeft geen zin meer om je nu nog te verantwoorden Voor mooie woorden is het nu echt te laat Realiseer je je nu dat…

ik leerde je kennen........... via de moderne snelweg geheel niet tot mijn spijt de ontmoeting, was algauw daar en dat alles binnen een hele korte tijd wat ik toen nog niet kon weten....... jij was binnen 3 maanden al met mij klaar je was zo teder en zo lief ja, ik wist het zeker....... voor altijd mijn hartendief maar jij besliste anders…

koud als een ijzige wind die door mijn hart zijn weg vindt. koud als een duik in de diepte van mijn zijn. koud als de stilte die bezit nam van mijn onrust. zo koud…

Ik mis je nu heel erg We moeten vandaag je as gaan bijzetten Ik kijk er tegenop als een berg Heb het gevoel dat ik geen stap kan verzetten Daar ben je dan vanmiddag Zomaar in een pot Ik mis een hartslag Is dit dan wat men noemt het lot Ik voel me helemaal verdoofd Ik wil weer eens naar je toe Want van die vragen in je hoofd Word je doodmoe…

vanmorgen heb ik gedacht aan jou aan je warme ochtendzoen daarna heb ik gedacht aan jou wat we allemaal gingen doen vanmiddag heb ik gedacht aan jou de omhelzing van je armen daarna heb ik gedacht aan jou hoe je woorden me verwarmen vanavond heb ik gedacht aan jou ons huis, thuis, toekomst, kind daarna heb ik gedacht aan jou riep luid…

onderweg, de gloed van de avondzon andere oorden onbekende horizon pijn in hart verward gevoel is er toekomst?…

Misschien heb ik de tijd wel nodig Om te weten wat ik mis Misschien heb ik de tranen wel nodig Om te beseffen wat het was Je gaat zonder reden of waarom Je verlaat me zonder te schelden of te tieren Misschien heb ik de woede wel nodig Om te zien wie jij bent Misschien heb ik het onbegrip wel nodig Om te vergeten waarom het begon…

Ach waren wij haarzelve zodat wij konden uitwelven over elkander heel ons wezen - waren wij een en alleen en boven deze eenheid en alleenheid uit ons-beiden zodat wij zonder te schenden scheiden konden en zonder pijn alleen zijn – ------------------------------------- uit: Schetsen en gedichten…

Storm in je lijf, Strijd tegen de pijn, Maar wat me nog het meeste bezighoudt, is, hoe kan ik voor mijn omgeving weer een normaal mens zijn.…

praten Zou zo graag naast mijn maatje willen staan Zou zo graag even je warmte willen voelen Zou zo graag eens in je ogen willen kijken Zou zo graag even mijn gevoelens met je delen Zou zo graag nu door je haren willen strijken Zou zo graag je even in mijn armen willen houden Zou zo graag nu bij je willen zijn Kortom ik mis je En dat doet pijn…

Je kunt niet meer verder brand in je longen angst slaat je lam je wordt besprongen Grommend gehijg geen poten, geen handen honger in het maanlicht druipt tussen tanden Vlijmscherpe pijn doorboort eindigt angst in gebeuren het kraken van je botten het gevoel te scheuren…

Die na mij komen, lezen mijn kwatrijnen. Zij zullen sidderen, als zij verstaan, Met welk een marteling van hartepijnen Ik zingend door het Leven ben gegaan.…

Dit zweven Tussen dood en leven en deze pijn – O dat het nu genoeg mocht zijn.…

Door pijnen getergd, geluiden te fel. De weg terug is als lood, zij misten de boot. de enige kans op rust, is enkel de dood.…

Het enige wat ik vrees Is dat ene moment van de dag Het hoeft maar 1 beweging te zijn 1 geluid Of jij staat op En loopt naar me toe Een klap Een schop Een gil Geschreeuw teistert mijn oor Dan ga je weer zitten En eten we verder...…