Alle inzendingen over pijn

De pijn is ondragelijk Het zijn je laatste uren Een strijd van ongelijk Kan niet lang meer duren Zacht praat je in raadselen Over het vale licht op het pad Je ogen laten zich sluieren Moe gestreden en afgemat De dood nevelt om je heen Je leven brokkelt nu weg Voelend koud als steen Langzaam glij je zachtjes weg...…

Een wolkenwaas trekt voorbij Gedachten vol met mist Mijn hart gekwetst en eenzaam Liefde zomaar weggegrist Vertrouwen zachtjes verloren Zo kwetsbaar als een kind Dwalend in een doolhof Waar ik jouw schaduw vind De echo van het verleden Verliest langzaam aan kracht Dagen opgevuld met leegte Niets wat het gemis verzacht De wereld lijkt…

Vlindertjes die sterven dat is geen gezicht Ik heb pijn diep in mijn hart Waar een plekje voor jou was ingericht…

Zonneschijn Heb ik niet nodig Om gelukkig te zijn Geef mij maar Alle pech, de dorheid en de pijn En ik ga er doorheen Daarna ben ik gelukkig En zit ik in de zon Die toch wel scheen Vandaag En schijnt Deze schoonheid Extra, als een extra Als een onbeantwoorde bonusvraag Zojuist goed beantwoord Zonder woorden helemaal verantwoord…

ons nooit hebben bestaan Een stem die langzaam wegebt in de ruimte En voorgoed de duisternis is ingegaan Ik voel me zo gekwetst en bedrogen Drijfzand trekt me verder naar beneden Geen houvast meer, geen hand die reikt Ik zak weg in de pijn van het verleden…

nog is niets volmaakt zelfs de schepping is heel menselijk en puur aards in kleine oneffenheden legt de maat haar treden naar schoonheid jouw handen kunnen helen met warmte en kracht zodat unieke pracht zich weer kan delen geen ongewenste buitenbeentjes meer die hun leven verklarend slijten omdat anderen steeds kijken…

Zoveel tijd verstreken Alles is veranderd Alleen mijn gevoel Voor jou staat stil De wereld draait door Zomer wordt winter Vogels zijn gevlogen Net zoals jij ging Ik leef mijn leven Vandaag en morgen Zonder jou liefste Leegte zonder warmte Al wat er overblijft Een verloren vriendschap Snippers van verdriet Verdwenen in de ruimte…

Met mijn ogen dicht Ben ik altijd bij jou Waar jij ook leeft Je bent dan bij mij... Soms hoor ik je stem… Zomaar onverwacht Jouw warme klanken Helder in mijn hoofd In mijn dromen 's nachts Voel ik je mooie handen Zacht en toch zo sterk verstrengeld met de mijne Soms ruik ik je geur Heel even maar… Verwardheid alom Het gemis is…

Ik houd een dagboek bij Daarin schrijf ik elke dag Mijn gevoelens over jou Die ik je niet vertellen mag Elke avond voor het slapen Neem ik een klein moment Fluister zachtjes in woorden Hoe belangrijk je nog bent Schrijf zinnen vol emoties Letters vol liefde geschreven Over intense leegte die er is En de tranen in mijn leven Vertel…

hij heeft de blikken die jij hem vol liefde hebt geschonken tot op de bodem leeggedronken jullie samenzijn had niet alleen de fraaie schijn van liefde maar voelde ook diepe verlatingspijn afscheid met schrik in je blik maar ook weten dat ik terugkom want in voor even is geen vergeten pas later kwamen staan en gaan in…

Gelezen en jou bedacht Dordognaise zou dat eetbaar zijn, plantaardig of mineraal Het kan wortelkanaal zijn nog gevuld met scheutpijn tonnen erin geflikkerd Toch nog klinkt het hol als op de Efteling Hollebol- legijs met een stem zo laag omfloersd in rouwbeslag op afgedekte trommen Toe maar er kan altijd een tuutje slagrijm bij…

Geen troost, geen mededogen, Maakt ooit dit hart gezond, Want zagen nieuwsgierige ogen De grote, open wond, En peilden nieuwsgierige handen Hoe diep die wonden zijn, Hoe smartelijk zouden ze branden Met haast onduldbare pijn! Want iedere blik zou schrijnen, Wat toch reeds zo moeilijk geneest.…

Kmoet onthouden te vrgeten all1 dan verlost van pyn want wat heb ik aan t weten van wat er is n nooit kan zyn…

Ja, ik heb gezwegen met de woorden die je wenst want je bent mijn vloek die ik kan schrijven zolang ik gehoorzaam weet dat ik overal tot je spreek en smeek dat je eindelijk zwijgt om mij te vinden in je verhalen over de liefde en de pijn die ons voorgoed zal veranderen.…

Mijn hart maakt overuren, hoe lang kan dit nog duren? Het raakt geblokkeerd, helemaal door jou geobsedeerd. Het wordt zo vreselijk moe, is aan een adempauze toe. Al de emoties zo intens, dat is niet goed, voor geen enkel mens. Ik sta te wankelen op mijn benen. loop op het achterste van mijn tenen. Mijn verlangen om jou alles te geven,…

Verdronken In verdriet. Gestorven In dit kinderlied. Herboren Uit een traan. Je bent verloren In een oceaan Een oceaan Met mensen die denken, Tijdens het openslaan Van `het boek', Aan de wijze woorden Van een god Bij het vallen van het Definitieve doek…

Het liefst had ik voor altijd bij jou willen zijn Bij jou voelde ik me fijn Die dagen zijn over Het enige wat rest is pijn Je maakt het deze keer niet goed met je mooie woorden Probeer me niet strikken met die gladde praat Het heeft geen zin meer om je nu nog te verantwoorden Voor mooie woorden is het nu echt te laat Realiseer je je nu dat…

ik leerde je kennen........... via de moderne snelweg geheel niet tot mijn spijt de ontmoeting, was algauw daar en dat alles binnen een hele korte tijd wat ik toen nog niet kon weten....... jij was binnen 3 maanden al met mij klaar je was zo teder en zo lief ja, ik wist het zeker....... voor altijd mijn hartendief maar jij besliste anders…

koud als een ijzige wind die door mijn hart zijn weg vindt. koud als een duik in de diepte van mijn zijn. koud als de stilte die bezit nam van mijn onrust. zo koud…

Ik mis je nu heel erg We moeten vandaag je as gaan bijzetten Ik kijk er tegenop als een berg Heb het gevoel dat ik geen stap kan verzetten Daar ben je dan vanmiddag Zomaar in een pot Ik mis een hartslag Is dit dan wat men noemt het lot Ik voel me helemaal verdoofd Ik wil weer eens naar je toe Want van die vragen in je hoofd Word je doodmoe…

vanmorgen heb ik gedacht aan jou aan je warme ochtendzoen daarna heb ik gedacht aan jou wat we allemaal gingen doen vanmiddag heb ik gedacht aan jou de omhelzing van je armen daarna heb ik gedacht aan jou hoe je woorden me verwarmen vanavond heb ik gedacht aan jou ons huis, thuis, toekomst, kind daarna heb ik gedacht aan jou riep luid…

onderweg, de gloed van de avondzon andere oorden onbekende horizon pijn in hart verward gevoel is er toekomst?…

Misschien heb ik de tijd wel nodig Om te weten wat ik mis Misschien heb ik de tranen wel nodig Om te beseffen wat het was Je gaat zonder reden of waarom Je verlaat me zonder te schelden of te tieren Misschien heb ik de woede wel nodig Om te zien wie jij bent Misschien heb ik het onbegrip wel nodig Om te vergeten waarom het begon…

Ach waren wij haarzelve zodat wij konden uitwelven over elkander heel ons wezen - waren wij een en alleen en boven deze eenheid en alleenheid uit ons-beiden zodat wij zonder te schenden scheiden konden en zonder pijn alleen zijn – ------------------------------------- uit: Schetsen en gedichten…

Storm in je lijf, Strijd tegen de pijn, Maar wat me nog het meeste bezighoudt, is, hoe kan ik voor mijn omgeving weer een normaal mens zijn.…

praten Zou zo graag naast mijn maatje willen staan Zou zo graag even je warmte willen voelen Zou zo graag eens in je ogen willen kijken Zou zo graag even mijn gevoelens met je delen Zou zo graag nu door je haren willen strijken Zou zo graag je even in mijn armen willen houden Zou zo graag nu bij je willen zijn Kortom ik mis je En dat doet pijn…

Je kunt niet meer verder brand in je longen angst slaat je lam je wordt besprongen Grommend gehijg geen poten, geen handen honger in het maanlicht druipt tussen tanden Vlijmscherpe pijn doorboort eindigt angst in gebeuren het kraken van je botten het gevoel te scheuren…

Die na mij komen, lezen mijn kwatrijnen. Zij zullen sidderen, als zij verstaan, Met welk een marteling van hartepijnen Ik zingend door het Leven ben gegaan.…

Dit zweven Tussen dood en leven en deze pijn – O dat het nu genoeg mocht zijn.…

Door pijnen getergd, geluiden te fel. De weg terug is als lood, zij misten de boot. de enige kans op rust, is enkel de dood.…