7942 resultaten.
En dan roffelt het
gedicht
4.0 met 21 stemmen 6.120 Tussen de lage nevels
van de vroege morgen
Voorbij de weidehagen
waar de dauw het gras kust
Zoek ik aan de bosrand
de vogel van onrust
Hij wacht op het zonlicht
Lacht als het daar is
de schaduwen weg
achter beuk en hazelaar
En dan roffelt het
door het woud
De specht bekvecht
met het hout…
Dartele vlinder.
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 375 Dartele vlinder, dartel maar voort
de dag is nog lang, de nacht jong en stil
bezoek alle bloemen die je nog wil
maar dartel, dartel, omdat dat zo hoort
Dartele vlinder, enig in je soort
waar kom je vandaan en wie zul je zijn
na de nevelen in de volle schijn
mooier dan ooit iemand van heeft gehoord
Dartele vlinder, kleur paars en goud
in…
winterprelude
netgedicht
3.0 met 17 stemmen 781 ik schop de bladeren omhoog
ze ruisen niet dood genoeg
er sijpelt nog teveel groen
door de nerven…
wind van zee (haiku)
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 420 aanlandige wind
tekent duinen met flarden
opgestoven strand…
mol (haiku)
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 408 in blind vertrouwen
al zijn gangen nagegaan
de aarde torsend…
schaduweik
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 334 het is een bezigheid
neen, niet al te druk
maar boeiend genoeg
om tijd aan te schenken
het delicate ervan is het moment
-dat unieke moment
wanneer ik kan zien
hoe van die grote eik
de schaduw valt
hoe stil de aarde dan kan zijn…
Als de blaadjes van de bomen gaan
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 552 Als de blaadjes van de bomen gaan
wordt het zo droef in mij
die fijne warme zomer
is dan weer voorbij.
Je ziet het sterven rond je
van wat zo fleurig was
het nieuwe jonge leven
is er het voorjaar pas.
Als er om mij heen
de dingen sterven gaan
dan voel ik mij verdrietig
en lichtelijk aangedaan.…
jacht
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 442 arend op thermiek
klapwiekend laat hij horen
hoe het lood huivert…
Reiger
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 367 We noemen hem de blauwe reiger
Maar aan het water oogt hij grijs
In zijn stofjas: een erkend zwijger
Zijn roep is niet meer dan gekrijs.
Hij houdt zo van die stille waters
Hun diepe gronden en wat er leeft
Onder het oppervlak, de praters
Daarboven negeert hij beleefd.
Zintuigen gericht op ’t kleinste teken
reageert hij als het water zich…
Tussen avondrood en morgengroen
netgedicht
3.0 met 19 stemmen 449 de nacht wacht niet
kust slechts de randen
van het avondrood
om blozend aan
te vangen
langs die randen loop ik
de dag nog wat te rekken
tot onverbiddelijk het licht
tot schemering zal doven
kleuren verzoenen zich
met elkaar, rode klaprozen
verkleden zich in het zwart
en nestelen zich in het
grijsblauwe decor
ik zie de vergrijzing…
vijvertje vijvertje
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 784 ik noem het eendendril
er is geen kikker te zien
het is ook geen vijver
pal in het midden
staat een schaduwboom
hij houdt de dril groen
het water koel
er zwemt iets rond
hij heet schaduwboom
want ik noem hem zo
en er zit een fietser
op de bank zonder fiets…
groeien
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 391 uit de wonden
van een gesnoeide roos
komt geen bloed
het heeft een andere naam
die ik nog vinden moet…
Avonduurlijk
netgedicht
3.0 met 24 stemmen 917 langzaam, heel langzaam
sluipt de vurige tijger weg
achter de donkere bomen
duikt onder in het moeras
van de slapende schijn
ziet niet de ontwakende zebra
die heimelijk omhoog klimt
voor nachtelijke toelichting
ze draaien om elkaar heen
in het avonduurlijke woud
zonder elkaar ooit te treffen…
mank
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 763 stormgewassen zuiver ruikt het bos
een populier ligt neerslachtig dwars
over het voetbalveld geveld
moeder eend telt nog een keer
vandaag mist ze er drie
van de vijftien maar de vijver
maakt een draai waar ze zich
verstoppen kunnen boven water
onder de treurwilg buiten beeld
in de verte vindt een trein zijn
rails terug evenwijdig
er…
ik leefde
netgedicht
3.0 met 16 stemmen 450 ik leefde liefde lang
langs lange lanen
van een zomers groene lariks
in weelderige bermen
zocht het droog donzig gras
langs water met witte zwanen
waar glinsterende libelles zwermden
en ik prille stilte las
wuifde met mijn wimpers
naar naderende mussen
die ogenschijnlijk bij
iedere tedere tred
moederaarde wilden kussen
ontroering…
Ongerepte buien
netgedicht
3.0 met 19 stemmen 498 soms wordt de lucht ineens donkerder
in een vruchteloze poging tot een regenbui
maar blijft het droog
droog en ijzig stil
dan vervaagt je glimlach tot slechts
een herinnering aan voormalige openheid
is je zorgvuldig aangebrachte mascara
niet watervast genoeg voor een weerwoord
verstom je voor een doorbraak
het tij zou kunnen keren
en maak…
De schoot van de dageraad
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 286 drauw flieren druppels
gestaag langs hemelstee
tranen troebelen ‘t zicht
wijl de blaren breidelen
zacht zingt een zwaluw
door de draaldauw heen
versluiert zich zoekmistig
achter zil’vren zonnezoden
vroege vuurvliegjes vrijen
in de schoot van de dageraad
totdat hun vreugdevonken
voldaan vervagen in de nevel…
idylle
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 411 als een transplantaat
hangt een stuk schors los
van je zilveren jurk
beduimelde bladeren
als verschoten lovertjes
rondom je heen
en toch geef je licht
wit wicht…
moeder aarde
hartenkreet
2.0 met 4 stemmen 794 De overweldigende natuur
zo mooi en zo puur
die ons altijd weer raakt
maar ook
door velen kapot
wordt gemaakt
zoals het doden
van zeehonden,
walvissen
en niet te vergeten de
ontbossingen
die de habitat van
dieren verstoort
om ook maar te zwijgen
van zinloze oorlogen
waarin onschuldige mensen
worden vermoord
en rassenhaat
wie is daar…
Het doet veel stof opwaaien
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 325 Stel je nu eens voor
zeg eens hardop tsunami
waarmee in een klap
alle oerbossen wegvagen
dan zijn veel problemen
opgelost
en kunnen wij het echt
overleven hebben…
Kleuren
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 266 ik zie esdoornrood
't gekrulde bruin in de tuin
herfst bedekt de grond…
Oneindigheid
hartenkreet
4.0 met 15 stemmen 549 In de tempel van het woud
tussen beuken
bruine kathedralen
doodstil mijmerend
fluistert het lover onhoorbaar
het geheime verhaal
van regendruppels
de dromen van de wind
En over de wijde heuvels
verborgen valleien
lome rivieren
zeilen zwijgend
de wolkenschepen
met boven hen
het verre niets
het lied van oneindigheid…
Storm.
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 500 Storm
laat de bladeren ritselen
in mijn onrustig hoofd.…
Groeiend uit het zwart.
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 349 Zwart naakte
aarde.
Geploegde
akkers,
dicht vloeiend
groen tapijt.
Ingezaaid door
de mens.
Goudgeel
golvend graan,
bewogen door
de wind.
gerijpt door
verguldende
zonnegloed.
Groeiend tot
ons voedsel,
het brood.
Geoogst,
gemalen graan.
Het leven
uit zwart
geploegde
naakte akkers.…
De storm en wij.
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 247 Storm.
Donderend rollen
de golven
met schuimende
koppen
over elkaar.
Kussen de kust
en stuivend zand
met schelpen
dwarrelen
door de lucht.
Een zilte geur
vermengt zich
met vlagen
van mist
over het strand.
Ik wandel met jou
hand in hand.
De storm
heerst
over het land!…
Het huisje aan de overkant
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 222 scheef staan de houten luikjes, waaien
heen en weer met de wil van de wind
scharnieren piepen hoorbaar schor
haast in koor met het druppen
van decemberregen op de dakpannen
waar een vervallen nest onbewoond
nat op een zwangere lente wacht,
meer te kunnen zijn dan een hoopje takken…
Grashalmen in een veld van wilde bloemen
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 157 Wuivende palmen
dansen in een open zee
van felle kleuren…
Het wordt warmer
hartenkreet
1.0 met 3 stemmen 396 Koude ijsbergen
Drijvend naar een warm klimaat
Kille frustratie…
Kleine onderzoeker
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 347 Vol bewondering onderzocht jij de tuin
Van vrouwenmantel tot cichorei
In jouw ogen een klein wonder
Geluidloos trekt een wolk voorbij
Serene stilte daalt op ons neer
Alles houdt zijn adem in
Kijkend met zijn grote ogen
Volgt hij nu een kleine spin
Van een afstand laat ik jou
Één worden met de natuur
Ik zie de mooiste bloem die zich ontvouwt…
Vier seizoenen
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 605 in vreugdedronken van zacht fluweel
doorwoel, omarm ik de natuur
stapvoorwaarts wat mijn oog bekoort
waaien de geuren van het voorjaar
als nimfenelfen die met gesluierde tred van nevelzachtheid
in teder gedruis over het plantenleven waken
en laten het zaad ontkiemen tot volle overgave
onder invloed van kosmische krachten
schenkt het verzadiging…