7930 resultaten.
Zo en leven
hartenkreet
5.0 met 2 stemmen 615 De zonnestralen uitgebreid
ze schitteren en schijnen
dat mist en zelfs de nacht
onze zorgen doen verdwijnen.
Ga weg, o nacht en duisternis
het voelt als een verschrikking
de morgen die er nu weer is
brengt blijdschap en verkwikking.
Uitgebreid de zonnestalen
met schitterende glans
ver over bergen, dalen
de mensheid weer in trance.…
geen beginnen aan
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 388 alweer meld ik me aan bij
het aardbeienplantenbevrijdingsfront
en vecht tegen smeermoes en meerwortel
ik duizel, het zweet breekt uit
vette muggen vallen me aan
en nijlpaarden grommen
in de vensterbanken
volgende week weer een stukje
en anders opnieuw beginnen…
verbonden
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 762 bij de afgebroken
tak
kom ik een boom tegen
steeds weer
die tak
hij ligt op een blad
dat viel
voor de tak
afbrak
steeds weer
bij die boom…
uitkijk
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 555 ik weet
in het dal
ligt een meer
zonder mist kan ik het zien
nu kijk ik trefzeker
richting dal naar het meer
het is mooi
zonder meer…
Stille getuigen
poëzie
3.0 met 27 stemmen 4.849 "
De sterren houden wacht,
De wind strijkt door de linden heen,
Die fluistren in de nacht;
Er zijn getuigen bij uw eed
In 't rustige avonduur,
En wat geen mens bekend is, weet
De zwijgende natuur!…
soms leek het op leven soms zelfs meer
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 383 wat kraakte de loopplank
en prachtig de schepen ze zingen en kreunen
ze zeggen het weer
aan jonge geliefden
die likken als honden
zij lusten er pap van wat willen zij meer
aan slammers poëten
die schrijven op armen
over billen en borsten over tepels en teer
aan ouden van dagen
die zochten niet vonden
de dood onder ogen en pijn van…
sferen
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 347 waterkant, aflopend zand
glinsterende watersplinters spatten
door fladderende kwekkende eenden uit
boven de rieten oeverkant
stotende zonnestralen
op een wazig herhalend
transparant trekgordijn
dromerige projectie
op een waarnemersbrein
zwoel is het dampend gras
door regenwater gedoopt
ruikt weer naar jeugdig elan
dat blindelings…
roerloos
netgedicht
4.0 met 19 stemmen 747 in volstrekte nederigheid
legt het meer zich neer
offert haar rimpels aan de oevers
houdt de vissen onderhuids stil
om alleen maar een spiegel te kunnen zijn
van het magische maanlicht…
Bosnimf
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 429 o, nog groene nimf
bewandel heelhuids de weg
naar volwassen tak…
Waimes (Ardennen)
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 289 het pad gehuld in vochtige
geuren van mos en vers
gestapeld hout
het water nog ruisend in
tijdloze klanken, de stenen
glanzend rond geslepen
het licht getemperd onder
oeroude bomen, het dorp
in glooiende rust
de avondzon gedoofd
mijn blik met louter
schoonheid gevuld…
Treurwilgen
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 556 Treurwilgen buigen
hun takken naar de aarde,
de grond is geraakt…
De zee is mijn aarde
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 268 De zee is vrij en werpt
frisse lucht op het strand.
Meeuwen krijsen en krassen
hun kreten in de vlucht.
De zee is wassend water.
Zij blust,
loutert,
doorbreekt.
Wolken vatten vlammen,
oranjerood de onblusbare zon.
Al mijn papieren verbleken.
Inktzwarte zonden spoelen weg.
De zee is heilig vuur.
Zij woedt,
verteert,
zegent…
Troosteloos
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 322 zandstralende
schurende scherpte
schrijnt
in hoopjes
tegen het glas
hier veegt het oud papier
in knispers over een voorbije zomer
ritselt het vergeten verhaal
over ondersteboven tafels
opgewonden schermen
en standjes
niet te troosten
parasols hebben hun rokken gestreken
in zedigheid
daarachter plaagt de zee de kust
vleit en komt…
De zon
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 917 De kale takken
reiken naar het verre licht
de zon maakt haar baan…
De vraag
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 349 Of is het gewoon, mooie natuur en ben ik een idioot?…
Zand
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 448 Het zand waait over de vlakte
Verstopt zich onder een struik
Nestelt zich alsof het daar kan blijven
Droog en dor is de struik
Hij kan het niet vasthouden
Daar vliegt het zand weer door de ruimte
Ik wil hier blijven roept het zand
Niemand hoort het in de eenzaamheid
Plotseling verdwijnt de zon achter donkere wolken
Het begint te waaien en…
De Perenboom
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 551 Huilende
vlinders
in een witte wei
Geknakte
sneeuwklokjes op een
Onzichtbare rij
Een kille bries die
het zwakke gras
doet huiveren
Een vermoeide witte duif
die de treur niet kan zuiveren
Het vredig leven
in de witte wei
Zwaar als lood
Want gisteren
ging de perenboom dood…
ontmoeting
hartenkreet
2.0 met 4 stemmen 696 hoge oude boom
we hebben elkaar ontmoet
jij staat en ik loop…
Rechtdoorzee
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 306 slaan
de rusteloze zee knaagt aan het land
zonder een voet aan de grond te krijgen
als een ongelijke strijd
vastbesloten onstuimig
bij voorbaat verloren
zeevogels scheren krijsend
langs immense rotspartijen
overstemd door het natuurgeweld
lijken ze enkel lucht te happen
maar in de razende wind door mijn haar
voel ik de adem van de natuur…
Ongerimpelde schoonheid
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 322 door een donkerblauwe saffier
wordt de witte diamant omsloten
als een verlichtend middelpunt
gekoesterd in geheimzinnigheid
zelfs de wind
houdt zijn adem in
zodat deze schoonheid
ongerimpeld blijft
sterren spelen voor publiek
dansen op de waterspiegel
als ritmische speldenprikjes
rond de wachter van de nacht
pas als dag dreigt op te…
verkwikkend verrijkt
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 195 In een niet te stuiten lente
als het leven
zich ontvouwt
als een lotusbloem.
Het welriekende bos
na een regenbui
een lafenis is
voor groei en bloei
ervaar dan een diepe adem
als het bergen van de Zilvervloot.…
Luisteren
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 419 De wind fluisterde over de verhitte aarde
Het water kolkte verkoelend langs de benen
Is het nutteloos dat ik met gesloten ogen in het verre staarde
Waarnam door het licht te verstenen
Het gras kriebelde aan de tenen
De ziel verhief zich zonder dat het me zorgen baarde
De zintuigen gescherpt ervoer ik de natuur in haar waarde
Zo hard in haar…
zomeravond
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 287 rozenblaadjes die
een pruillip trekken
vooraleer ze vallen
de lichte aarzeling
van een vlam
net voor het vuur dooft
de zon die
zich langzaam wegsleept
uit de wolkenloze hemel
het lijkt alsof niets
met zekerheid
deze dag wil beëindigen…
pre - matuur
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 385 zelfs niet in twee zoals
het een ei zou betamen, neen
onevenwichtig gebroken
vind ik de schelp bij de haag
als voortijdige geboorte
van een dood…
Lunatic
netgedicht
4.0 met 16 stemmen 282 Als een dronken tempelier
buitelt de kruisspin
in zijn web
een straal maanlicht
heeft hem gewekt en
totaal in verwarring
tracht hij erlangs
omhoog te klimmen.…
schaduweik
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 393 het is een bezigheid
en neen, niet al te druk
maar boeiend genoeg
om mijn tijd mee te verslijten
het delicate ervan is het moment
-dat unieke moment
wanneer ik kan zien
hoe van die grote eik
de schaduw valt
en hoe stil de aarde dan kan zijn…
Wonderboom
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 272 Worteling zuigt
uit de aard
gaat gepaard
met wriemelding.
Sapstroom
tot de kroon
geschorst
getorst
deelt
verdeelt
takkenbos.
Lot en lover
veel getover
met bladerdos.
ademt, wasemt, bloesemt
woning voor winterkoning.…
senryu
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 328 hij plukt het konijn
uit de suikerspinnen wolk
als de wind juist staat…
Groene idylle
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 335 hier is de sleutel van mijn hemel
het stukje Eden in mijn achtertuin
waar vogels vrolijk flierefluiten
tot schemering hun snavels dicht
daar klimmen maagden in de palmen
verschuilen juffertjes zich in ‘t groen
zet de leeuwenbek zo’n grote mond op
dat bange rozen rimpelen in de wind
maar als het botert tussen de bloemen
smeert de klaver…
Late gast
netgedicht
4.0 met 19 stemmen 512 De kromme herfstmaan
klampt zich vast aan een linde
en sleept zich omhoog,
traag opent de oude uil
zijn spookachtige ogen.…