Troosteloos

zandstralende
schurende scherpte
schrijnt
in hoopjes
tegen het glas

hier veegt het oud papier
in knispers over een voorbije zomer
ritselt het vergeten verhaal
over ondersteboven tafels
opgewonden schermen
en standjes

niet te troosten
parasols hebben hun rokken gestreken
in zedigheid

daarachter plaagt de zee de kust
vleit en komt en trekt terug
en deint verlangen met zich mee

eindeloze zilte zee

natuur

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 7 stemmen 322