Alle inzendingen over postkantoor

Verspreidt de mare: De chef van het postkantoor Is een halfgare!…

Met volgnummer op zak en in gedachten Naar de slager en de apotheek De boekhandel ('t is bijna boekenweek) En dan moet ik alsnog een half uur wachten En voorheen-de-PTT geeft rustig door Dat het niet druk is op het postkantoor…

wie zei er onlangs nog dat er geen meikevers meer zijn gisteren 5 mei zag ik er nog één in Delden op de vensterbank van het voormalige postkantoor hij zat daar op het oog heerlijk op z'n dooie gemak te genieten in het meizonnetje…

met dank aan R.J Stips door de tunnel richting brug iets voorbij de stallen van van Gend & Loos schuin tegenover het grote postkantoor daar oefende de jongens van 'SUPERSISTER' op een etage achter gesloten gordijnen want;'SHE WAS NAKED'…

. ------------------------------------ uit: 'Postkantoor'.…

Van jongs af leer je: neem geen snoepjes aan Wanneer een vals bebaarde manspersoon Of als een nicht geklede allochtoon Je iets wil geven laat je dat graag gaan Dus tegenwoordig schreeuwt de Wapenpiet Neem aan mijn lekkers hier, snel, of ik schiet!…

Het laatste postkantoor is bijna dicht Het Coca Cola-rood verdwijnt uit zicht En op de Nachtwacht schijnt nu LED-verlichting Maar één ding geeft ons moed en recht de rug De gulden komt weer bijna bij ons terug…

Ik bestempel het oude postkantoor, als het meest geliefde pand dat ik ken, omdat ik nostalgisch ingesteld ben, en tot de oude stempel behoor. Vaak stond ik voor het loket te dromen, en liet er liefdesbrieven afwegen, waar velen rode oortjes van kregen, zodat ik goed uit de bus zou komen.…

Maar, als gezegd, laatst zag ik hem terug; hij stond vóór mij, in de rij, op het postkantoor: een bevende grijsaard, bijna zonder haren. Zijn dove schreeuwstem vroeg aan het loket: 'Wat kost een brief? Een brief naar Engeland?'- ---------------------------------------------- uit: Aandachtige liederen (1977 - 1982)…

Ik greep de kaart met de foto van het middeleeuwse postkantoor in Tintagel. Het is werkelijk prachtig wat ik zie en even waan ik me de bewoner hiervan, met in de achtertuin vrolijke biggen, lekker knus en veilig tijdens hagel en vrijgewaard van iedere rataplan.…

Terwijl jij een bout hier zit te draaien Lig ik heimelijk jouw vrouw te naaien Staat er op de wc-deur genoteerd Van het postkantoor en geënerveerd Retourneer ik om brieven te sorteren Tot er een rekel komt met een vingerhoed Op zijn neus die een vraag laat resoneren: Wat is gehakt uit hout en verdoet Zijn geld bij de hoeren op de wallen…

Ben ergens anders gaan werken: winkel, restaurant en postkantoor heb aan niemand laten merken dat ik mijn meisjesdroom verloor. Heb toch een leuke tijd gehad het leven bestaat uit acteren je hoeft niet naar school in de stad om toneelspelen te leren.…

Het verre postkantoor was de magneet. Niet om de luchtpostzegels of de taal Van overzeese stempels – nee, het deed Op tweehoog ’s middags dienst als jeugdleeszaal. Tweemaal, op dinsdag en donderdag, Verdween ik in het ruime trapportaal En kwam weer buiten met een brede lach. Ik had mijn voorraad boeken andermaal.…

zesentwintigjaar klaar uit weer en wind collegae die onder zijn duiven schiet het postkantoor niet meer in straten vindt een vent die vele namen achterliet onzeker opzoek als een bedelkind of hij misschien wat zekerheid hervind…

Steeds, bij de groenteman, de slijter en de bakker Of in de rij voor het loket in ‘t postkantoor Dringt heel de mensenmeute steevast bij hem voor Hij is een sul, een voetveeg en een trage stakker En toen zijn vliegtuig onlangs bij de landing crashte -De ambulances kwamen in colonne aan- Bleef op het vliegveld zijn brancard nog uren staan En…

ik leef, adem, bewust terwijl m’n lichaam slaapt is m’n geest klaarwakker zo vaak als m’n mond gaapt brand ’t vuur van m’n ziel als een kaars zonder voet geworteld van m’n hielen in een trance gelanceerd klim ik geleidelijk door ’t plafond om vanaf het dak van m’n slaapkamer de stad te bezien ik volg stadskanaal de vaart langs het postkantoor…

Ik kan zoveel brieven ontcijferen,overtuiging lezen mijn hoofd voelt als een hemelgewelf,een postkantoor als glazen stenen bewaren ze de verrijzenis van toen. Tijd voelt als niet bedrogen door de dood neergezonken sneeuw. Dit lichaam wat ik zie staat tegen het zwart te pronken en het mag.…

gezond Bij de bakker koop je koekjes die zijn zo lekker bij de thee vind je eentje soms te weinig nou dan neem je er toch twee In het schooltje leer je schoon te schrijven met een meester voor de klas en dan voel je je weer zoveel jonger of je een jaar of zes maar was Als je brieven wilt gaan posten dan ga je naar het postkantoor…