Alle inzendingen over publiek

'Wij schoten raak: de regering valt niet', zo weerlegt ze subiet, 'bij het grote publiek in de smaak.'…

Hoe haatlijk is 't Publiek omtrent mijn lettervruchten! Ik schonk het reeds een trits van welbekookte kluchten, En, nochtans, 't lachte niet! maar 'k loer nu weer op wraak: 't zal boeten voor zijn grillen, Ja, lachen zal het, 't moog dan willen of niet willen, - Daar ik een treurspel maak.…

ik had veel in mijn mars maar kraamde lachend blijdschap en verbazing op gezichten heb toen niet goed op de centjes gepast troubadour leek mij wel wat met zang en dans de mens vermaken liedjes uit het hart die de pijn vervagen van de lange werkdag dagelijks langs herens wegen gaan in zon en regen staan de herberg met een warm…

de winter was nog niet voorbij of we zaten al weer in de lente tijd om mijn imago op te poetsen gelijk de vogels en de koetsen in wat heet de poetsmaand mei breekbaar maar wel met glans greep ik de eerste beste kans om het publiekelijk te testen in scherven en gruzelementen lig ik nu blinkend in de nesten…

verstrooide statistiek voltooide romantiek in het publiek sjiek!…

De dag breekt aan en in de zaal slaapt het publiek…

Of onze doping-Deen de zaak bedroog staat te bezien. Wát critici ook zeiden. Hij mag dus best een wielerronde rijden ondanks het feit dat hij de Tour uitvloog. Maar dan dat kijkersvolk! Hoe onsportief! Ze reageerden allen positief!…

Men wil publieke televisie maken waardoor hun achterban zal gaan ontwaken. Maar…, hiermee delft de krant zijn eigen graf: Van uitgeslapen mensen moet men vrezen dat ze die Telegraaf écht niet meer lezen……

Op zo'n biljarttoernooi zonder gaten in de hoeken en niet meer dan drie kunst- stof olifantstandeballen manifesteert zich soms ineens een beestachtig ver achteroprakende olijf op dubbeldikke hakken Model gepommadeerde onderhoud zeven dochters in de aanbieding en twee zoons die dan wel boksen maar strikt op boterletterbasis ----------…

ik heb het weggewuifd met een nonchalant gebaar alle aanzien macht en roem door de schouders ervoor op te halen wilde ik de prijs voor die publiciteit niet betalen geen schijnwerpers op mijn bestaan die bepalen hoe ik wel en niet moet leven ben anoniem gebleven zie minzaam de verering aan van mezelf onder een andere naam…

een zaal die nog weerbarstig lacht en wacht met warm applaus ik het enig lichtpunt in het zwart die met klam zweet de sof afwacht ik knip de wilde haren weg breek zacht met wat ik zeg hun weerspannig ik tot zij met honger blik alles uit mijn handen eten hun eigen egootjes vergeten ik herder weer en hoed de kudde met mijn schapen…

hij was al op afstand een eenling met een vreemde smaak voor buitenissige kleding die aandacht ving en stevig vasthield zijn gang over de bühne waarbij hij met vage doch stevige lijnen zijn publiek mateloos wist te boeien niet alleen door inhoud maar ook performance hij was het die aan de touwtjes trok en speelde met marionetten…

Ieder mensenkind Dat in vrijheid Geschapen is en met Eigen verantwoordelijkheid Bekleed in de ruimte is gezet Staat klaar voor de rol Van zijn leven - Decor en podium Zijn aanwezig Nu nog hopen Op goed publiek…

Voor Tim Ieder mensenkind Dat in vrijheid Geboren is en Met eigen geweten In de wereld is gezet Staat klaar voor De rol van zijn leven - Decor en podium Zijn aanwezig - Nu alleen nog Hopen op goed publiek…

De drummer tikte met stalen stokken opnieuw van een tot vijf Het publiek van band Extreme Rocken Sneerde: “Sneller dan, oud wijf !” Gebeukt, gemept en bijna gevild Ze redden nog net hun vege lijf…

hij was geen clown want in zijn woorden klonk het leven als muziek met bloem en bolhoed het gezicht overbelicht zong hij zijn lied de wereld donker in décor de zaal met sterren in de ogen er bloeiden sprookjes uit de handen van de man die heden uit verleden nam zijn mimiek is generatieloos de woorden internationaal mijn troubadour…

TV mag ons niet langer amuseren Een culturele glimlach is oké Maar giechelen of schuddebuiken; Nee! De overheid grijpt in, en zal u leren Met formats waar u nu eens wat aan hébt En daar wordt straks meteen bij weg gezapt.…

het lijf in pose gezicht zonder mimiek alleen in ogen schaduwt het verdriet haar bewegen is gevat door draden tegen zwart onzichtbaar voor publiek dat ademloos geniet de ster speelt slechts de wil van regisseur en producent zij trekken aan de touwtjes want geld keert iedere cent haar vrijheid is beknot de ziel genadeloos gekooid…

Dirigeren is de juiste slag te slaan de juiste toon te zetten met de compositie met de uitvoerenden met jezelf met en voor het publiek met ieders ziel, zaligheid en kundigheid Dirigeren is elkander raken!…

met de lentewind wandelend op walcheren de loning hyacint in gre's hof beland staan broederlijk voor het raam twee berkenbomen kortstondig bloeiend - kloos in de nieuwe gids bloem in beweging november drama futura op walcheren in een stormvloed de zilverdistel door de storm na zestig jaar een subverscirkus…

heb stukjes drama geraapt uit het toneelspel van mensen zonder geluid en publiek expressieve mimiek voorkwam schamen voor tranen en het stokken van adem pas achter het vallend gordijn mocht ieder zichzelf weer zijn in een demasqué van gevoelens heb de scenes gelijmd decors uit het leven genomen geen monologen als dromen met publiek…

de angst was merkbaar in het publiek men besefte maar al te zeer dat het laatste uur had geslagen…

‘Volmaakte harmonie, het is een feest!’ Zo schrijven enthousiaste recensenten Alsof de zon gaat schijnen, ‘t lijkt wel lente Dus strakjes snel naar Amsterdam gesjeesd? Helaas, nog eventjes geduld betrachten Het is niet Ver meer, zes lange Nachten Wachten…

Als Trijn straks in haar opblaasbroekpak stapt Om ons weer een finaleplaats te geven Zie ik haar plotseling de zaal in zweven Omdat in een keer alle lucht ontsnapt Waar krijg je nou de meeste stemmen mee Doe eens iets geks, met meer decolleté ... !…

zowel publiek als pugilist, wedstrijd onbeslist...!…

De snelle schaatser viel In het startschot Juridisch terug geschoten Publiekelijk uitgefloten Hij passeerde glad Vergeten een blauwe lijn…

Met je twijfelende woorden ben je de acrobaat die niet meer opstaat en wacht op het publiek dat weggaat en de stilte achterlaat waar zijn schaduw de enige zekerheid is die nooit zal vallen.…

ben nu thuis acuut gevaar als publieke rijmelaar neem mijn zoon jochem rijmt alleen op lochem hij denkt 'k zit veilig daar…

Hij bespeelt het publiek met een grap en mimiek of hij speelt viool of een fluit. Maar hij beeldt met zo'n pose zoals hij die heeft gekozen de mens ten voeten uit…

Op zondagmorgen vroeg krijgen vogels de kans om weer eens voor publiek hun liederen te zingen van die gevulde stilte krijg je nooit genoeg (het radioprogramma)…