Alle inzendingen over puinhoop gekken

vooreerst nog geen puinhopen, het licht is het licht dat er is op huizen als dingen naamloze bomen een klagende waakhond een jagende vos later naarmate het donker nadert steeds meer kraaien - --------------------------------- uit: 'Vallende stilte', 2008.…

Aan stof en puinhopen ontsnapt Gevlogen voor het grof geweld De greep van water nauwelijks ontkomen Verstrikt in grauwe grens versperring Een nachtmerrie, de slaap ontsproten Snakkend naar het ochtendlicht Waar is mijn lief in het Avondland De hoop snelt voor mij vooruit Gesmoord in onbegrip.…

Ik zal moeten beseffen je bent niet meer je zal niet meer -eeuwige stilte- In gedachten zie ik je lopen een klein, jong meisje Ik hoor je praten het liefst zo boers als je kon De storm heeft je sporen uitgewist en laat slechts puinhopen achter hetgeen wat wij ooit hadden in mijn hart opgesloten…

Het mag geen vrijbrief zijn om maar raak te leven, er een puinhoop van te maken. Maar het kan troost geven, de gedachte, dat toch iets overeind blijft, het onverwachte, dat zelfs is gegroeid, autonoom, naar het licht van de zon, dat bloeit ondanks duisternis of zwaar weer.…

bommen en granaten kogels die ketsen kogels die raken tussen de puinhoop een laatste gekraakte eenzame geweerloop en waar ooit een tuintje was geeft een klein fleurig bloemknopje vol hoop en levenslust overtuigend gehoor aan het aloude motto het leven gaat door…

Mijn leven: één grote droom, één grote puinhoop. Slingerend naar alle kanten, voel ik mij als een paaltje in de wind. Nachten overvallen mij op zomerse dagen. Eén grote wazigheid in mij, waar ik verdoofd ben. Al die andere mooie dingen in het leven, kan ik niet zien. Het zou te moeilijk zijn voor een paaltje in de wind.…

De ruïnes, de puinhopen die ik zie... Eerst alles stuk voor het geluk van morgen. En wie ben ik, oh wie?…

als ik de liederen hoor van verdwaalde zielen komen de emoties tot hogere machten die mij aanhoren in mijn liefde tot de wereld die in puinhoop leeft zien is begrijpen voelen is de snaar van de instrument het bespelen en het voelen is het koor wat erachter schuilt warmte die ik van de stem hoor is de verdwaalde liefde in mijn hart.…

Lijkt mijn leven soms een puinhoop, kijk dan eens naar dat van jou. Loop eens mee door mijn leven dan oordeel je niet zo gauw. Ik vecht mijn strijd en ik zal winnen al zijn de bergen hoog. Ik vind de kracht en ik zal winnen en laat los wat mij bedroog. Dus kijk eens naar je eigen leven voor je oordeelt over mij.…

zijn dit de rokende puinhopen van de openbaring? traag en adembenemend mooi zweefden de aeroben ongestoord verder ze dansten op de adem van de goden de mist steeg op was dit een vredelievende invasie?…

Wat rest is de puinhoop, van wat ooit een samenspel was, maar nu voorgoed verbrokkeld tot gruis, wat rest is stof, die opwaait in de wind, die niemand ooit nog terug vindt, zelfs niet als rest!…

Soms zijn de dromen vriendelijk als een lief verschijnsel soms zijn ze hard, meedogenloos wanneer ik zwetend wakker word mijn bed een puinhoop voel ik eega's hand over mijn elleboog rustig maar meis, het is maar een droom. Het is de rustige stem en de warme hand die me weer terug laat zakken in dromenland.…

Het is nooit te vroeg, Doe maar gewoon, Dan doe je al gek genoeg. Daarom voortaan Enkel nog maar gewoon gedaan. Ja, dacht de gek, Mij hou je niet voor de gek.…

Over sensuele, zijden dijen glooiende belijning de tinteling in het lijf van het vrijen de bekoring van strelende vingers op ultieme plekken verfijnd, ongeevenaard zijn de gevoelige gekken der liefde, kwetsbaar oprecht want ze zijn zoals ze zijn in overgave nooit het hoogste lied maar het hartstochtelijk refrein…

Veranderingen en ervaringen in een tijdbestek waarin ik mezelf niet zou durven te herkennen verklaar ik mezelf regelmatig voor gek. Mijn wereldje als wondertol, spint rond als caleidoscoop verbeeld, als makke lammeren en trekken in traag galop aan mijn horizon voorbij.…

Wil je het echt weten, Vandaag wil ik wel eens iets geks eten. Zoals vla met spruitjes, Of krentenbrood met rauwe uitjes. Erwtensoep met stroop, Gebakken aardappelen met suikerbrood. Ik weet niet waarom, Het klinkt misschien heel stom. Maar soms is het gewoon een dag, voor hutspot met hagelslag.…

gek word je doe steeds het goede kies het juiste gek weg de grens van deugd en fatsoen geen zin om de rij te sluiten weg vrij is je keuze tussen donker en licht verantwoordelijk voor je leven ben jij…

Lekkere kleuren geuren rijp verlaten wegversperringen roodwit holle kegels kabouter huizen lachende vergezichten blinde mol colbert diversiteit melig lachende jeugd zo slecht nog niet stadsfile even de tijd.…

Gek van verlangen Ik wil je eeuwig bij mij, houd je gevangen en laat je niet vrij De lakens gestreken Gespannen en strak Ging jij naar die ander Met ‘t grootste gemak Gek van verlangen Ik wil je eeuwig bij mij Houd je gevangen en laat je niet vrij Ik probeer je te bellen maar heb me vergist Je mobieltje gaat over één oproep gemist…

Als woorden Te veel zijn, Niet meer worden Verstaan door Hem voor wie Ze bedoeld zijn Dan dragen de Klanken van jouw Muziek de woorden Woordenloos van Verzender naar Ontvanger - Te gek man!…

de ogen van de opgezette fazant ze keken hem priemend aan, hij heeft ze uitgestoken met een aardappelmes ja, dat heeft hij gedaan, vloekend vliegt hij op tegen de onbekwame, de gegeselde en de gek een vogelteken verwijderd van zijn laatste zomer sluiten zij het stalen hek…

morgen en de dood aan de haal met haar verbeten naait hij steek voor steek de foto in zijn binnenzak, de onbekwame, de gegeselde en de gek maken ambras, goed zo hij wil niet dat ze zien wat hij heeft opgesloten in zijn jas…

spoor een nieuwe kracht Kwetsbaren wegkijken is als de pijn in je eigen ziel niet onder ogen durven te zien controle willen hebben op onzekerheid imperfectie mankementen als het geloof in het goede verdwenen is kapotgeslagen met een hamer in gruzelementen zoals in de beeldenstorm er ontstaat vanuit zichzelf een nieuwe norm de gek…

Ik verbrandde de brug tussen verleden en toekomst en ik sta onstabiel aan de overkant… Ik kijk nog één keer om naar de puinhoop die overblijft van een verscheurd verleden vergiftigd met tranen die er niet hoefden te zijn… Ik draai me weer om en angstig en onzeker stap ik de duistere toekomst in zoekend naar dat ene lichtje dat de juiste…

Terecht woedend op leiders, landen en bedrijven vanwege de puinhoop die ze achterlaten. Ik deel haar woede en haar zorgen, ben ook bezorgd over haar. Zal ze ooit nog lachen, liefhebben, beminnen, lijden aan een gebroken hart in plaats van aan de wereld? Ik hoop het maar, ik gun het haar.…

Gekke ik, ik die niet beter weet, vaak doet alsof, en het dan weer vergeet; steeds opzoek naar twee, maar nog altijd alleen; zoals ik ben, een lach en een traan, ieder op zijn manier; maar het komt wel goed, een beetje gek, daar hou ik wel van, al 31 jaar, gekke ik, opzoek naar: gek op jou.…

het verkeerde moment vandoor te gaan – de koerier krijgt een fikse fooi – zij daar moeten hun keuze met hun leven betalen – de jongen schenkt ons een glimlach: zo dankbaar en zo mooi daar doe je het toch ook een beetje voor kijkend naar de buis dringt hun ellende zich ook op in ons huis gatver dat zoiets nou onder het eten moet puinhopen…

er zijn situaties dat je moet vluchten evengoed ook situaties dat je zou kunnen blijven lange doeken hangen in de straat om scherpschutters het zicht te benemen dat was je vertrouwde straat en de bakker zegt dat hij blijft met zijn brood en niet weg gaat zijn kinderen zeggen dat ze gewend zijn aan deze puinhoop blijft wel hun straat…

De waanzin rondom, ik moet er niet aan denken, want dan word ik gek. De waanzin in mij, ik moet er niet van uitgaan, want dan ben ik gek. De weg van wijsheid gaat uit van eigen wijsheid en die van alles. De wijzen wanen zich wijs ondanks ellende, dat is niet zo gek.…

Gek eigenlijk dat er een reden moet zijn, om vrede te voeren, gek eigenlijk dat er maar 2 dagen sprake is van vrede, en juist op die dag zijn er weer van die rare dingen, als ‘terreurverdachten in Rotterdam opgepakt’ zijn vast mensen die niks met ‘vrede’ hebben! Gek toch?…