Alle inzendingen over reis

Toen zou zij een reis naar de zon niet om het één of het ander maar gewoon omdat zij het kon zij had zich vleugels aangemeten iedereen sprak tot haar dat zij het vooral zelf moest weten zij was eigenwijs en heeft de reis naar haar zon ondernomen niemand heeft ooit meer vernomen van het meisje met haar dromen.…

Vandaag heb ik een reis door het verleden gemaakt de dag was te kort Vandaag heb ik een reis door de toekomst gemaakt de dag was te kort Vandaag heb ik geen tijd gehad om het heden te beleven want ik verloor mijn heden aan de toekomst  en aan het verleden…

essentie van zijn een reis zonder bestemming voor altijd dichtbij…

er staat geen reclame op de tram maar lichamen zonder hoofd misschien is het niet slim om in te stappen als de tram met een schok in beweging komt, de bocht om vliegt moet ik nog kiezen voor een stoel die met de graffititekens dan maar straks gaan de zwarte knoopjes stuk dan moet je mee met de smalle bestuurster heen en weer, heen en weer…

De laatste reis is begonnen het eeuwig afscheid is daar. Bloemen worden neergelegd als laatste liefdevolle gebaar.…

Op de reis door mijn verleden kwam ik mooie dingen tegen zoals de liefde van mijn ouders en mijn eigen kinderzegen. Ook zag ik soms een randje zwart wat echt niet uit te wissen is zo is het overlijden van mijn broer nog steeds een heel erg groot gemis.…

De hemel Deze nacht bezaait met sterren schitteren mijn ogen helderlicht ik voel jouw warmte al van verre lees de liefde op jouw gezicht Eindelijk elkaar gevangen in het warm doch donk’re duister trillend vervuld wordt ons verlangen hete zoenen, zacht gefluister Kleine lettertjes die teder dansen vlinderlicht over mijn huid heeft onze…

In gedachten reis ik verder door de laatste uren van het jaar waarom zijn die gedragen loodjes zo verdomd, verdomde zwaar korte dagen zullen lengen kille nachten huilen mee elke ochtend zal licht brengen soms haat ik die zo geliefde zee vele stappen die ooit verzanden in verdriet maar ook in de lach woorden die in handen landen…

wie op het vage kruispunt van de morgen zich onbevangen in haar spiegel heeft ontmoet, is nu vol van ongehoorde verhalen die hij niet anders dan vertellen kan. wie haar heeft ontmoet, KAN niet zwijgen. zijn wilde zang onbeheerst loopt uit op het wrijvingsvlak van wind en stilte en houdt duidelijk een belofte in. en terwijl de tegenspeler…

zij twijfelt tussen naderen en wijken een bal in een boog rond een bal af en toe wat zee opzwepend in een schaduwspel schijnt ze net iets anders dan gisteren zij heeft last van dwarse grillen opduikend bij zonsondergang een sikkel in het westen die zwelt van week tot week meer en meer een bol gelaat keer op keer lost ze op een bruistablet…

Inktzwarte duisternis sluit ons in gevangen tussen twee koplampen ontrolt het smalle pad zich voor onze ogen nachtreizigers onder de sterren er vlucht een dier voor al het licht door de dansende auto de berm ingesmeten de duisternis slokt gulzig alle beelden op alsof er niets bestaat wij zijn slechts het dwaallicht in de verte dat uit…

Langzaam glijdt de rivier door de kom van het dal en kronkelt zich weg in haar dromen, om tot slot bij het zilte en zompige wad oeverloos in de ruimte te stromen.…

Terwijl jouw ogen mijn lichaam uitkleedden trok het leven een wissel langs perron en spoor vijf bus na bus na bus na bus was dit de enige reis zonder vertraging jij kwam thuis jij wel…

. -------------------------------------------- uit: 'De reis naar het welkom geheten', 1988.…

Zo ver van huis, een andere wereld met vreemde mensen, toch vertrouwd. Ze wenen wel dezelfde tranen en worden hier ook graag vertrouwd... Er is de hete lucht, het dromen van altijd weer een ander licht, de stilte soms tussen de woorden, de klanken van een nieuw gedicht, maar ook het zoeken naar de namen van ander fruit, van zoveel vreemds,…

Besneeuwde velden zijn de wereld zelf. De zware hekken sluiten niets meer af. Tot suikerbeesten eten paarden zich waarna de bakker ze komt halen. O palmen van de boerenkool. Magere haas, golfplaat van eterniet, contour die slingert, sierend niets voorbijschiet en ontroert. De reigers vasten, maraboes mijn stiltes trouw gebleven in menselijk…

ik kom kijken: Wat zijn de bezienswaardigheden? Nemen we een gids? Ik groet jou Zon ik zoek het pittoreske fotografeer mijn medereizigers op de plaatsen wij zijn pelgrims ik sta in de rij ik woon niet meer echt niet meer in een landschap met bomen ik koop een souvenir. ------------------------------ uit: 'Op het oog', 2005.…

Zij heeft het niet gewild: jij wel, nu enkele reis tot helse hemel.…

Ze is aan haar laatste reis begonnen van het aardse naar het eeuwig leven strijdend legt zij het laatste traject af in de tijd die haar nog is gegeven Voor deze reis is geen kaartje nodig haar levensbagage mag ze achter laten er rest nog de tijd van pijn en verdriet en de tijd om met haar familie te praten De hoop die ze nog had is vervlogen…

Ik voel dat de trossen los zijn, zodat de duistere reis kan doorgaan. Die nog niet zolang geleden begon, en die opnieuw begon met het door jou geschokte en gestrekte vertrouwen. Anders zou ik niet zo sterk zijn geweest nu ik onvolledig tegenover je kom te staan, hopend dat je het me vergeeft, dat ik de rest van de reis niet met jou durf te maken.…

die op me afkomen, de kleur van regenbogen; ik roep héél hard, maar er is niemand die antwoordt, tenzij de echo, stilletjes, oh zo zacht; het is een lange weg naar boven, een diepe val naar beneden, op zoek naar dat beetje geluk, die ene engel of was het misschien een elf, het maakt eigenlijk niet uit, want ik ik maakte een reis…

Het is vreemd jou zo ver weg te weten te weten dat de adem die wij ademen dezelfde is. Om het stilzijn te omzeilen schrijf ik er om leen nacht krijgt een ander zicht en de dag legt zich in de armen van talrijke schrijfkronkels gedachten reflekteren gesprekken met het geheugen dat liefde leven is toch is er troost want jij bent…

op weg naar het morgenland reist het verleden met ons mee evolutie als bagage de nodige brandstof voor onderweg van dolend en dwalend zoekend naar het pad naar onderscheidend en verkennend de schaduw omarmend verwondering bevrijdend onze reis naar het licht…

Je vraagt de weg krijgt een puzzel zoekt het pad vindt een doolhof De deur is zoek maar de sleutel inmiddels gevonden Terwijl het middel heilig is verklaard is er geen doel meer Want wilde je nu eigenlijk naar buiten of toch naar je zelf…

Ik zie uit naar verre oorden maar meer nog naar een gedicht van blaartrekkende eenvoud met zo min mogelijk woorden.…

Jouw menselijke ziel in versteende emoties innerlijk bezworen, samengekomen tijdloos in herinneringen beschreven in brieven als in boeken vergeten voor nazaten achter horizon en ochtendlente naast het sterfbed van verlangen in een oeverloos denken zonder heimwee of dromen vergezeld door witte rozen jouw laatste reis naar doodse stilte…

De vier jonge mannen in Nieuw Zeeland ontgonnen nieuw land. Maar de wereld was in nood. Zij antwoordden de oproep en verlieten hun geliefden Boven Vlaardingen, in dat oude onderdrukte land, gekrampt in het vliegtuig, de ontploffing reet het apart en spiraalde in een daverende vaart tot hun einde. Ze gaven hun leven voor onze vrijheid…

Ik kwam nog even op bezoek om je gedag te zeggen voordat je aan je laatste reis zou gaan beginnen met één pootje stond je al op de regenboogbrug en het flinterdunne lijntje dat ‘leven’ heet Esmeralda kwam om je op weg te helpen vanuit je eigen vertrouwde omgeving met je makkers vlakbij in de buurt je allergrootste vriend…

Was het nodig haar aan te spreken, haar te vragen naar de weg? Ik keek haar in de ogen die mij liefdevol beweenden. Met gratie wees zij mij de richting. Langs afgronden, wonden diep gesneden uit erbarmeloos graniet, over rivieren kolkend vretend, door wouden diep vertakt. Driemaal moest ik rond de wereld, een der Gratiën steeds mijn gids…

Raamwerk van het leven Vensters Met glas Open ramen Met gordijnen Scherven Op de grond Kleuren in de scherven Met lachende gezichten De zee ver weg Die speelt en ruist tegen het avondlicht Komt er donder De straten blank van de regen Een auto stopt onderweg Een blikje bier Raamwerk van het leven…