De glimlach van Hekate

Was het nodig haar aan te spreken,
haar te vragen naar de weg?
Ik keek haar in de ogen
die mij liefdevol beweenden.
Met gratie wees zij mij de richting.
Langs afgronden, wonden
diep gesneden uit erbarmeloos graniet,
over rivieren kolkend vretend,
door wouden diep vertakt.
Driemaal moest ik rond de wereld,
een der Gratiën steeds mijn gids.
Tot ik uiteindelijk de bron bereikte,
met over vredige verten uitzicht,
lieflijk horizon na horizon.
Daar ving ik wederom haar blik,
die glimlach al begrijpend.
Ik zou zweren dat ze alles al wist.

Reis Ziel

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 2 stemmen 62