Alle inzendingen over roos nacht dadlicht

niets zal sterven hier of in het ongekende land geen vers eindigt er noch de roos gevouwen tot engel in een witte nacht van wolken die met broze handen het leven waar dan ook ogen geeft als een voelbare, glanzende verbinding…

een roos voor de zon die door kale takken schijnt een roos voor twee vogeltjes in de boom een roos voor de chrysanten die in bloei staan een roos voor alle wolken in de lucht een roos voor de liefde dat die blijft bestaan een roos voor volharding in alle strijd een roos voor de warmte die jij me geeft een roos voor alle gedachten die ik met…

Mist omkranst novemberlicht strooit amorfe schaduwen over jouw en mijn gezicht stemmen doorprikken de stilte tot ook de laatste klanken doven in het verre uur waarin wij zwijgen en onze nachthuid plooit in de diepdruk van het donker naar een nacht die ons bevrijdt van de demonen van de tijd.…

Waar je een roos plant kan geen distel groeien. Maar als je een roos plant, plant je ook de doornen. Net zo stekelig en pijnlijk als een distel, zeer waarschijnlijk. Maar een roos is mooier, denk je bij jezelf. Dan maar wat hinder. Maar hoe zit het met de distel? Die heeft weer… een prachtige vlinder.…

Laat me de wollen wanten zijn die je zachte handen beschermen tegen de ijzige kou laat me de bron zijn waaraan je je laaft en waardoor jij opbloeit als een roos laat me licht zijn in je donkerste nacht weet dat ik dat alles ben omdat jij in mij huist.…

ik ben het zuiverste dier op aarde ik slaap met de nacht als met mijn lichaam en de nacht wordt groter in mijn hart in het donkere weefgetouw van je vingers borduur ik een nacht van eenzaamheid veelkleurig veeleisend veranderlijk ik ken alle tranen van de eenzaamheid sla mij maak mij open ik ben een roos van vrolijkheid kom hier vertrouw…

vandaag ging ik op visite bij mijn ouders heb de roos gesnoeid, dode bladeren verwijderd de onvermijdbare buren gedag gezegd, water geven was niet nodig het had geregend afgelopen nacht zij aan zij, hij aan hij hier wordt bewust gerust ik ga weer op huis aan…

de duif van vrede vliegt met verschroeide vleugels over de aarde moe is zij verjaagd door het vuur van dodelijke haat deze nacht zal een Kind zijn missie hernieuwen door geboorte van Liefde de roos en de lelie zullen verenigd bloeien in een nederige stal…

Als ik dood ben, breng een roos mee Een roos staat voor liefde, kleur en vreugde Dus als je van me hield, breng een roos mee Ken je me goed, dan weet je dat hij rood moet zijn Heb ik ooit maar iets betekend, breng een roos mee Kun je om me lachen...dan heb ik het goed gedaan Dus...als ik dood ben, breng een roos mee…

Gewikkeld in nachtblauw satijn denk ik terug aan de geuren van de zomer vol lavendel en rose rozen droom ik terug naar de zwoele lange nachten vol fonkelende sterren onder een wassende maan waar ik de slaap niet meer kon vatten en de ongesproken woorden nog nagalmen in de diepte van de nacht waar dromen samenkomen adem ik gedachtekracht…

grindpad achter het hek aan het eind van het grindpad vraagt de stilte om aandacht geen geruis in bomen geen bewegend gras de vogel zingt geen lied de dood maakt me hier wakker ik wist nooit goed wie je was en waar kon je moeilijk volgen op je zelfgemaakt kompas je achterstevoren denken je eindeloze fantasie je knikkeren met…

Eenzaam liep jij ons huis voorbij in de nacht. Ik hoorde jouw gehaaste stappen op het voetpad keek niet op, werkte gewoon door. Hoe kon ik weten wie jij was? Waarom doolde jij zo laat nog rond? Werd je in het donker ergens opgewacht? Man of vrouw, wie zal het zeggen? Je blijft een raadsel.…

op een open plaats verscholen in een bos steunt een stil figuur op een houten ros verenigd met een stronk en één met zijn schalmei laat hij muziek dromen voor al wie komt ... langszij eenzaam is de nacht zonder al zijn sterren en tevens ook die man ... die geen woorden spreken kan!…

Amos had de dood verbloemd geroken en vluchtte voor de naderende nacht met open ogen in de open pracht: een wilde roos en vorstelijk ontloken. O, die appelgeur, dat blond gestruiveld haar, die lachjes kroezend om de rozemond – hoe zou het zijn als men daar honing vond? hoe kwamen zij verduiveld tot elkaar?…

Eens liep zij daar in de tuin over de zachte rose rozenblaadjes en luisterde naar zijn woorden zacht fluisterend in het donker van de nacht nu rest haar enkel nog de herinnering van zijn lichte wapperende haren rondom de rafels van haar gezicht haar zilveren huid bestoven met de zoete geur van zijn bestaan…

kijken maar niet zien de verpakking laat zich niet raden binnenin verraadt geen roos wat groeit daar? is het liefde of jaloezie dat innerlijk broeit geen ziel kent haar zijn verlangen waar de nacht zich schuil houdt in het donker klopt de schoonheid vanuit het hart onderhuids…

Roos, ik roep je zacht maar je splijt mijn nacht op dit sprakeloze papier waar gedachten rusteloos bewegen. Weet dat ik je zal beminnen tot in de eeuwigheid der zinnen dat ik naar je taal met de echo als klankensmale blijf herhalen. Ik schrijf water tot het trilt in het diepste wezen van het woord: melodie.…

de rosse avondlucht verraadt een eerste koude nacht – een boer die langs zijn dieren gaat terwijl de winter wacht. de deuren dicht, ontsteek het licht, het houtvuur trekt al aan de dag voorbij kom jij bij mij laat ik je nooit meer gaan.…

Dat vriendelijke aanbod heb ik toen Vanaf mijn stalen ros maar afgeslagen: "Mijn blaas is al de hele nacht getest, Twee kratjes bier verwerkt mijn blaas nog best."…

op een open plaats diep in een oud bos steunt een stil figuur op een houten ros verenigd met een stronk en één met zijn schalmei laat hij muziek dromen voor al wie komt ... langszij eenzaam is de nacht zonder al zijn sterren en tevens ook die man ... die geen woorden spreken kan!…

Monddood voorbij Versteende tranen Op wangen Gebeeldhouwd Gevangen Fossiele roos. Te be- en in te ademen Ten diepste Tot zij zich Openbaart* Roos op termijn. Tenslotte Gruistranen. Wind. Weg Tranen. Nat Herboren Heerlijk bad Napijn.…

Die roos ben jij, de vlinder... mijn gedachte! Bedroefd of blij, zó dag als nachte bij jou is hij!…

zodat hij geen beslag op mij kan leggen ik nooit een eindbestemming vorm hij zegt dat het leven van hem afhangt in het licht van de lantaarnpaal zie ik hoe hij zijn beeld laat verdwijnen de nacht hervat zijn adem boven slaapt alles wat ik liefheb zolang ik mij maar niet verroer…

in een met tranen gevulde inktpot doop ik mijn vulpen in de hoop woorden te vinden voor een engel zoals jij op een doodgewone dag in maart zit je toevallig in de tram tot de wereld ineens stil staat jouw wereld er wordt geschoten juist op dat moment zit jij op de verkeerde plek door niet te vatten redenen word jij uit ons leven gerukt…

ze zijn te laat veel te laat vijf dagen geleden schreef je dat ze je onderhanden gingen nemen op 14 maart kreeg je de eerste aderlating op de 16e ben je er tussenuit geglipt ze zijn te laat veel te laat ik had je nog vele uren in de natuur gegund, waar je zo intens van genoot die je prachtig vastlegde jouw prachtige kleindochter die…

Donkere wolken, zonsverduistering dagen die geen licht verdragen in de stilte van de nacht ruik je zijn adem proeven lippen zilte zee fluistering in de wind liefde is wijsheid het geduld van een moeder een bloem in de knop een roos die steeds opnieuw weer openbloeit…

EEN ROOS IN JE HAND Ik heb je een roos in je hand gezet de rode roos, die de liefde vertolkt Op jou ligt de rest van mijn boeket ’t is kil voor mij en zwaarbewolkt Ik heb jou de roos in ‘t haar gelegd de roos die aan eertijds denken laat Ik heb mij heel sterk aan je gehecht en dus met jou in de liefde gewaad Ik heb je mijn roos…

Een roos opent, een roos sluit. Je staat naast me, je maakt geluid De roos opent… Ik ruik nog één keer je geur, voor ik mijn ogen sluit. Ik zie je voor me, je was als de wortels in een kluit. Je hield alles bij elkaar, nu moeten we zonder jou vooruit. We houden van je, De roos sluit……

bloedrood gloeiend schoon en groeiend scherp en boeiend stralend bloeiend één nacht van storm haar lichaam knakt behoudt haar trots haar bloem in vorm bloedrood vervloeiend haar eer ter aarde haar ziel vermoeiend haar hart roodgloeiend haar eigenwaarde…

Ze bracht een rode roos mee, voor haar vader, waar is dat voor, vroeg hij? Gewoon omdat het vaderdag is Pa en jij heel belangrijk bent voor mij. Dit zegt meer dan duizend woorden, die allemaal al zijn gezegd. Want dit is liefde en net als de roos, geen namaak, dit is ècht!…