Alle inzendingen over rotzooi

de buren klagen steen en been getverderrie rotzooi troep en herrie huishouden van jan steen groenten staan te rotten peuters doen het niet in potten de muizen lopen over wat wilt u zei de heer des huizes hoge kunst staat hier onbetwist nummer één wij zijn ingericht naar een echte Jan Steen…

stapel koppen voor de weg omhoog zet voeten in oogkassen zonder zicht kaken grijnzen onder het gewicht schreeuw en vloek hoek genadeloos graai botten bij elkaar beklim het paradijs versterf de dood met oud en grijs schop en trap om uit de rotzooi in de hemel aan te komen dromend daar alleen te zijn, de beste op het hoogste stapeltje…

bij grens verleggend sociaal in het verkeer zou best eens wat gezegd het is nu van rotzooi maar wat aan een beetje toeteren laat maar gaan bij het serveren stond onlangs de ontvangende partij te heupwiegen met loense grijns de bal belandde naast de tafel uit dubbel gevoel te zwoel gespleten om raak te slaan wat moet fatsoen…

Het rukt en snijdt vol woede Je longen eruit Je gewurgde keel weigert lucht Woorden persen vol kracht Je ogen uit hun kas de rotzooi in je hoofd de smerige zoute modder Vermenigvuldigt, Stapelt, stapelt Geef me een mes, een zaag, een bijl Alsjeblieft, bevrijdt me te laat ik barst, ik scheur Geluidloos verdronken in mezelf…

ik heb over hoofden gelopen het bieden en loven gezien de kleine tragedies van hopen en kopen het moeten laten misschien inhaal en hebzucht verstolen in lach stiekeme vreugde als de koper toch hapt het feest is geweest het plein bijna verlaten de rotzooi voor ieder te rapen plots klinkt de kreet van een kind dat in de troep zijn…

Bakken vol rotzooi en gebruikte spullen gaan met het vuilnis mee. Wat ligt mij te wachten als ik de laatste doos met leven open? Een porseleinen popje met armetierige beentjes, gebroken armpjes. Haar bruine ogen zo beschadigd, dat ze niet eens meer mag huilen. Alleen de vuurrood gestifte lipjes nog intact.…

open Er blijft niks meer liggen geen herinneringen meer Zelfs mijn laptop gaat naar buiten om te luchten Zal ze niet blij mee zijn is een koukleum Er gaan ook personen mee daar heb ik het ook mee gehad Maar het maakt mijn leven opgelucht blij vrolijk Dus storm wind en regen kom maar op wind lucht zoveel op Het geeft je lucht En ruimt rotzooi…

Los van het alledaags gepeuter Weg van het wurgende geklier Fiets ik door Uw schepping, Heer Vaak is het een vreselijke rotzooi hier Maar ik zie grazende koeien, ik zie mooie vrouwen De hemelpoort staat op een kier Leuk gedaan, die schepping, Heer Met elke kilometer wordt het beter hier Los van het alledaags gepeuter Weg van het wurgende…

de ivoren toren wankelt gepeupel slaat zijn slag verwarring sloopt brandschattend heilige huizen de havikscherpe blik fixeert genadeloos de wrijving in de orde talenten voor de bijl bagger rotzooi waardeloos zijn ivorentorenhoog cliché voor alles dat niet past in arrogante beelden van het aantal en de macht angst doet grote bekken…

Mierenzoet druipt de stroperige rotzooi langs mijn knarsende tanden, een spoor van vernieling achterlatend. De nacht is nog langer dan de benen van de hete escortdame. Ik beuk op het gaspedaal van de Lamborghini en m'n kop knapt haast van mijn nek.…

Laat het alleen met rust, met rotzooi, met hoe dingen uit elkaar vallen, met pijn. Het is geen toeval, 'op'. Het is de regel. -------------------------------------- uit: 'Alledaagse ergernissen', 2015.…

Ik lees steeds weer over de Rotzooi en de Verziekte geesten Ik lees over Geweld en Verloedering der maatschappij Over Mensen Over de misère Ze worden beesten al maken sommigen carrière Ik zwijg en lees de krant over de Grote Praal En al die protserige lieden Weelderig uitgedost maar geestelijk zo kaal En wars van eenvoud en gewone…

ziehier het leven van Drimbel en kater geschift en geperst twee druppels in ‘t water de bruggen, de wegen, kroegen en stegen overal rotzooi en altijd weer die regen verdomd het is waar, zuiver en klaar mijn kater en ik zijn beiden halfgaar van ’t vreten uit blik, ’t schooien op straat het licht was mooi maar kwam te laat ziedaar het…

Luister, doe niet zo moeilijk jij maakt de rotzooi in huis jij saboteert wat je afspreekt en wat je belooft, waarom heb ik me zo uitgesloofd voor jou, wat verberg je voor mij, het is niet eerlijk wees een man en geef toe dat ik gelijk heb en jou kan vertrouwen…

ethische Grenzen vervagen, Moreel besef dat Nergens meer huist, Zie ik het vaakst In de bermen van De Nederlandse Wegen en paden: Tot voor kort Was het nog gewoon Dat mijn herder Bij elke stap Die hij verzette Op een wegwerp Verpakking landde Met bijhorend geluid - Nu wij met een Paar gelijkgestemden Andermans rotzooi…

Beste Jan, het moet me van het hart Dat ik kritiek (Bet Weter's) ondersteun 't Verweer van jou is ditmaal Naïef als 't rijm van je gedicht We zijn van jou voorwaar beter gewend Met hij en zij wou ik geen nadruk leggen op het "wij"-gevoel, Als wel de overkill van 't ik, de overdaad die 't ego krijgt in hedendaagse poëzie.…

Ik zet de tv aan Hoor ik een stomme conclusie door de ether gaan Als schapen gaan de mensen van de regering over de dam Wat Amerika zegt krijgen we maar zo op de boterham Er wordt niet eens geluisterd naar de mening van het volk Zo komen we in een stroomversnelling in een draaiende kolk Weet als politicus wat je te weeg brengt Als je in de rotzooi…

De zon heeft heel even geschenen eigenlijk niet eens een heel jaar plots waren ze allebei verdwenen stonden niet meer voor je klaar Hun eigen rotwereld vrat hen op drank, drugs en allerlei rotzooi dus gaven ze jou een schop en dachten niet: wat is ze mooi Ouderschap is nu uitgesloten de rechter heeft terecht beslist ze hebben jou keihard…

De tafel van gebreken stond er nog met in het midden een bosje rotzooi. Stoelen rolden weer af en aan. De spitse oren van tante Sjaan luistervinkten mee. Oh, die roddelaarster, de soeppan kan gevuld met ballen uit haar nek. Rij me maar even naar buiten kind, hier steken we niets meer op.…

getrakteerd op hoongelach strompelt hij een herberg binnen mompelt onverstaanbare zinnen het was op een bloedhete donderdag hij werd prompt de deur gewezen een glaasje kraanwater niet gegund wat een rotzooi wat een rund een man in armoede nooit geprezen nochtans moeten obers beter weten dorstige laven is barmhartig werk de Bijbel…

de straat bloedt huilend haar stenen hart ligt open en bloot als de eerste dag haar prilste fundament gelegd beklaagt ze het gebrek aan respect voor een weg die zij elke dag weer aflegt de rotzooi aan haar randen verdrijft de droge geuren steriele zachtheid ten dienste van wel zeker iedereen maar niet de sluikse storter haar witte stukjes…

oppervlakte kwamen ongeweten formuleerde de demonstratie oneliners van een onontkoombare waarheid over het dagelijkse bestaan maar het strelen werd al vlug stelen brandend vuur een verterend inferno waar liefde botste met een muur van haat geprofessionaliseerd werd de kudde geleid zonder kool en geit te gaan sparen rellen rotzooi…

Kom mensen, laat ons nu eens eerlijk wezen, dit is geen hobby meer, het is een straf (er zit maar weinig koren bij het kaf) voor hen die al die rotzooi moeten lezen. En bovendien, zo valt alom te vrezen, staat elke dichter van zichzelve paf en denkt dat als hij rusten zal in ’t graf zijn werk nog generaties wordt geprezen.…

Hier weiger je de ranzige rotzooi, In de schaduw van een schoot waar het zaad wemelt en vecht voor Later Voel je de geduldige pomp? Ze vertakt zich tot in de verste punten. Prop je vingers in de oren en hoor de diepe sapstroom. Ze voedt spieren die zich spannen wanneer ik jou optil of springlevend vil omdat je smaakt naar hinde in mei.…

Eigenlijk weet ik ook niet zo goed waar het denken ophoudt en de ontroering begint als je een kind ziet dat nog zo onbevangen naar de wereld kijkt, met blauwe ogen die nog niet al die rotzooi gezien hebben, die geen getuige waren van de vernieling waar wij elke dag mee doorgaan door onze manier van leven en consumeren, al moet gezegd dat…

Ik sta in de branding Achter mij is het één grote zandhoop Om me heen is het donker Zelfs de maan is niet te zien Ik kan de weg, die ik gegaan ben, niet goed zien Het lege strand gaapt me aan Er is geen leven te bekennen Alleen heel wat lege schelpen Ik heb niks achtergelaten (afgezien van een heleboel rotzooi) Golven komen op me af Ze dreigen…

die spruiten zijn bedorven dat ruik je toch meteen de lucht komt je tegemoet en gaat door merg en been ik heb je toch zo vaak gezegd, koop die rotzooi niet maar je moet en zou spruiten jij stuk verdriet heel de straat is vergeven en buren aan de deur nou zal je het gaan beleven met die spruitenmeur heb je nou je zin boven dat bord groene drab…

Maakt niet uit hoe je Aan je geld komt Cybercrime is inmiddels Al volkomen geaccepteerd Rotzooien met andermans PGB Daar hoef je niet voor te hebben Doorgeleerd - dat roof je gewoon - Regels zijn er voor gemaakt Om overtreden te worden En wie het laatst lacht Lacht het best - wat dacht Je van een verslavingskliniek Die wij als…

Nee hij doet nooit te nimmer ergens goed aan; ’t draait altijd uit op rotzooi door zo’n roethaan.…

Veegwagens overal om de rotzooi te ruimen. Een uitgebrande auto staat nog na te schuimen. 70 Miljoen euro is in rook opgegaan. Daarvoor heeft men uren in de rij gestaan De hulpdiensten hebben de handen vol. Auto, woning brand en uit de hand gelopen lol. Ook relschoppers laten van zich horen. Willen de openbare orde verstoren.…