Netgedichten

netgedicht (nr. 11.878):

stortstraat

de straat bloedt huilend
haar stenen hart ligt open
en bloot als de eerste dag
haar prilste fundament gelegd
beklaagt ze het gebrek
aan respect voor een weg
die zij elke dag weer aflegt

de rotzooi aan haar randen
verdrijft de droge geuren
steriele zachtheid ten dienste
van wel zeker iedereen
maar niet de sluikse storter

haar witte stukjes lijn
worden grijzer elke dag
als vuil besmeurde tranen
maar van opstand is geen sprake

straten doen niet aan politiek
ze ondergaan gelaten
het storten van
tonnen ongenoegen