In the eye
knipper
klapwiekende wimpers steken het glazen
en dolgeslagen sloepje over
achter de dijk huilt gegroefde
huizenbaksteen bosjes nutteloos
witte mascara over het
bestofte bladerpad
de overschaduwde
jongen schept zijn pollen vol
houdt het omhoog ziet het licht
enkel in stukken vallen
noemt het water
toch bewoog niets
dan de zon en ’s nachts
roestte alles nog eens
vast
de metalig ruisende rietstengels vervagen even
zwart en wit als een lekgeschreven
stilte
schiet als een fluks flapje luchtballon
de gammelgeschroefde hemelpoort aan
diggelen en noemde het
ook water
deze troosteloze waterwereld is een
goedverborgen ruimtenevel
knipoog
nu leef ik weer
op deze bol
Geplaatst in de categorie: overig