Alle inzendingen over ruine

Ruïne Bleyenbeek ---------------- Bouwval Bleyenbeek Vol ijver gerestaureerd. Verlangen naar toen. Het Lange Ven ------------- De bossen gerooid, De slenk van het Lange Ven: Herschep het landschap. Uitkijktoren ------------ De uitkijktoren: Weids zicht over het Maasland. De kerktorens wiegen.…

zomer te vol is de winter te leeg de herfst niet wil kleuren lente beloftes niet vervult Dan zoek ik dan zoek ik dan zoek ik dan zoek ik naar het vijfde seizoen Aardbeving Toen mijn aarde beefde werd dit op de schaal van Richter niet geregistreerd stonden er geen koppen in de kranten werd er niet voor mij gecollecteerd Ruïne…

In Mesocco een picknick op de ruïne geflankeerd door hellingen steilte, turend naar verten en ijlte. Hoe tussen gras, en je schoot, vermoeidheid, je altijd alert, zorgend, zoekend vertrouwend genoot en hoe we dankbaar aan het eind grinnikten, blij met een bus, een bord en een bed.…

de planten in de tuin heen en weer Ze vraagt zich af wie haar zo wil zien Ik zelf heb geen ideeën meer Hoe ik de dam van mijn eigen meer moet zijn terwijl het al overstroomt Hun die zijn verbinden ons, omdat ze ons mogen ontvangen en keuren onze omgeving af Ik zie nu pas hoe mooi de naakte boom is die ik toen ook zag Hoe afgebroken een ruïne…

Mag mijn leven, door mij geleefd, een ruïne lijken, help me dan, om verder te kijken en hoop te koesteren. Want mijn leven ligt overhoop en al zit ik met mijzelf dusdanig in de knoop, ik ontwarrel de zaak als het even kan, ook al ben ik als de dood zo bang.…

gesneven onder hagelvuur en schoten een damhert en een reebok die bezwijkt onder 't gewicht aan één muur in zijn kot Bij zomertaferelen op de velden waar edelen bij Egmond aan de Zee op jachtterreinen hun trofeeën telden en men een zotteklap uitdeelt of twee Daar kwamen Belle en Rebelle nader geruisloos op een merrie en een ruin…

piemel Hoe pluche kinderonschuld omhult We uitkijken op vlinders tussen de vlinderstruiken, de vijver die rimpelt door roze visjes, een kikker zien zitten op een steen We 'n Afrikaanse zanger beluisteren hartstochtelijk Frans zingend, omdat Frankrijk zijn land nu We dan in een verzonken gebied wandelen Nu een wijd weiland waar een ruïne…

een doorleefd verhaal net als een opa op dat bankje in wiens vertrokken rimpels je kunt lezen dat hij daar in dromen van toen zit rond te varen ze verraden misschien waar hij wil wezen z’n verleden een andere wending geven de hem ooit opgedrongen woeste levenszee alsnog proberen te laten bedaren verval spreekt soms zo’n heftige taal de ruïne…

mijn fietsenschuur lijkt wel een ruine dat is geen gecastreerde merrie maar een tikfout omdat dat niet eens toevallig functioneel is dus mag ondanks enkele muildieren die zich aan die steen blijven stoten. De lijn is open, pak die telefoon! We zoeken een heel erg prachtig dier! Het rijmt op staart en ook op maart!…

Hier maakt men constant zouteloze grappen de griep is daar, vergaat van lieverlee snelle jelle kluunt met max verstappen bij bredero, ruïne aan de zee Het land van saeftinghe achter stavoren valt droog, ligt braak, verzwolgen onder duinen 't ros van tonningen dringt zich naar voren om langs de kalme vloedlijn te gaan struinen hier…

Aan de lange lijn gekoppeld waar het zware schip aan drijft; druipend van het zweet dat droppelt langs hun lenden oud, verstijfd; Willig trekkend aan de stangen gaan twee ruinen, bruin behaard, hunne stille slentergangen, een van stap, langsheen de vaart.…

allebei Een gebroken hart Alles vernietigd Wat was zuiver en puur Om hun hart Bouwden zij een dikke muur Ook seksueel raakten zij Geblokkeerd Van haar hoefde er niemand meer in; Dat voelde verkeerd Alles voelde Onverschillig Als de dood intrad Was zij heel willig Lusteloos zit ze in de tuin Alwaar een tuinman langskomt Op zijn ruin…

wekelijks ritje op schillenboer ’s tractor die van huis ons tot school meenemen zal waar wij moeten springen omdat nooit hij stoppen wil bij een volgend glas stoken wij opnieuw naast in de tabak het vuur van herinnering waar in het stro pa zijn aardbeien kweekte in moestuin met konijnenhok struinen wij doorheen de heg terug naar de ruïne…