Alle inzendingen over rust

rust vinden rust krijgen ik ben op zoek loop er zelfs van te hijgen kan het niet vinden waar ik ook zoek het is niet zo eenvoudig als in een boek ik blijf haasten waar is toch de rust ik heb hem zo nodig ben al bijna uitgeblust wie het weet mag het zeggen ik weet het niet nog steeds niet gevonden misschien in 't verschiet…

Gelukt het mij niet om te pitten, dan ga ik lekker even zitten. Als ik een keer niet slapen kan, dan lig ik daar niet wakker van.…

Ik leg je heel even neer als handen toch weer vastpakken schud ik lijntjes tot een lach wijsheid, soms glanzend, soms mat, geeft gulle handen nog geen vingers om te wijzen wanneer ik je omdraai schicht het eerste daglicht en scherpt het zicht narcissen blijven gedijen ongegrond…

Nu, met natte brokken op het laminaat, Heb ik dan de rust gevonden.…

de druk van het bestaan een helder moment weet het afglijden de druk van de ketel een helder moment weet van gaan de druk te en dan verlang je naar rust heel bewust…

de wereld heeft geen rust, en geen spijt, geen tijd van komen, en geen tijd van gaan. we gaan naar voren toe, maar met een stap terug, geen vooruitgang boeken, geen vogelvlucht. ik zie je staan, met handen in elkaar, wachten tot het juiste woord, maar die komt er niet.…

Het klotsend water tegen de kade geluid van oneindigheid…

Maar lees de woorden van mijn liedren niet. Lees het onleesbare achter woorden. Dan zult gij weten, wat mij wreed bekoorde, Wat mij verlokte en toen verliet.…

De eerste handen lijken langzaamaan geschud Er wordt voorzichtig met elkaar gesproken Nadat een ochtendblad dat onrust wilde stoken De boel met felle oorlogstaal had opgejut 'T was in die jaren al 'n hele foute krant Die zich nu 'spreekbuis' noemt van Wakker Nederland.…

stil, lief en zacht een geweldige dag zacht omdat niemand schreeuwde stil omdat het zachtjes sneeuwde lief omdat jij bij me was stil, lief en zacht in mijn gedachten vannacht…

tinten van kleuren zweven rustig rond in de tuin de zorgeloze zon geeuwt boven mij en jij jij slaapt…

Vakantie een moment van rust, de klok staat stil aan de kust is niets meer te zien, dan water en rotsen, geen stilte, want de branding vult de gaten in de vakantierust op en toch: is het vakantie, een periode van rust.…

In een oude boom een roodborstje op de tak rust uit van de dag.…

ik zwem tegen de stroom in met achter mij het geluid van de waterval bang om op de rotsen te pletter te slaan maar stel dat ik mij mee laat voeren? en in het kolkende water naar lucht happend hangend tussen hoop en vrees naar beneden stort en daar geen rotsen vind maar waterlelies en in serene stilte blijf drijven…

Ongerijmde melancholie door vage nachtgeluiden. De roep van een nachtegaal het zacht ruisen van de wind. Geritsel tussen de struiken als een rustig zacht gefluister. Stilte, tot de nacht zijn taak overdraagt aan de nieuwe dag.…

Het heerlijke van de dood is De rust het onverstoorbare Het eeuwig nachtelijk duister Ervaren het ongekende in overvloed En zoal mocht er zijn een nieuw iets In die onvoorstelbare massa van het heelal Weet dan dat een ieder u benijdt op uw verscheiden Doch in een niet te meten tijd fragment zullen zij volgen Ga en effen het pad der vergetelheid…

er komt een tijd van rust zulks is zo goed als zeker de hoop is slechts nog een verschil te zien met uitgeblust…

Diep in haar is het verlangen zoeken naar rust en warmte die ze maar niet vinden kan.…

[Haiku] De vijver is kalm een maanbeschenen lotus bezweert het duister.…

zij heeft haar echte partner nooit goed bekeken las uit ogen hoe zij moest bewegen bestaan los van de vloer wenden en keren in handen en armen hoefde zij niet te leren zij heeft haar liefde voeten gegeven in een eindeloos zweven op aard pas als zij rust en de grond heeft gekust is hun passie bedaard…

Laat me met rust Laat me gaan Ik wil bij je vandaan Geen gedachte wil ik meer aan je besteden Ik gooi je uit mijn leven En van nu af aan Zal ik mijn weg zonder jou gaan…

Morgen zal ik vergeten zijn, alle woorden raken weggeregend tussen het schreeuwen van wat jonge mussen hongerig in hun wens naar wormen voor ze zelf na hun langdurig pikken ook weer worden weggevreten door een sluwe adelaar. Bezadigd met ellebogen afgesleten nog voor de moeite werd gevonden ze te slijpen en de woorden ooit te slijten…

Er was geen rust voor mij Niet voor mij Niet in dit leven Geen genieten van Ontspannen zijn Dat is een utopie En niet gegeven Er was geen rust in mij Niet in mijn lijf En in mijn leden Altijd doorgaan en op zoek Verder weg en immer meer Nooit eens blij Of echt tevreden Nu is er rust om mij Ze is gekomen In mijn hart En in mijn hoofd…

slaap maar sust het kind zeeblauwe ogen golven in zilverzachte haren rond haar gezicht sterrenstralen kussen mijn ogen dicht in toverlicht slaap ik veilig in haar armen en droom alles licht…

O zalig, wie des aardrijks schoot 't Herbergzaam bed der rust ontsloot In uitzicht op volmaakter morgen! Genadige Almacht, geef ons dit; En, wie hier bedel' of bezitt', Gij zult voor zijn behoefte zorgen. 's Gravenhage, 1806.…

Loop buiten diep in de nacht Voel de stilte en de rust van de nacht Dat is wat m'n leed verzacht Geen mensen om me heen Die zijn koud en gemeen De rust en de liefde van de nacht Dat is waar ik naar smacht…

De lucht wordt ijler, de eindeloosheid schijnt Door 't eindig huis, waarin wij, aardsen, wonen. Uit een ver dorp rijzen de stille tonen Van de avondklok, hoog in de lucht verreind. Zie: voor mijn blijde blikken baadt nu heind' En ver de wereld in de glans van 't schone, Hier: bomen met de zilvren bloesem-kronen, Aan d'einder 't scheem'rend…

Bij een kolkende maas mijn rust gevonden.…

of is ‘t je zelfgekozen rust die ons treuren sust…

Maar ik wist het niet en, achter tred en lust, Was 't ene, dat ik steeds begeerde, rust. - Nu, wetend dat mijn hart het leven wil Wordt de oude ontbering eindelijk in mij stil. Wat mij zo smartelijk gescheiden scheen, Onrust en rust, ik voel hen beide, in-één.…