Alle inzendingen over schenden

Gebogen hier, gebroken daar, malkaar de bomen schenden; die, scheurende uit de gronde, huis en thuis de gruw inzenden. Nu maalt hij hout en stof en steen dooreen, en roert daaronder, met gramme, en al te hol, te dol gegrol, zijn stemmendonder.…

Jagend op jonge vogels roof je een vreemd nest leeg Mijn vingers worden milde kogels waarmee ik je schenden wil Je bent wreedaardig zoals je een rafel van me scheurt een door vliegen omzwermd kadaver aan de rand van onze snelweg Ik hurk in jouw nest in een vork van twee takken Hier heb ik mijn dorst gelest Het blauwgroen ei waarop jij…

Wij mensen, doen elkaar pijn, verwonden onszelf en schenden elkaar ’s privacy wij mensen hebben geen gevoel voor zaken die er toe doen, hoe anders is het wanneer ik naar dat eenvoudige vogelnestje kijk vastgemaakt aan de boom, wordt het ieder jaar opnieuw onderhouden door iemand die oog heeft voor de natuur.…

Indien jouw neus niet dezelfde richting op staat, en je je neus hiervoor ophaalt, omdat je hiervan baalt; houdt dan de neus van voren en niet opzij, blijf optimistisch en van kwalijke rieken vrij; want wanneer je gaat voor de juiste keus, schend je nimmer je aangezicht en behoud je je goede neus.…

Zweer haar in dronken nacht geen eeuwge trouw, Gij zoudt uw eed de andre morgen schenden. Houd haar niet langer dan zij u behaagt; Dus tot geen bond geboeid, geen sleur besloten. Grijp het geluk, en wordt gij weggevaagd, Dan zij uw laatste zucht: ‘Genoeg genoten.’…

Ach waren wij haarzelve zodat wij konden uitwelven over elkander heel ons wezen - waren wij een en alleen en boven deze eenheid en alleenheid uit ons-beiden zodat wij zonder te schenden scheiden konden en zonder pijn alleen zijn – ------------------------------------- uit: Schetsen en gedichten…

Je verbood tranen maar ik schend jouw laatste wet zoals ik een fatale daad weiger. Nu vlei ik me in een vaag verlies. Je schonk een fortuin aan een zwerfkat aan 3 prille koningen met papierkronen. Je zag een karatekampioen groeien, die amper acht jaar geleden uit jouw schoot floepte. Ik dacht dat ik dapper was en je redden kon.…

Ik hijs de zeilen van de nacht en dein zachtjes mee op het kabbelen van het laatste uur Op het middelpunt der Aarde draai ik om het kookpunt en de zweren heen daar schend ik het zere been de tere wonde en iets van waarde torn ik aan de gulheid van de drukkende kracht der zwaarte Hier keert het tij, hel ik tegen slagzij aan Woest…

(voor Willem de Mérode) Ik liep onlangs door Uithuizermeeden, bij het huis van jou keek ik naar binnen, gevangen gezet om het schenden van de zeden wist jij nadien veel poëzie te ontginnen.…

De traantjes rolden neder, maar de godinne zoet: Beid*, liever zou ik schenden, zei zij, mijn rozenhoed*. En eer zij kon gedogen dat iemand die vertrad, ving zij de lauwe traantjes in een koel rozenblad. Wat geef ik om mijn rozen of ’t maaksel van mijn krans; ik zal gaan maken paarlen van ongemene glans.…

Hoeveel makkers schenden met scherpe scheuren Uitsplijtende kogels het lijf tot heilloos zeer? Hoeveel makkers liggen machtloos ter aarde Wier ellende niets meer dan sterven hoopt, Onder 't bonkend kanon of onder paarden Razend vluchtend worden zij neergetrapt, gesloopt.…

Een ziel van stoom kastijden wanneer het lijf van vlees sinds eeuwen is verrot, het is wat anders nog dan 't schenden van wat lijken, het is het waarborgsmerk van een heel ware God. Een werk zo groots, o Heer, geen epos kan 't beschrijven.…