Alle inzendingen over sleutel OR omdraaien

ren zo hard als ik kan achter gevoelens aan die er ooit waren Er nog zijn maar niet konden Geluk staat voor de deur, maar ik kies iets anders ik kies te rennen naar onzekerheid De kans op iets wat al niet werkte voorheen als een soort adrenaline rush naar afwijzing maar het vechten maakt het zo mooi de kans die geen kans is en ik geef de sleutel…

En zo verdwijnen de sleutels weer terug in de la.…

Als het hart zich opent; er altijd de juiste sleutels bestaan.…

nog altijd dicht naast elkaar en heel innig verbonden met grijs en dun geworden haar in hun broosheid, met veel zorgen zo werden zij hoogbejaard man en vrouw de handen verstrengeld ‘s winters heel dicht bij de haard hun dagen eenzaam in deuren vergrendeld de ogen ver weggezonken brillen en sleutels vaak zoek toch bleef een geborgen…

eenzaamheid door aan je te denken vergeet ik dat Het hart sterk en kwetsbaar is Kon ik maar weer iemand aanraken Die verliefd op mij is en waardeert zoals ik ben Die het slot van mijn hart kan openmaken of moet ik zelf de zeeën trotseren Door eigen liefde te creëren En niet meer wachten totdat een ander dat doet Soms moet ik maar zelf de sleutel…

ja, mijn lief, laat onszelf bevreugden elkander in de bedstee bekoren maar ik heb mijn sleutel bij vrouwe Clara verloren…

achter de veilige spiegel ligt het schrikbeeld van de andere wereld vertel me spiegel het meest vreselijke van de andere kant de spiegel omdraaiend gaapt het zwarte gat je groot grijnzend aan fluisterende echo angst voor de angst van je angst je bent maar alleen ook al zijn er altijd mensen om je heen…

Een stem horen, omdraaien weer naar jou teruggaan.…

is een vraag Die klaar ligt in het donker Van mijn hoofd, het antwoord Is al in de vraag verborgen: Laat ik me niet ontijdig omdraaien, Want ik leef in de zekerheid Dat het nooit veel goeds kan zijn…

leegheid laat het rode bankje zien het verlokkend rood is zinloos niemand wil mee diep in die grote blauwe zee de sleutel van de grote klemmende rode deur ligt op de bodem wie goed zoekt zal niets vinden de sleutel wacht…

Mijn sleutel past niet in de voordeur van mijn huis -- Mijn vorige thuis.…

zit ik in het Zelf zijn mijn tranen de sleutel pijn los te laten…

Zelfs je woorden met stukken werkelijkheid kan ik hier achterlaten maar dat doe ik niet want dan zal ik nog steeds je voetstappen horen en als ik me dan omdraai sta je naakt voor me met alles wat ik niet begrijp.…

mijn wereld is dicht ook al doe je de sleutel in het slot, openbreken zal nooit lukken mijn wereld bestaat uit verdriet, vreugde en liefde hij staat alleen open voor mensen met liefde, verdriet en vreugde toon mij jouw angst dan gaat de sleutel in het juiste slot…

Amsterdam, zondagmorgen "The day after" Het is stil in de straten van Amsterdam het is extra stil waar je maar loopt weinig toeristen wat kerkgangers een enkel baasje met een loslopende hond Tolerant Amsterdam rust uit een verdiende rust na een geslaagde 'Gay Canel Pride' Een stad om trots op te zijn een voorbeeld voor…

Onverlaten hebben De sleutel van mijn Leven weggegooid, Het op slot gezet En daarna de sleutel In de ruigte Van belendende bosjes Onvindbaar weggeslingerd - Wat nog heel goed Bruikbaar was, Staat nu voorgoed op slot, Er is geen redden meer aan - Hoogstens nog is het wachten Op een goedaardige smid Die wat opzettelijk…

de sleutel naar mijn hart ligt diep begraven onder de littekens van de liefde…

De sleutel van mijn hart is al vergeven Die heeft mijn kind van me gekregen Wil je in mijn leven komen Dan zal je de sleutel met mijn kind moeten delen Maar mijn kind zal altijd de hoofdsleutel dragen Pas je in ons leven dan kan je na je proeftijd een reservesleutel vragen Als mijn kind het goed vindt mag je die om je nek dragen Mensen komen…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Zondagmorgen ik slaap m'n roes uit door alle klokken van alle kerken heen Die roes ben ik voorbij!…

Die ene sleutel opent ook de laatste deur waar taal toegang heeft…

jij bent gesloten ik probeer duizend sleutels krijg je niet open…

Ik leg je heel even neer als handen toch weer vastpakken schud ik lijntjes tot een lach wijsheid, soms glanzend, soms mat, geeft gulle handen nog geen vingers om te wijzen wanneer ik je omdraai schicht het eerste daglicht en scherpt het zicht narcissen blijven gedijen ongegrond…

je moet omdraaien de angst en je moed tongen draaien het is te laat het spijt me voor wie ik ooit ben geweest…

dat wij hier zitten met lompen bedekt groezelige verbanden om onze koppen samen hier zitten elkaar nog net in de ogen kunnen kijken en dat we dan lachen lachen om de sleutel van ons weggeblazen huis dat wij hier zitten samen met de sleutel bedekt met lompen groezelige verbanden met stromende tranen de diepte van het ravijn…

Je kan je kop niet omdraaien of het wordt alweer geboren. Reclame borden in overvloed. Maar de boodschap is bankroet Internet was de uitkomst. Met zoveel boodschap dat je er niet uitkomt Gemak dient de mens. Maar zoveel gemak was niet de wens.…

mijn toegevoegde waarde is mij onbekend en onbekend maakt onbemind de sleutel opgevreten, maar ik heb hem nodig.. wat nu?…

ik heb mijn hart op slot gezet en met jou er in, de sleutel? geen idee! de sleutel zal niemand meer vinden. schatje, ik hou van jou voor altijd.…

De sleutel naar mijn hart is niet verloren al dacht men dat wel de sterren staan gunstig de straal van licht tot het oog aan toe vermeld. Draai om de as heen we gaan niet ter been vliegen met de vleugels der liefde sla ze open. Zoek de sleutel naar het hart we zwemmen door de lucht nog lang niet verzopen.…