Alle inzendingen over sluiten

Sluit dan je ogen neem mij waar op gevoel. Voel je hoe ik geniet? M'n woorden liefkozend, zonder geluid ... Wil je mij heel goed zien? Geef je dan over en ervaar wat ik bedoel.…

Als je de ogen sluit, weken woorden in de sneeuw. Een duistere vijver smoort hun leeg geschreeuw. Als je de ogen sluit, wordt het ego gedoofd. Witte rozen wiegen in de wind. Er stijgt een glimlach naar je hoofd. Als je de ogen sluit beademt je buik het warme ei en verdwijnt het ‘gemier’ in een zachte gloed van een avond in mei.…

onder mijn hemel van grijze haren; zij kennen nog lengte soms tot schouderhoogte naargelang het gemoed deze snaren bespeelt doch als maar meer naar ijle dikte neigen waar inhammen bij voortduring ruimte scheppen voor het schemeren in schaduw onder dit dak van toenemende jaren ligt het klooster met beelden vol gevuld en resten van…

ik dwaal weet niet waar te gaan stappen komen hinderlijk achter mij aan dan blijf ik staan voel hen schuifelend rond mij komen zij sluiten de kring en ik vol angst sta er midden in voel het gissen hoor indringend slissen waar kom jij vandaan ik heb ze niet geraapt de stappen in mijn leven zijn hun eigen weg gegaan ze komen…

Sluit ik mijn ogen Dan hoor ik de vogels Dan ruik ik de bloesem En zie ik het licht Sluit ik mijn ogen Dan voel ik jouw warmte En lees ik jouw woorden In dit gedicht Sluit ik mijn ogen Dan hoor ik de stilte Dan voel ik de kracht Die ons samen verbond Sluit ik mijn ogen Dan zie ik de jouwe Voor eeuwig gesloten In 't licht dat je…

in stappen meten ze passen spreken wat woorden maar die gaan verloren tegen de wind zij lachen met handen in liefdesbestanden vingers typen nog letters maar eigenlijk zonder belang de icoontjes die sluiten beelden hun taal houden de wereld zo buiten…

een verkleurend blad bomen sluiten hun poorten geruisloos vallend…

er knapt iets en je valt cirkelt kleuren op de wind vult het herfsttapijt met donkerrood het is geen sterven en of dood jij die groen ontlook in lentes eerste zon en naar de zomer groeide de bloemen ruikerde in volle zon hun vrucht beschermend weer omsloot het donkerrode sluiten geeft jou de levensrust om als voorjaarsgroen weer…

Als zij haar ogen sluit hoort zij de zachte klop maar weet van geen pas geen fiat geen poort Hier entert iemand die niet om welkom vraagt en vrij van zin en ding ook buiten binnen staat De djinn die ontastbaar door haar nachten slentert en haar liefde dumpt in een cirkel zonder center Uit dood keert zij weer naar stad, huis, lijf…

Als ik 's avonds voordat ik mijn ogen sluit jou met mijn woorden dit probeer te geven denk ik het is soms net een beslagen ruit veeg je ze schoon, krijg je alsnog de strepen.…

De deur je staat ervoor voor 'n gesloten of voor 'n open deur Je snuift de geur op van moeders zondagse maaltijd al zaterdag bereid Moeder neemt de tijd de spijs te bereiden en vader zorgt voor drank Met dank komen de herinneringen die zingen als 'ons kinderkoor' Bij het staan voor een deur nu -voor altijd- gesloten.…

Ik kan mijn ogen sluiten en niet meer zien. Ik kan zelfs mijn ogen openen en niet meer zien. Het doet geen pijn. Ik kan heel goed niets denken en niets hebben en niets vragen en niets zijn. ------------------------------- uit: 'De gedichten', 1998.…

waar ik welbewust mijn ogen sluiten zal weten jij en ik eindigt het samen zijn in het hier en nu het gelijktijdig weten wat jou en mij blijft is het eindeloze boek vol altijddurende verhalen dat jouw eeuwigheid opent in wederkerig samen zijn ieder aan de eigen oever van de overkanten tijd zal het blijven inspireren wat wij elkaar…

De zee sluit me in zodat mijn schreeuw terugkeert – hij kan niet zwemmen.…

Wanneer de hemel zich weer sluit.…

ik sluit vriendschap met mijn veer glanzend room witte crème met een roos als weleer op mokka bruin papier de periode van het zonnige zuiden met de pijn van de zeis die door tarwe maait onder de stekende zon van het zuiden en wat de ene mens de ander onnodig aan kan doen herinner je mij ?…

ik kijk ze aan maar voel hun blikken langs me gaan ik geef ze handen en daarna ziet niemand me meer staan ben ik soms gek een zwarte vlek die je zo weg kan vegen een vage lach een schaduw die niet mag in ieders leven wie ben ik schreeuw ik luid want ook de spiegel sluit me uit…

ik leen je lach proef de kussen van je lippen schuifel door je heen, laat je soms heel even stikken en beweeg in de souplesse van je lijf je opent wat ik sluit uit ons verlies genieten we met volle teugen ik heb je lief maar ook die heerlijke geneugten geef nu terug van wat ik heb genomen kom, laten we gaan komen…

Sluit de deur vegetarisch gemurmel met spekdikke ruggen sluit de deur ozonvretende vuilspuiters sluit de deur cultuur barbaren sla een geraamte op de muur en hang het te drogen je zelfportret…

sluit me in sluit me op sluit me af help me help me vluchtig maar niet te vaak ik hou van wat ooit was niets zal verdwijnen cirkels zijn leuker dan rechte lijnen ze kriebelen in de bochtjes als een klein geluk dat blijven wil…

Pas wanneer ik mijn ogen sluit is alles over, is alles uit, voor ik echter zover ben wil ik dat je me herkent als mezelf! Want pas als ik mijn ogen sluit hoor ik niks meer geen geluid zal dan over mijn lippen komen net zomin, als ik je aan kan horen maar tot dan: pas als ik mijn ogen sluit is alles over, is alles uit!…

Een principiële Friese ambtenaar Die homo's geenszins huwbaar schijnt te vinden Wil hen dus ook niet in de echt verbinden, Maar ik verwerp hartgrondig zijn bezwaar: Straks weigert hij ook nog om Friese vrouwen Met mannelijke Groningers te trouwen.…

Ik liep verloren door de lege straten Wanhopig speurend naar gezelligheid Op zoek naar wat vertier in deze tijd Helaas, ik zag geen mens om mee te praten Zelfs hoeren zijn niet langer aan het werk Uit nood geboren dan maar naar de kerk…

Een roos opent, een roos sluit. Je staat naast me, je maakt geluid De roos opent… Ik ruik nog één keer je geur, voor ik mijn ogen sluit. Ik zie je voor me, je was als de wortels in een kluit. Je hield alles bij elkaar, nu moeten we zonder jou vooruit. We houden van je, De roos sluit……

Wat is een mens nog waard wanneer hij niet meer werken kan? Wanneer hij loslaten moet hetgeen hij grijpen moest. Wanneer zelfopgebouwd begrip niet meer begrepen worden kan. De dichter die niet meer dichten kan. De man die broos en kwetsbaar werd. Een vrouw achter haar rollator. Wat is een mens nog waard wanneer hij oud geworden is?…

Geef me je hand, en sluit de deur geef me je hand, loop mee naar de zon geef me je hand, en sluit het verleden geef me je hand, Straks heb je nog meer verdriet.…

Er is een geest Die deuren sluit Hij is onzichtbaar Opeens zegt hij het is uit Ik heb een sleutel die iedere deur kan sluiten Ieder huis kent Van binnen en van buiten Verweven met ieders verhaal is een ontmoeting Met deze geest voor ieder fataal Het kan aardse deuren sluiten In een lichtval ongekend De mens Treedt door de deuren Van…

Wanneer ik mijn ogen sluit kom je tot leven Voel ik je lippen laat je me zweven Wanneer ik mijn ogen open wil ik je geven Wat jij hebt verdiend hier in dit leven Ik sluit graag mijn ogen want dan lijk je zo echt Maar wanneer ik ze open zie ik je gevecht Ik sluit graag mijn ogen en denk dan aan jou Dat ik ondanks dit alles…

Voor hem die jou ziet als jij je vleugels sluit zing jij de kleuren in de wind Je hoopt dat hij komt Je rent weg als hij kijkt Je sluit je vleugels en hij ziet jou…

slapende ogen sluiten alles vergetend gister vandaag al af alleen in de nacht wachtend op de morgen terwijl slapende ogen sluiten droom ik mijn morgen die vandaag gister voor altijd al was…