Alle inzendingen over smelt

Totdat de rotsen smelten in de gloed der zonnestralen - beminnen zal ik u zolang als ik zal ademhalen. Vaarwel, zoet lief, mijn enig lief! nu moet ik henenijlen - ik kere weer, al scheiden ons tienduizend lange mijlen!…

al in donkere luchten en roep om jou ik zie hoe sterren achter mij steken blijven en langzaam doven terwijl ik vuur uit mijn duizenden haren pers dunne buizen over mijn gehele lijf mijn hoofd brandt voor jou mijn handen zijn tien pennen van stralend vuur ik stijg op eigen kracht dit is niet meer naar boven ik kom eraan mijn lichaam smelt…

De naam der bitterheid van smarte Moest smelten in de zoete klank Der vreugde, bij Naomi’s dank, Toen zij een kleinzoon drukte aan ’t harte! En ’t huis van Ruth, tot heil der aard Moest Isrels hope zijn na dezen, En als van Perez vruchtbaar wezen, Die Thamar Juda had gebaard.…

herinnering dat zich ankert dat de droom in mijn bestaan nooit wankelt De tijd stond altijd stil, met jouw ideaal de droom van eeuwigheid, stemt de juiste noot klank uit paradijs, met de nacht in het zicht geboren nachtegaal, in het avondrood wanneer de zon ondergaat waar jij de dag verlaat om ons visioen in één wereld te smelten…

Betwijfel het, Maar perfect voor een studentenkamer, een bijkeuken of een kampeer gelegenheid De pootjes smelten de top van mijn koelkast een beetje, wat kleine misvormingen achterliet, maar verder niets alarmerends Voor de prijs krijg je een stabiel apparaat die ook deze nerveuze kok blij maakte ...en ons, consumenten in spe, na…

Nommer Twee liet zijn getrouwen Lopen voor een kleine meid, Die hem strengen op leert houên, Smelten doet van zaligheid. ’t Was een fiere, forse jongen, Die altijd mijn poken brak; Onbedwingbaar, nu bedwongen, Door een zachte vrouweplak!…

het kind, o en meer dan aan weerklank en stem in hem leeft En zijn naam zij gezegend de eeuwigheid lang Zij gezegend de naam van de Heer Van de opgang der zon, tot haar ondergang zij gezegend de naam van de heer die de sneeuwvlokken zendt als de wolkige wol en de rijm als verdwarrelende as Als hij spreekt lopen alle stuwmeren vol En alles smelt…

De hemel smelt in zuurstokroze dampen uiteen. Het meisje aan de waterkant, moederziel alleen Aeolus speelt zachtjes met haar ravenzwarte haren maar wie brengt haar woeste geest tot bedaren? Wie temt in haar het wilde dier? Wie brengt haar terug tot essentie, hier bij de rivier?…

Dan hijgen op der lippen boord, In hete kussen halfgesmoord, De vlotgeworden zielen: Dan smelten, vlieten ze onder één, In de onbeschrijfbre zalgheên. Waarvan de kusjens krielen.…

je van tree naar tree stappend waar jij bank en kinderstoel als heuse bergen klautert met gespreide armpjes hol jij om ze lekker nat te knuffelen of om kusjes te brengen of te halen van pappa naar mama en iedereen van rotterdam tot frankrijk vloog jij naar opa en oma op de camping waar jij van jan en oude alleman de harten stelend smelten…

Leugen en dwaling Smelten voor U. ’t Heelal veroudert, alles verandert ééns: Uw woord is eeuwig, vast uw getuigenis; 't Woeden der eeuwen spilt op dien rotssteen Al zijn geweld.…

Kindren, bouwers van paleizen, hebt gij wel geteld, dat wat smetloos nu verrijze spoedig smelt? Het verblindend blank der aarde gaat in zonnebrand teloor, kus, die kuislijk gij aanvaardde, schroeit eenmaal der zinnen gloor.…

's Morgens smelt er koele damp Uit dauw, en 's middags brandt de geele lamp Van 't licht er nevelig. En waar de laan Stuitte op akkers die in breede baan Lui lagen langs een helling, zat ze neer. De hemel was in wolken als een meer Gevat in rotsen. Die zwollen omhoog Heel ver in 't Oosten waar de ronde boog Ligt van den horizon.…