Alle inzendingen over spreken en zwijgen

Meestal heeft onze kroonprins weinig zin Zich over mensenrechten uit te spreken, Maar laatst moest hij het zwijgen toch verbreken En toen nam hij een dapper standpunt in: “Ik leef sterk met de Tibetanen mee. Ook zij hebben ginds recht op een wc!”…

Mijn vader zit in mijn overhemd hij heeft zich in de kraag vermomd zodat als ik wil spreken hij zich strak trekt en ik word verstomd hij wil graag dat ik er het zwijgen toe doe maar hij kan mij niet meer breken hij zit in mijn overhemd en dat doet er lang niet meer toe.…

Heeft iemand hem nou nooit eens toevertrouwd Dat spreken zilver is en zwijgen goud….?…

Want reken maar dat Plasterk nu onthoudt Dat spreken zilver is en zwijgen goud.…

Soms zijn confrontaties, complete hordes die " genomen" moeten worden, vaak lijkt het beter, de ogen te sluiten, de oren op non- actief te zetten, vooraleer men de mond opent en gezegdes uit, die beter gemeden kunnen worden, want al is de waarheid nog zo snel...... een confrontatie achterhaalt haar wel!…

Namen worden vergeten. Het bestaan zal vervagen als een dwalende ochtendmist. Diep in het geheugen wegzinkende herinneringen zullen het zijn van ons wezen terugbrengen tot iets wat ooit was, maar nooit meer zal zijn of worden. Alles wat was en zou zijn werd ons ontnomen. Alles wat was werd tot niets gemaakt.…

Ogen spreken, zeggen meer Dan ik ooit heb gepraat Ze kijken, stoppen nooit vanzelf Pas dan als je ze zwijgen laat Versta ze toch, kijk ook naar mij Of ben ik blind, wil ik niet weten Dat je best wel kijkt, maar zegt Je kunt het wel vergeten…

Ik respecteer stilte in al haar aspecten Afwezigheid van digitaal een woordeloos uitmonden Daar het huidige zich niet verroert spreekt geestverwantschap wel tot de verbeelding Waar het hart klopt is stille hoop wat ruimte geeft om zwijgen te laten spreken…

een traan nuchter van geest en vertrouwen maakt het rouwen lichter op de dag het is geen feest maar het mag een enkele lach herinnering ogen spreken van gedrag er ligt zwijgen in het groeiend zien vluchtige blikken, voorzichtige knikken een hand rust op een schouder het weten, we worden ouder…

Dat ogen kruisen mijd ik zoveel mogelijk warme gloed bloost dan immers rode wangen als hand dan hand wil zoeken doch trillend afwacht harten blijven zwijgen zullen lippen dan ooit spreken met een kus…

Soms is spreken moeilijk om tegen die ander te zeggen wat je nu precies bedoelt. Soms kan je beter zwijgen omdat vaak onbedoeld woorden kunnen kwetsen. Soms laat ik mijn woorden toch horen om in die ander haar of zijn ogen te kijken zodat ze zien wat ik bedoel.…

is zilver zwijgen begrijpen…

in een aangetast luisteren hoor ik fluisterende stemmen in het voorbij gaan spreken in wanorde en waarheid van herhaling en doodse dingen wat met mij oud zal worden en het verleden zal bedekken zo ons zwijgen, zo ons zeggen. niets werd ons beloofd, alleen het leven dat wij kozen kan ons nemen of verlaten……

De dag waarop de monden gaan zwijgen en de harten zullen spreken. De dag waarop niemand zijn hart zal breken. Die dag heeft niemand verdriet of pijn. Ja, vandaag is die dag, de dag van Valentijn.…

wat stilletjes een ietwat verlegen kijkt ze voor zich uit zal ze zeggen wat haar hart beroerd dan als besluit te zwijgen want ogen spreken immers de eigen taal met een aarzelende glimlach legt ze haar hand in de zijne hij vangt haar fluister luisterend naar de wind kussend met zijn ogen…

een hart kan zwijgen zolang dat beter is een tijd een hart kan bloeden als dat nodig is in strijd een hart kan spreken maar zij bepaalt het juiste moment zij zal nooit liegen zij weet alles zij is het die jou kent een hart kan breken en weer helen zij kan niet delen in liefdeloosheid…

wie of wat ben jij we hebben het je toch verteld spreken is zilver zwijgen is goud maar je kunt het gewoon niet laten zoekt ruzie met alles en iedereen gelijk moet je hebben en je zult het krijgen jouw woord is het juiste en dan ook het laatste wat wil je nu… een glaasje babbelwater of een groot stuk appeltaart!…

Jij was stil en viel niet op Alleen je zacht gelaat En je gekrulde lokken Ik zag de wereld door mijn ogen Als kind vaag en merkte niet de kloof Dat mijn spreken en jou zwijgen groter werd Nu zijn we ouder en leven in andere huizen Met onze liefdes die verschillend zijn Ik wil je zoeken en omarmen Maar kan je stilte niet bereiken Zo…

En je slingert tussen zwijgen en spreken zwijgen mythische tranen komen van ver. Alles is ver en verhalen nog verder men moet ze overdragen Verdriet leert men schragen vaak op papier soms in het echt…

In 6 talen moet hij leren zwijgen spreken gaat hem heel goed af de loftrompet zou hij kunnen krijgen als hij zichzelf 10 seconden denken gaf Frans Timmermans ga niet naast je schoenen lopen na zo veel lof liggen de valkuilen open…

urgentie voor mijn zwijgen of noodzaak om te spreken het begint met het verval een eerste stap vergankelijkheid in de hoop dat alles terugkomt.…

soms is spreken aartsmoeilijk om precies te kunnen uitdrukken wat mijn liefde voor jou betekent. daarom zwijg ik op dat subliem moment in alle wereldtalen. maar... vol gevoel speel ik dan dankbaar een vioolconcerto van mozart. als die snaren uni solo trillen met die van mijn hart worden woorden overbodig!…

echte vrienden zijn moeilijk te vinden maar als je ze hebt kan je je niet meer ontbinden echte liefde is niet groot maar wel sterk en zo lang tot de dood echte woorden spreken niet, ze doen je zwijgen of troosten verdriet wat is echt en wat is schijn? de kans om iets te vinden wat echt is, is klein.…

Oma zei vroeger altijd " klagers geen nood" Nooit gedacht, dat die Uitspraak me nog overvallen zou. 'k ben zo duf als een konijn, Zo suf als een wezel Zo traag als een slak Kortom: vandaag overvalt Oma me met " klagers geen nood" Want het kan altijd erger.…

Alleen de bomen spreken geluidloos naamloos in groei van de natuur rivieren worden smaller in ruimte in gedachten zonder poëzie beschrijf je landschap in een boek alsof er niemand jou kent ondanks jouw zwijgen is er een verhaal in de beeldentaal van tederheid leeft het schaduwland in gedachten.…

stil is de machteloosheid als door duizend glazen deuren roep ik jou toch hoor je mij niet (veilig) binnenin gekropen naar daar, waar woorden niet te vinden zijn zwijg je in alle talen ogen spreken boekdelen vol inktloze letters die nooit geschreven zullen worden daar verdriet geen kleur heeft…

Heeft bewustzijn zin als zin ontbreekt en bewust overschat Zijn het woorden of de daden die zoveel invloed hebben Lijken de wegen vol hobbels en toch is het plat Zegt men weleens dat spreken zilver is en zwijgen goud Toont dit jouw stilte, jouw vorm, gesneden uit hout…

Lang geleden staken naalden in mijn keel als ik wou spreken. Er was een waslijst met gebreken waar ik verder over zwijg want steeds wanneer ik iets wil zeggen: ja ik wil, pas op een bus, of dat ik, help, niet zwemmen kan, wordt mijn tong een stop van kurk, schieten messen door mijn huig en trekt mijn strot het keelgat uit.…

Genen reizen in estafette. Ze zijn onsterfelijk. Dat wij maar een eeuwtje leven, is helemaal niet waar. Onze voorouders hebben we niet gekend. Ze hadden hun stokjes al doorgegeven. Zij zijn gestorven, maar niet verloren. Wij levenden doen al jarenlang ons best. Nakinderen zullen eeuwen na ons erven. Zij zijn nog ongeboren.…

lief, zo lief jouw woorden steken niet zij strelen zacht de puntjes op de i ik heb je lief, zo lief als zinnen een web van lentedraden weven en vochtig de dageraad raken ik heb je lief zo lief wanneer lippen zwijgen en de taal der minne laten spreken ja, dan heb ik je lief zo lief…