Alle inzendingen over sprekend

woorden sprekend lippen die zich vormen naar klinkers en consonanten in een onbekende taal ogen weerspiegelen de betekenis van vorm en staven stem totdat het is alleen maar een droom met haar hoofd tegen zijn schouder luisterend naar het geluid van verre gerust stellende drums…

een vrouw sprekend de mijne in het Wereld Contact Centrum zij ziet het lichten lippen komen in beweging de mond opent ik zie wat niemand ziet Harry Mulisch klopt acht maal aan een roze reuze poort met een reiskredietbrief…

men was allang vergeten dat het kon maar het gebeurde: met een zacht gereutel stierf de tv. het sprekend paard verbleekte het licht werd opgestoken en de vader aanzag zijn zoon die bij een storing werd verwekt en zei: wat ben je oud geworden, jongen. --------------------------------------------------- uit: 'Verzamelde liedjes en gedichten…

Steeds minder word ik langs buiten het dunne een muur waar ik langs leef steeds meer kantlijnen het werkvlak het zwijgen alsof er een oude stiel is bewaker van een leeg bed op de rand met het sprekende hoeven geen lakens meer uitgedeeld…

je schijnt wel maar je warmte voel ik niet wolken verdelen je licht in het wit van hun vormen ik mis in de kleuren hun ziel altijd jouw sprekend bewijs kom breek maar door in een lach en wat ogen straal jouw zon niet op mijn huid maar diep van binnenuit…

Nu wordt hij bij elke thuiskomst beloond, elke keer als hij nu binnenkomt wordt hij begroet met kwispelende staart en sprekende ogen. Zijn eenzaamheid is vervlogen voortaan zijn al zijn eenzame monologen spraakzame dialogen.…

Als ik je foto zie die sprekende ogen die zoveel mensen mogen zie ik een bange blik Als ik je foto zie met net nog geen traan maar trillende lippen alsof die traan zo rollen kan gaan Een mooie foto, maar toch ook niet omdat men er meer in ziet Angst, maar vooral veel verdriet…

verdrietig sprekend met diepzinnige woorden vechtend tegen de boosheid voorzichtig zoekend tussen bedreigende verhalen wachtend op de eerlijkheid eindeloos vluchtend naar veilige plekken aanvaardend van de waarheid hoopvol ontmoetend voorbij alle grenzen klievend door de eenzaamheid…

Ons hart dat sprekend op onze tong, in blind vertrouwen klopt.…

een droevig gevoel reikt je hart schendt de grens van het vertrouwen het vertrouwen dat geboren werd om van iemand te houden sprekende vlinders die van gevoel tot gevoel zweven in je buik emotionele gedachten die botsen om een liefdevol…

Elke zondag rookt hij zijn Toscaanse pijp Heel veel mensen zeggen dat ik op hem lijk “Sprekend je vader, je hebt echt zijn gezicht” Papa schrijft dan stiekem wat, in een klein gedicht Ik zal hem alles gunnen Maar als hij dingen schrijft die niet, of nog niet kunnen Dan vind ik dat hij te ver gaat, Omdat ik er nog niet ben, zijn kind nog niet…

. ------------------------------------------ uit: 'De sprekende gelijkenis', 1979.…

voorgewend van zelf sprekend jeuken pennemessen in zijn rugvacht misantropisch getrapte vallen missen lukraak een beer richt zich op toont hoofdschuddend zijn tanden niemand ziet het scherp van zijn klauwen kalm verzaakt beslist hij het schijntoneel er is wel honing maar het loont de moeite niet…

Onder een deken van leugens houdt de (ware) toedracht zich verborgen zelfs de maan krijgt er geen vat op ondanks haar sprekende verschijning speels licht zij een tipje van de sluier op doch niet te veel, blijft mystiek de voertaal en straalt op haar mooist wanneer zij hen in ultieme vervoering kan brengen…

er gaat een loutering door deze herfst elke gedachte dwarrelt naar aardse sferen eeuwen vergruizen in bos en laan adem vult zich met zilveren stem sprekend gelijkend met elk kleurig blad en over water in lucht verscholen; de plek in herinnering waar ik ben…

woorden sprekend lippen die zich vormen naar klinkers en consonanten in een onbekende taal ogen weerspiegelen de betekenis van vorm en staven stem totdat de woorden vallen in een zilveren schaal het is alleen maar een droom met haar hoofd tegen zijn schouder luisterend naar het geluid van verre trommels…

Regen en wind verwaaien woorden als grauwe druppels naar de zinloze uitgang van een sprekend verhaal Niet elke ingang kan vertellen, noch welke taal van spreken kan verwoorden hoe de weg wordt gelezen Toch wordt elk hoofdstuk begrepen en uiteindelijk komen we allemaal thuis…

Nu de lage mist de sprekende morgen verlaat en de klimop als een bejaarde man zijn laatste haren kamt glinsteren de knoppen van de gesnoeide perenboom als koeienogen in een slagerij de buren zijn onzichtbaar er druipt slechts wat condens aan hun badkamerraam, misschien hebben ze mij vanmorgen al in mijn blootje zien staan…

Schelpen wijzen waar wanneer wie wil haar verlangen troosten met sprekend zilver en zwijgend zilt.…

(neballat) ik loop hand in hand met leven en het oordeel van de dag geven ligt in licht dat ogen opent uit een sprekend hart hoezeer is smart de bijbel van de ziel? ik viel en stond op stepping stones de berg is hoog en ik sta klein volledig mens te zijn…

Zodat het sprekend lijkt op wat eens Mao bood.…

Wil ze drijven in haar eigen bloemenbed het groene haar de rooskleurige sprekende ogen wil ze drinken onder dauw van meidoorn licht als lucht wolkendromen verzinnen wil ze liefde zingen in haar eindeloze land windzinderend aanschouwen de heldere blauwe lach eenvoudig als ze aangereikt gewoon leven in een uitgestrekte hand…

een kinderstem sprak de wereld toe niet meer te vechten - met haar sprekende ogen wist ze ieder mens te raken. haar mond was en is nog steeds stil omdat doden nu eenmaal niet praten. maar de klanken van dit meisje heeft iedereen diep ontroerd - met een pen kon zij precies omschrijven hoe harten werden ontnomen en ontvoerd.…

de gelijkenis is uitzonderlijk minutenlang dwalen mijn ogen naar de persoon in wiens jas ik woon zelfportret bevestigt beeld van vergeten foto's in een schoenendoos op zolder toch is het anders nu alsof er iemand in woont wiens sprekende evenbeeld in woord en gedachtegang kleurt bij het mijne is het thuiskomen teder…

Vervloeien blauw en indigo tot sprekend violet. Dan regent het kleur hand-in-hand. Het is die natuur, Het is het groen dat dan groeit, Het is het leven dat dan bloeit. Het is, dat alles, in zijn verband. Het is, wij zijn, allen bloedverwant.…

Teveel geschreven nooit eens serieus Ook nu niet Niet eens voor even Verkeerd begrepen Onbewust, bewust Heb geen antwoord klaar Je zegt het maar Hoe nu verder Onder eerlijkheid bedolven De waarheid moet eruit Teveel onzin gedolven Waardering om wat je doet Sprekend hart vol liefde Wil je geen pijn doen Ongewild schreeuwt mijn gevoel…

In wonderen verborgen woorden van sprekend vermogen laten de wereld meer ogen naar een nieuwe morgen tot emotie bewogen. Wanneer lippen ongesproken zo geluidloos blijven spoken me hier binnen telkens raakt.…

de nacht is nog zwart als mijn ochtendpen de eerste letters schrijft op deze dag de stilte blijft sacraal als ik wat lijnen sprekend op het blanco teken wat zal deze morgen geven als zon de zegels tussen de regels transparanter maakt tonen zij het resultaat van mijmering en dromen of laten ze de dag met zijn verrassing…

Voor de één vanzelf sprekend. Voor de ander met verdriet getekend. Voor de één een zege. Voor de ander niet weggelegen. Maar een ding is een feit. Je kan niet zonder, je hebt het nodig die geborgenheid.…

Apathisch zag ik jouw sprekende gezicht Langs schappen van de kleurrijkste wijn. Jouw mysterie houdt mij in evenwicht. De ontbrekende conversatie maakte het bitter. Ik kan alleen nog wensen om te proosten Naar aanleiding van mijn geschreven verhaal. De kenmerken zijn zacht, soepel en fris. Misschien kom ik je nog tegen op twitter.…