Alle inzendingen over stemmetjes

Een onderonsje fluisteren een vogel fladdert de felle zon warmt kinderhandjes gevouwen glimlachjes kleine stemmetjes boeiende levens.…

Elke morgen hoor ik hen weer met hun hoge stemmetjes, hun klaterende lach; ze maken mijn ziel weer jong - halen me uit de sporen vanzelfsprekendheid en tille me op tot hun hoogte: dicht bij de aarde kijkend naar omhoog.…

Drie kinderen hun moeder en als laatste de vader wat heeft zich afgespeeld achter hun deur wat heeft er gespookt door zijn hoofd verbijstering en verdriet een heel leven voor de boeg die kleintjes stoeltjes leeg in de klas stemmetjes verstild zo wreed hun lot…

In haar mandje korstjes brood opwinding kleurt haar wangen rood, oogjes glansen van driftige spoed, klamme handjes in haar bonte schoot vertaalt de sterretjes in haar regenboog. De zon komt haar tegemoet, naar het park in ijver onbevangen, een dagelijks feest, de dag verloren, als ze daar niet is geweest zilveren kringen in de vijver, kinnetje…

het is als een zacht kabbelen dat babbelen van de stemmetjes in mijn hoofd een achtergrond geluid als het ver geruis van de golfjes in de zee soms verheft er zich een slaat dan indringend over het water neemt hem mee maar als het stormt en emoties schreeuwen om gehoord te worden is er ruzie die snel overslaat in elkaar verbaal…

Praten over stemmetjes in je hoofd, kost je gewoon de kop!…

had last van muizenissen vannacht hoorde ze rondhuppelen in de donkere hoekjes van mijn hoofd ze hielden me wakker met hun geknabbel en geknaag kon maar niet ophouden met luisteren naar het zachte fluisteren van hun kleine stemmetjes het getrippel en getrappel van hun kleine pootjes die zachtjes mijn geest beroerden mij manend: “Stop toch…

waar kleuren langzaam nestelen in grijs van grauwe maanden slaapt wit in pas gevallen sneeuw zijn winters maagdelijk rusten toch zal er iets gaan broeien in leven dat door snoeien kort gehouden wordt het zijn geen stemmetjes die soms winden kleuren wel de klank van samenspraak die over het mysterie van de blauwdruk gaat…

Toevallig sprak ik hem vandaag ik de stad Hij had zo genoten van Kraay en van Kat Maar dat ze met ene de Haan heeft gelopen Hij heeft van dat merk nooit een pot willen kopen Het huisje stond alweer een tijdje te koop Ze had het verbouwd en gered van de sloop Nu piepten de deuren, de waslijn hing los Er klonken geen stemmetjes meer in het bos…

het zijn geen duizend stemmetjes die je vragen om het genoegen van verslaving steeds maar weer toe te staan een lot dat jij met velen deelt jij bent zo geschapen met een gen teveel maar werken aan jezelf dat moet iedereen zelf bepalen hoe jij in het leven staat waar je echt voor gaat lijden is de kracht om van verslaving te…

Zorgvuldig stoft ze haar lievelingen af, voedt ze, luistert naar hun lieve stemmetjes, maar stopt haar oren dicht voor gemurmel of geschreeuw. De liefste neemt ze mee in haar warme bed. Maar soms lukt het niet de krengen uit haar buurt te houden. Dan doet ze geen oog dicht.…

ijl trillend glasachtig onzichtbaar haast zweven elfen fluorescerend in regenboogkleuren boven De Gaast Westerwolde is hen vergeten van Munnekemoer tot De Lethe sidderend in dunne stemmetjes hun misbaar overal waar vuile wolken uitlaatgassen een stroef laagje op hun vleugels maken moeten ze wassen zweven niet meer landen met hun…

Ik wandel door het bos Daar zie ik ze vliegen Zo mooi vrolijk en los De kleine elfjes fluisteren in mijn oor We gaan je niet verlaten, zeggen de stemmetjes, die ik liever niet hoor. Dan open ik mijn ogen Moeder zit naast mijn bed Ze zit daar onbewogen Te bidden, Opdat ik het red.…

op haar geblokte vest speelt zij boter kaas en eieren van losse rafels haken gerimpelde vingers handpoppetjes met allemaal eigen stemmetjes in het hoofd geeft ze een teddybeer in haar armen leven is die niet lief en ik knik ja dan kijkt zij over het hof naar giechelende meisjes net liep hij nog daar maar zijn pootje is gebroken en zwijgt…

Leer me het geheel te zien: de grootsheid van dit heelal, de afgrondelijke diepte van de liefde, de pogingen tot vrede, de kinderlach te horen, en de stemmetjes hoog en blij. Leer me dan niet te struikelen over een molshoop, al doet een keitje in een schoen ook pijn.…

Ik sloeg mijn tenten op vóór Wilton-Feyenoord, Vermaakte 't werkvolk met wat leuke imitaties en gekke stemmetjes of schalkse declamaties. En stond met druivensuiker 's avonds aan de poort. Maar wáár ik kom slaan hele klassen op de vlucht: een werf stroomt leeg, een drukke helling wordt verlaten.…

Kabouters verbreken de stilte van het bos met stemmetjes ragfijn barsten ze los: dit oerbos dat is ons terrein jij moet hier niet zijn. De fee voegt zich erbij: ik zag het wel dat jij nu en in het verleden met je auto hard hebt gereden je hoort er niet bij.…

De koele schaduw achter het huis, mierenleeuwtjes in het zand en verderop de hoge stemmetjes van bruine kindertjes aan de kali kant Die spannende wekelijkse autotochten soms naar een ver en verlaten strand, daar zocht ik naar de mooiste schelpen met mijn broodtrommeltje in de hand.…

Ik wil niet op je gaan lijken, geen stopwoordjes overnemen, geen gezichtsuitdrukkingen, geen stemmetjes en geen meningen of principes. Laat me met rust en rot op. Kom bij me en vertel me wat je van de wereld vind. Deel je gedachten en gevoelens met me. Hou je gevoelens bij je. Zwart. Wit. Hou me vast en begrijp me.…