inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 24.725):

Kinderen

Elke morgen hoor ik hen weer
met hun hoge stemmetjes,
hun klaterende lach;
ze maken mijn ziel weer jong -
halen me uit de sporen
vanzelfsprekendheid
en tille me op
tot hun hoogte:
dicht bij de aarde
kijkend naar omhoog.

Schrijver: Adeleyd, 4 maart 2009


Geplaatst in de categorie: emoties

3.0 met 16 stemmen aantal keer bekeken 374

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
windwhisper
Datum:
4 maart 2009
Email:
schorpioen49ziggo.nl
Niets is eerlijker en puurder en onbevangener dat
het gebabbel van een kind, de lach, het snoetje,
de rode wangetjes, de klare blik
mooi mooi mooi

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)