Netgedichten

netgedicht (nr. 38.061):

grijs meisje

op haar geblokte vest
speelt zij boter kaas en eieren
van losse rafels haken
gerimpelde vingers handpoppetjes
met allemaal eigen stemmetjes

in het hoofd
geeft ze een teddybeer
in haar armen leven
is die niet lief en ik knik ja

dan kijkt zij over het hof
naar giechelende meisjes
net liep hij nog daar
maar zijn pootje is gebroken
en zwijgt plots

of ik een verstopplek weet
want er komen zo soldaten
ik doe hem onder in de tas
zeg dat alles goed komt

zij streelt mijn lange haren
je had het toch altijd
kort moeder
wel aan het einde
antwoordt ze dan

in het kamp
vraagt me naar de tijd
als ik vertrek weet zij
hoe laat het is