inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 39.891):

Laat me

1 stapje vooruit, meer dan een halve terug.
Rustig aan.
2 stappen vooruit, 3 achteruit.
Te snel.
Gun me tijd, geef me de ruimte.
Eeuwige, grote, eenzame, oningevulde ruimte.
Vrijheid.
Zonder regels, zonder afspraken.
Laat me vrij, voor altijd vrij.
Misschien, heel misschien, kunnen we dan (een tijdje) samen zijn.
Mezelf zijn, en dat jij dan jezelf bent.
En dat we het dan samen gezellig hebben.

Laat me stug zijn, en nors en nukkig.
Vraag me waarom.
Vraag me niet waarom.
Laat me uitleggen waarom en luister dan.
Als ik ja zeg bedoel ik nee.
Soms bedoel ik ook gewoon ja.
Als ik onaardig doe bedoel ik het niet tegen jou.
Trouwens soms ook wel.
Ik wil me niet hechten,
ik wil me niet kwetsbaar opstellen,
niet op iemand vertrouwen,
niet iemand missen.
Ik wil jou niet en ik wil jou. Misschien.

Lach om me wanneer ik me belachelijk gedraag,
maar neem me serieus.
Ik wil geen drinken voor je halen,
Niet je fiets voor je vasthouden,
niet naar jou toe komen als jij dat vraagt,
ik wil niks voor je doen.
Tenzij ik dat zelf wil.

Ik wil niet op je gaan lijken,
geen stopwoordjes overnemen,
geen gezichtsuitdrukkingen,
geen stemmetjes en
geen meningen of principes.

Laat me met rust en rot op.
Kom bij me en vertel me wat je van de wereld vind.
Deel je gedachten en gevoelens met me.
Hou je gevoelens bij je.

Zwart.
Wit.

Hou me vast en begrijp me.
Probeer me te begrijpen.
Ik probeer me te begrijpen
Ik weet dat ik moeilijk ben nu.
Veranderlijk als het weer en ongrijpbaar als de nacht.
Vrij als een vogel en gevangen als een vogel.
Laat me, begrijp me, blijf hier.
Geef me de ruimte.

Eeuwige ruimte.

Schrijver: Rosa Spinet, 13 juli 2011


Geplaatst in de categorie: vrijheid

3.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 186

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)