Alle inzendingen over stille verwerking

ze kan nog vragen zegt ze maar haar mond zoekt tevergeefs in het stille heden er is geen lijn die zij nog volgen kan verbanden breken met verloren tijd zij is kwijt geraakt en omgekeerd haar zijn verleerd al minder zich bewust…

Wat ongezegd mijn mond in diepe voren open spert, die ene vraag aan jou, die in stille tonen valt en sijpelt, vorm en stemming zoekt, de lippen zwanger van het zwijgen.…

rond dit mooie dorp als stille levens in een nog serene sfeer heffen bomen met hun gewitte stammen en kronen gespreide armen, zegenend, de bossen ademen zacht in hun samenhang…

kom schaduwdans je zwoele woorden in warme zinnenlust ik zal zwijgen tot de laatste pas zuchten als je verdwijnt uit het gedimde licht en je daarna zoeken in de verdovende geur van de stille lentemaan…

Aanvaard mij in mijn stille zijn als ik verdwijn in een schelp of in een steen daar ligt de bron die leven geeft zoekend in balans daar ligt het zijn wat niets verwacht niets wil niets moet en zichzelf ontmoeten wil zoals stil op de huid van mijn lief.…

In de stille nacht. Ik sluit de gordijnen tot morgen de zon weer gaat schijnen!…

Jaren gaan als dagen staan aan de wieg van het moment dageraad en avondrood sluipt heen als stille wind geeft weer wat elke stilte kent de glimlach van een kind.…

Niet alles kent woorden al het weten dat er is Verhuld in gelaagdheid verdwijnt het in aarde Daar drukt de wetenschap van het kennen zich uit Kennis groeiend in edelstenen onder de druk van eeuwen waar het stille zwijgen heerst.…

De berg in de verte met zijn witte wolken aan de top, wordt helder weerspiegeld in mijn hart, als ik aandachtig in- en uitadem, zoals een volle maan wordt weerspiegeld op roerloos water op een warme stille zomeravond.…

Lachend in de kille stille ruimte door zijn intense snikken heen weet hij toch nog te vertellen, dat zijn vragen niet meer kwellen de laatste adem, een kwestie van seconden hij was blij, dat wij er allen stonden…

Geleidelijk aan is Het water tot Stilstand gekomen En lijken zelfs De luchtzakjes in Zichzelf bevroren - In het stille ijs is Wat ooit leven heette Geworden tot het Kristallen palet Van een levende dood…

Wat had die reuzenkrab onder de leden Of vond ie er in Sea Life niet veel an Of lag het aan de zending uit Japan Dat hij zo onverwacht is overleden Ik heb de route net al uitgezocht U komt toch ook naar onze Stille Tocht ?…

de echo raapt haar stappen op een hart dat wacht ongemerkt achtergebleven zij zoekt de stille diepte op hoe zon in water leven schept wie leest in een zee van taal door de letters heen…

Ik heb de stilte ontmoet die mij voerde naar de oevers van de stille oceaan.…

een brandend vuur de zee, vooral de zee draagt wensenbootjes mee een strand verlaten de einder wacht het licht zo puur een fonkelmaan in stille gloed waakt over de nacht.…

Op zoek ben ik mijn dorst te lessen mijn honger te stillen aan bloem van kelk het blad Ik sta te boek als 'vliesvleugelig' insect zwaar op de hand ben ik niet ik zing geen lied ben zelf partituur voor hen..... die zwaarmoedig zijn.…

ik luister naar wat men niet vertelt ik vecht voor stille witte dagen ik tel vogelsporen in het zand ik zie vleugelslagen van een meeuw ik hoor tromgeroffel rrrataplan ik kijk in het donker en tast in het duister…

zwaar drukte het landschap op de aarde ze kon de grond waarop ze liep niet vertrouwen ze waadde dwars door uitgespaarde woorden de aarde beefde niets was meer hetzelfde niemand hoorde haar stille schreeuw…

winter me in een heldere stille nacht winter me met wuivende lichte weemoed winter me in verre witte wanen winter me op een licht geladen vlot winter me even maar winter me…

Een traan rolt van de aarde Een stille hete traan Het is alleen de maan Die de traan ziet gaan Red onze mooie planeet! Niet morgen maar vandaag Want wie weet Kan het nog vandaag…

Traagzaam trekt de witte wagen door de stille strate toen, en 't is wenen, en 't is klagen dat ze bin' de wijte doen!…

Hoe kan dat, in kerken en synagoges, tempels en bidhuizen geloven en ongeloven manieren om te verwerken wat ons als mensheid overkomt, dat we nooit hebben gegild om stopzetting richting de morgenstond?…

Tot dan zal ik hard moeten werken, om te verwerken een moeilijke tijd. Dat zal mij echter alleen maar sterken en mij verlossen uit mijn eenzaamheid. Als dan die klus zal zijn geklaard, kan ik mij op de toekomst richten. En weet ik: het leven is mij heel veel waard, omdat het uiteindelijk mijn hart weer mag verlichten.…

nu wel te lang En hij kijkt ook zo doordringend Het maakt me een beetje bang En dan plotseling gebeurt het Ja, heel snel, voor ik het weet Hij grijpt iets en loopt snel verder Je gelooft niet wat hij deed Want hij loopt al etend verder Ik ben even in de war Want ik zag dit niet aankomen Dit vind ik toch wel bizar Dit kan ik heel slecht verwerken…

Zo maakte ik een tijd geleden een simpel werkje over stille tochten bracht toen te berde dat we langzaamaan de stille tochten wel konden vergeten Zo maakte ik een tijd geleden een werkje omdat opnieuw iemand door een ander van het leven werd beroofd dat heet in deze tijd zinloos geweld.…

En zie, mijn ziel, zij spande haar vleugels machtig uit, vloog door de stille landen, als ijlde zij naar huis. J.Paul Jordaans (1963 - ....) 2014 **************************************** Mondnacht Es war, als hätt’ der Himmel Die Erde still geküsst, Dass sie im Blütenschimmer Von ihm nun träumen müsst.…

Ze staarde stille naar het pikkedonker, buiten deze nacht duurde voort, al meer dan een jaar Dat ze zich enkel met haar bloeden kon uiten dat was toch wel de enige oplossing, schijnbaar Deze stilte, dacht zij was thans om te snijden waarom huilde haar hart anders van de smart ‘t Stille liet haar meer dan ooit tevoren lijden in haar borst beukte…

Toen je stierf, dat was jij niet. Ik kon niet huilen. Je was zo vreemd, zo stil. Van een afstand, keek ik naar jou. Er was zo veel te doen, dat kon ik wel...toen. Na maanden vond ik jou pas weer. Je leefde weer in mijn gedachten. Ik hoorde weer jouw stem, in lange donkere nachten. Toen kwamen ook de tranen, een nieuwe wereld ging…

Geen Stille of Heilige Nacht, dus Soldaat houdt de wacht. ER IS GEEN VREDE DEZE NACHT!…

Ja, daar op de heuvels, tussen de klaprozen, bij het even stille staan, vond ik mijn rust...!…